Event agenda juni 2018

Vrijdag 1 juni 2018

Women network meetingpoint Iftar (vastenmaaltijd)

Women Network Meetingpoint organiseert een netwerkiftar voor vrouwen. Het is namelijk ramadan.
De netwerkiftar is bedoelt voor vrouwen (zowel moslima als niet-moslima) die ondernemend zijn en graag hun netwerk willen vergroten. Ben je op zoek naar een nieuwe baan en wil je hulp met jezelf presenteren? Of ben je op zoek naar een nieuwe opdracht voor jouw bedrijf en wil je van andere vrouwen leren hoe zij dit aanpakken? Kom dan naar onze netwerkiftar!!
Voor meer informatie klik hier.

 

 

 

Zaterdag 2 juni 2018
Masterclass Intersectionality,Racism&Whiteness in the Netherland

This masterclass will inform you the ways racism manifests itself in the Netherlands and it will be done with an intersectional approach. You will be taken on a journey challening your own privileges concerning ability, gender, sexual oriëntation and class.
Voor meer informatie klik hier.

 

 

 

Dinsdag 5 juni 2018
Visceraal Vetmeting

Waarom is een te hoog visceraal vet niveau gevaarlijk?

Visceraal vet is orgaanvet. Het zit dus om je organen, z.a. het hart, de maag, de darmen. De organen worden hiermee beschermd. Echter, met een te hoog visceraal vetniveau loop je het risico op ernstige gezondheidsklachten.

Een te hoog visceraal vetniveau komt niet alleen voor bij mensen met een maatje meer.
Op 5 Juni kun je het laten meten van 17.00 tot 21.00 uur bij Green Central in Almere
Voor meer informatie klik hier.

 

 

 

Woensdag 6 juni 2018
Workshop_ “jouw cv, motivatiebrief en het sollicitatiegesprek”.

Tijdens de workshop krijg jij tips en tricks van een recruiter.
De workshop is bedoeld voor hbo en wo studenten en
starters (max. 2 jaar werkervaring) met diverse studieachtergronden.
Voor meer informatie klik hier.

 

 

 

Zondag 10 Juni 2018

Hoe word je de best ontzuurde versie van jezelf?
Oververzuring maakt ons ziek. Als het lichaam te zuur is, is het niet goed in staat te ontgiften.
Op deze kennismiddag krijg je alle informatie over:

  • Wat is verzuring en hoe ontstaat het?
  • Wat kun je doen tegen verzuring?
  • Welke voedingsmiddelen zijn ontzurend en welke verzurend?
  • Hoe verzurend zijn dranken? Gaan we testen!
  • Hoe verzuurd ben je? Vul de test in!

Op deze middag wordt ook de inwendige mens goed verzorgd met gezonde Homemade hapjes en drankjes.
Een zeer interessante middag dus. Dit mag je niet missen. Want Vol = Vol!
Koop je kaartje bijtijds via deze link:  https://www.ticketkantoor.nl/shop/presentatie10Jun
Voor meer informatie klik hier. 

 

 

 

Zaterdag 16 juni 2018
Vaderdag taart maken

Hoe leuk is het om je man of vader een eigengemaakte taart te geven voor vaderdag?
De nadruk in de deze workshop is het decoreren van de taart naar eigen ontwerp.
Je leert alles over het decoreren van de taart.
De cake van de taart word van te voren gemaakt en krijg je in de workshop.
Kosten worden later bekend gemaakt, maar worden zo laag mogelijk gehouden.
Geef je snel op want er is ruimte voor een beperkt aantal vrouwen.
Voor informatie klik hier.

 

 

 

Zaterdag 16 juni 2018
Training Assertiveness and Communication

Get trained in being assertive! Educate yourself on the difference between subassertiveness and being agressive.
Get educated on when feedback is sincere and just a powerthing to put you down.
Voor meer informatie klik hier.

 

 

 

Woensdag 27 juni 2018
VIDM Zomer Take-off 2018

Ook behoefte om al die inspirerende mede-experts én de journalisten uit het VIDM netwerk te ontmoeten? We horen en lezen over elkaar, maar nu is er de kans om elkaar ook daadwerkelijk te zien.
Voor meer inforrmatie klik hier.

 

Event agenda mei 2018

.

Zaterdag 12 mei 2018 

Kennismakingscursus politiek! Voor vrouwen in Utrecht.

Heb je er wel eens aan gedacht om politiek actief te worden, wil je weten wat het inhoudt?
In de kennismakingscursus politiek leer je zoveel mogelijk over politiek, wat kun je bereiken als
raadslid/Statenlid, hoe werkt de raad/staten, wat zijn de verhoudingen tussen de politieke partijen.
Voor meer informatie klik hier.

 

.

 

Zaterdag 12 mei 2018 

Privilegetraining- unconscious biastraining.

On Saturday the 12th of May Sarita Bajnath (socratisch.nl) will give a privilegetraining (unconscious biastraining).
She co-designed the training for the documentary ‘Wit is ook een kleur’ (The color white) by Sunny Bergman.
This training will give you insight in your own privileges, privileges of others and what to do with it.
The main theme will be intersectional with the focus on white privilege.
Voor meer informatie klik hier.

.

 

Woensdag 16 mei 2018               

Marie Claire Masterclass Bouwen & Groeien

Op 16 mei brengt Marie Claire ambitieuze vrouwen bij elkaar voor de MC Masterclass ‘bouwen & groeien’ in het Tropenmuseum in Amsterdam. Onder anderen Lonneke Nooteboom van Style My Day en Maartje Maas van ASN Bank komen spreken,
én we sluiten feestelijk af met de uitreiking van de Starters Award 2018.
Voor meer informatie klik hier.

 

 

Donderdag 17 mei 2018              

Co-Work Sessie

Aan je eigen business werken in een fijne, relaxte, huiselijke omgeving samen met andere ondernemers.
Onder het genot van een lekkere cappuccino (of een kopje thee) kennis verkrijgen, ideeën opdoen en netwerken.
Allemaal op één dag en ook nog een heerlijke lunch verzorgd krijgen.
Zie voor meer informatie klik hier.

 

 

 

Zaterdag 19 mei 2018                   

#CreativeRevolution Masterclass ‘Financiële en Fiscale kennis’.

In de Masterclass ‘Financiële en Fiscale kennis’ kijk je samen met een van de beste accountants voor
de creatieve sector Bianca Gort naar hoe je op een slimme en efficiente manier je geldzaken regelt en organiseert.
Voor meer informatie klik hier.

 

 

 

Woensdag 23 mei 2018               

Mindset | Business

Wat is jouw overtuiging over jouw kwaliteiten en talenten – en de veranderbaarheid daarvan?
Een vaste mindset kan ontwikkeling belemmeren, terwijl een groeimindset kan zorgen voor motivatie, doorzettingsvermogen en
een passie voor ontwikkeling en leren.
Deze editie motiveert jou om te groeien en jezelf te ontwikkelen.
Zie voor meer informatie klik hier.

 

 

Zondag 27 mei 2018                      

OPEN DAG

Tijdens deze open middag ben je van harte welkom om kennis te maken met My Daily Lashes en een aantal andere onderneemsters. Je kunt o.a. langskomen omdat je meer informatie wilt over bv wimperextensions, wimperlifting of de trainingen die worden geven bij My Daily Lashes
Voor meer informatie klik hier.

 

 

 

 

Endometriose: als de pijn je ervan weerhoud te worden wie je echt zou kunnen zijn

7 jaar. Dat is hoe lang het voor de meeste vrouwen duurt om de diagnose endometriose te krijgen. Dit zijn 7 hele lange jaren, met familie en vrienden die je niet begrijpen, werkgevers die niet naar je luisteren en dokters die je niet verder helpen.

 

Als er een plek is waar vrouwen niet serieus genomen worden dan is dat wel de in medische wereld. Menstruatie is lange tijd in onze westerse wereld een groot taboe geweest. Klachten die daarmee te maken hebben worden afgedaan als normaal, neem maar een paracetamol. Maar wat als dan blijkt dat de klachten komen door een medische aandoening?

 

Zelf heb ik geluk gehad, het heeft mij één jaar geduurd om de diagnose te krijgen. Na een maanden klagen bij de dokters en een aantal echo’s bleek door middel van een MRI-scan dat ik endometriose had. Helaas gaat het voor de meeste vrouwen veel langzamer en moeizamer, wat apart is aangezien endometriose bij 1 op de 10 vrouwen voorkomt.

 

WAT IS ENDOMETRIOSE?

Endometriose is een aandoening waarbij weefsel dat lijkt op het baarmoederslijmvlies op andere plekken in het lichaam gaat groeien. Bijvoorbeeld in de darmwand, maar ook in de eierstokken. Het gaat hier groeien en veroorzaakt een ontsteking wat tot veel klachten kan leiden.

 

WAT DOET HET MET JE?

Het gaat bij endometriose om veel meer dan alleen een beetje pijn. Bij veel vrouwen komt het ook bij de darmwand voor waardoor de ontlasting zeer pijnlijk kan zijn, maar er kunnen ook klachten optreden tijdens de seks. Een paracetamol helpt niet tegen deze pijn, zelf slik ik naproxen maar er zijn momenten waar zelfs dat niet genoeg is. Sommige vrouwen gebruiken zelfs morfine. Daarnaast zorgt de pijn er ook voor dat vrouwen minder goed presteren, oververmoeid raken, niet kunnen werken of hun dagelijkse bezigheden niet meer kunnen doen. Ze verdwijnen als het waren en lijden in stilte. Zeker mentaal is dit zwaar, dierbaren en familieleden begrijpen vaak niet hoe het is.

 

In veel gevallen van onvruchtbaarheid blijkt dat endometriose de boosdoener is maar omdat een diagnose zo lang duurt, wordt dit vaak niet begrepen. Endometriose is niet te genezen, dokters weten nog helemaal niet eens wat de oorzaak ervan is. Via een operatie kan het weg worden gehaald, maar het komt in veel gevallen gewoon weer terug.

 

Er zijn naast het slikken van pijnstillers gelukkig nog genoeg alternatieve manieren om de pijn te verminderen. Reiki en Acupunctuur kunnen voor verlichting zorgen maar ook voeding kan een grote rol spelen. Zelf heb ik ondervonden dat het vermijden van soja, zuivel, gluten en toxische stoffen uit bijvoorbeeld plastic, echt van belang is. Hierdoor voel ik mij veel minder vermoeid en is de pijn ook vermindert.

 

LUISTEREN NAAR JOUW LICHAAM

Menstruatieklachten worden vaak gezien als iets wat hoort, wat normaal is en waar je je maar doorheen moet vechten. Dat is een mentaliteit die zo diepgeworteld zit dat wij vrouwen vaak niet goed luisteren naar ons eigen lichaam. Gewoon doorzetten denken we dan. Maar het lichaam heeft ons juist iets te vertellen en daar moeten we goed naar luisteren! Het is zó belangrijk om lichamelijke problemen serieus te nemen en opzoek te gaan naar een verklaring. Ook als dit betekent dat we geconfronteerd worden met een aandoening die niet te genezen is.

 

WAT KUN JIJ DOEN?

Er is veel te weinig bekendheid over deze aandoening. Zelfs dokters weten er vaak niets vanaf. Het is iets wat op hele jonge leeftijd kan voorkomen en voor veel problemen kan zorgen. Afgelopen maand was het ‘endomarch’, de maand van Endometriose. Maar het zou niet moeten ophouden bij maart! Het zou normaal moeten zijn dat vrouwen praten over de menstruatie en signaleren wanneer iets niet normaal is. Het is niet normaal als pijn je ervan weerhoud te worden wie je echt zou kunnen zijn. Dat is voor mij ook de reden waarom ik hierover schrijf op mijn blog, om andere vrouwen te helpen en te informeren.

 

Wil je meer weten over Endometriose? De stichting Endometriose heeft een website met duidelijke informatie. Wil je weten wat je naast pijnstillers kunt doen, dan kun je een kijkje nemen op mijn website over hoe voeding een invloed kan hebben op chronische ziektes.

 

Website: https://papapaleo.nl/

Facebook: https://www.facebook.com/papapaleo.nl/

Instagram: https://www.instagram.com/papapaleo/

Woman in Change

 

Stel jezelf voor.

Mijn naam is Myriam Wanders – Wieringa een Persoonlijke groei-aanmoediger in ‘durf te doen wat je durft te dromen’. Getrouwd met Martijn, moeder van Winston en verliefd op Sammy en Tijgertje onze twee katers.

 

Hoe heet je onderneming of wat voor baan heb je?

Als analyticus “Eigen kracht versterken” help ik vrouwen bij persoonlijke groei door bewuste focus op de ‘ik’.

Dit doe ik door middel van 1 op 1coaching, workshops en groepsbijeenkomsten die vrouwen versterken en verbinden. Die hen helpt bij de volgende stap zoals het vinden van werk, een opleiding of ondernemerschap.

Mijn missie is om vrouwen te helpen zichzelf te (her)ontdekken, zodat ze een leven van zelfvertrouwen en persoonlijk groei voor zichzelf kunnen blijven creëren.

Ik ben ervan overtuigd dat vrouwen die al hun talenten benutten tevredener en blijer in het leven staan. Met mijn rust breng ik vrouwen actief in beweging en verandering, zodat zij betere mogelijkheden creëren in werk, gezondheid, relatie en financiën.

Mijn doel is meer persoonlijke én maatschappelijke groei door bewuste focus op persoonlijke ontwikkeling. Vanuit mijn motto: En ga durven én ga doen!

https://www.womaninchange.nl/   

 

Wat heb je meegemaakt in je leven?

Ik groei op in een gezin waarin ik te maken heb met tegenstrijdige situaties. Door verandering in de gezinssamenstelling (door echtscheiding en geboorte van een baby) ontstaan er problemen van binnenuit: communicatiestoornissen en verkeerde verwachtingen ten aanzien van elkaar.

Adoptie, gezinsbreuk en een samengesteld gezin. De dynamiek in zo’n familiesysteem is vaak ingewikkeld en vraagt veel van kinderen en ouders. Wat betekent dit voor je leven? Waar loop je tegenaan en hoe wordt je toch een sterke vrouw?

Dit is mijn persoonlijke situatie in 2009: voor de 3e keer kom ik met burn out klachten in de ziektewet terecht. Ik ben het werken in de zakelijke dienstverlening al een flinke tijd zat en zit verwikkeld in allerlei complexe zaken met de vader van mijn kind. Ik ben totaal op en kan het allang allemaal niet meer aan.

Nu weet ik dat ik mezelf tijdens die 1e burn out totaal niet de tijd heb gegeven om weer rustig terug te re-integreren. Ik wilde normaal zijn en vooral aan alle maatschappelijk verwachtingen blijven voldoen.

Gelukkig, mijn contract wordt niet verlengd! En toch voel ik ook heel veel boosheid en verdriet. Waarom lukt het mij niet om deze keus zelf te maken? Hoewel ik dondersgoed weet dat ik echt weg moet uit deze ziekmakende werkomgeving. Maar het voelt zo als falen naar de buitenwereld toe want eindelijk voldoe ik helemaal aan het maatschappelijk plaatje: ik ben een echte Go-getter met maar een doel voor ogen z.s.m. doorgroeien naar de TOP. Toch is dit is het eerste moment dat ik een beetje toelaat om na te gaan denken over wat ik nu echt wil gaan doen.

 

Hoe ben je daar uit gekomen?

Goddank, heb ik een werkcoach die echt naar mij luistert waardoor ik akkoord krijg voor een omscholing. Tegelijkertijd met het starten van mijn studie, mag ik met  behoud van een WW – uitkering onderzoeken of het mogelijk is om als ZZPer Sport Empowerment trainingen aan te gaan bieden. Helaas zijn zes maanden te kort voor het opstarten van een bedrijf zonder naamsbekendheid en klanten. En komt het einde van mijn WW- uitkering inzicht en voel hierdoor een ontzettende druk ontstaan. Dit veroorzaakt veel stress gerelateerde klachten bij mij, omdat ik nu z.s.m. een inkomen moet zien te realiseren. Mede hierdoor en nog meer bijkomende lichamelijke klachten kom ik zwaar overbelast in de ziektewet terecht.

 

Het is opnieuw een moment van bezinning maar ook het besef om de signalen van mijn lichaam nu toch echt eens serieus te gaan nemen. Ik neem een dapper besluit en ga voor een 3-daagse intensieve groepstherapie van 12 maanden lang. Hier vind ik mijzelf beetje bij beetje weer terug. Wat voor mij betekent: ‘Durven om mijzelf te zijn in alle omstandigheden en het vormgeven van mijn leven vanuit mijn eigen diepste kracht en niet vanuit de wensen van anderen in mijn leven.’

Door de module persoonlijke groei & zelfinzicht krijg ik heel veel nieuwe persoonlijke inzichten en ontdek nog meer diepere lagen van mezelf. In kleine stapjes durf ik mezelf meer en meer open te stellen naar andere toe. Door het afsluiten van deze module, door middel van een Persoonlijk Ontwikkel Plan kom ik tot inzicht dat het volgende voor mij nog echt een uitdaging is: hulpvragen, contact aangaan met nieuwe mensen en het overwinnen van mijn faalangst.

 

Zodoende volg ik in 20012 via Vrouw en wijzer/de Schoor een empowerment training. Hier ervaar ik hoe fijn het is om samen met elkaar aan persoonlijke doelen te werken. Met als mooie persoonlijke bekroning dat ik vanuit de groep gevraagd wordt om de terugkomochtenden te gaan begeleiden. De empowerment training doet mij nog meer vanuit mijn eigen kracht in mijzelf geloven. Hoe fantastisch is het dat mijn doelen steeds meer tot ontwikkeling komen. Een van mijn doelen is: om frequent te blijven netwerken en deel te nemen aan diverse workshops en trainingen. Ik blijf intensief contact onderhouden met Vrouw en wijzer en dat resulteert dat ik de volgende werkzaamheden zelfstandig mag gaan doen: het voeren van intakegesprekken, 1 op 1 coaching en assisteren tijdens de empowerment training. Zo ervaar en leer ik hoe een trainer een groep tot ontwikkelen laat komen. Naast dat ik bij Vrouw en wijzer aan mijn persoonlijke ontwikkeldoelen werk, doe ik dit ook bij stichting Postive Life. En ook hier assisteer ik de trainer bij het ontwikkelen en verzorgen van groepstrainingen.


In 2016 voel ik vanuit mijn eigen kracht dat het tijd is om voor mijn lang gekoesterde droom te gaan: ik ben klaar om opnieuw te gaan ondernemen! Vlak voordat ik bij de KvK naar binnenloop zeg ik hardop tegen mezelf: ‘Woman in Change’, mijn onderneming.

Zoals je hebt kunnen lezen in mijn persoonlijke levensverhaal, heb ik ook de nodige momenten gehad waarbij ik hulp nodig had. Ik weet dat er veel vrouwen zijn, die hier ook mee worstelen en vaak helaas niet meer weten wie zij zijn.

Graag zet ik mijn passie in voor hetgeen wat ik graag wil: vrouwen ondersteunen bij hun persoonlijke reis. Een reis die ik ook heb gemaakt maar op een andere wijze.

Met Woman In Change richt ik mij speciaal op vrouwen die willen werken aan persoonlijke groei en zelfinzicht.

Myriam Wanders - Wieringa - Woman in Change at FEMME X

 

Zou je het anders aanpakken als je het allemaal opnieuw over mocht doen?

Natuurlijk heb ik dat in bepaalde fases in mijn leven geroepen. Maar nu weet ik dat mijn levensloop mij heeft gevormd tot de persoon die ik ben.

 

Welk advies geef je andere vrouwen die het op dit moment zwaar in hun leven hebben?

Lieve Jij! Ja, jij degene die dit leest. Je bent mooi, getalenteerd en geweldig in wie jij al bent. Vergeet dat nooit.

 

Social media:

www.womaninchange.nl

www.instagram.com/womaninchange7009
www.linkedin.com/in/myriamwanderswieringa

https://www.facebook.com/womaninchangealmere/

Worstelen met vermoeidheid

Stel jezelf voor.

Ik ben Joyz. 31 jaar. En ik woon in Brabant samen met mijn vriend.

 

Hoe heet je onderneming of wat voor baan heb je?
Ik heb mijn eigen praktijk de Seksualiteitscoach. Met mijn praktijk geef ik vrouwen de seksuele voorlichting die zij nooit hebben gehad, maar iedere vrouw op haar 16e had moeten krijgen. Veel vrouwen voelen zich onzeker, hebben vragen of lopen tegen problemen aan in hun liefdesleven. Hen geef ik advies en tips zodat zij meer gaan genieten, vertrouwen in zichzelf en dat liefdesleven krijgen waar zij gelukkig van worden. www.seksualiteitscoach.nl
 

Wat heb je meegemaakt in je leven?

Vanaf mijn 12e heb ik last van chronische vermoeidheid. Ik was altijd zo moe dat ik geen hele dagen naar school kon. Tijdens mijn studie ging het iets beter, omdat ik minder lange dagen had. Maar toen ik moest gaan werken, hield ik het niet vol. Mijn vermoeidheid maakte het moeilijk voor mij om financieel onafhankelijk te zijn. Mijn sociale leven werd steeds kleiner. Ik kon niet zomaar naar mijn vriendinnen toe, want die energie had ik niet. En ook in mijn relaties zorgde dat voor veel onbegrip en was het moeilijk omdat ik door mijn vermoeidheid erg beperkt en helaas vaak ook niet op mijn gezelligst was.

 

Hoe ben je daar uit gekomen?

Ongeveer 4 jaar geleden ging alles mis voor mijn gevoel. Op mijn werk ging het niet goed, ik mistte mijn vriendinnen en mijn relatie ging over. Mijn leven stond op zijn kop. Ik ben toen voor de zoveelste keer naar de dokter gegaan, want ik wist echt niet hoe ik verder moest. De huisarts heeft toen de diagnose cvs (chronisch vermoeidheidssyndroom) bij me gesteld en me doorverwezen naar het revalidatiecentrum. Na 16 jaar weggestuurd worden met je ‘je bent helemaal gezond, ik kan niets voor je doen’ gebeurde er eindelijk iets. Eindelijk was er iemand die me het gevoel gaf dat ze me geloofde en ik geen aansteller was.

Een ‘medicijn’ is er niet voor, maar de huisarts wilde me wel helpen om er zo goed mogelijk mee om te gaan. Om ervoor te zorgen dat ik er zo min mogelijk last van had. In het revalidatiecentrum werd ik begeleid door een psycholoog, fysiotherapeut en een ergotherapeut. Met hun hulp ging ik weer in mezelf geloven. Ook hebben ze me geholpen om minder streng voor mezelf te zijn en meer naar mijn lichaam te luisteren. Tot dat moment wist ik niet dat ik vooral heel boos was op mezelf en door mijn perfectionisme mezelf nooit goed genoeg vond. Door een stapje terug te nemen, lukte het me om uiteindelijk veel meer te gaan doen. Door beter te plannen en meer van de kleine dingen te genieten, werd het makkelijker om de dagen door te komen. Door naar mijn lichaam te luisteren en te accepteren werd de vermoeidheid veel minder een last. Mijn leven werd rijker en weer leuk. In die periode ben ik onder andere een opleiding tot seksualiteitscoach gaan volgen. Eerst gewoon uit interesse, omdat ik zelf ook zo geploeterd had in mijn liefdesleven. Later bleek ik er zoveel voor mezelf uit te halen en het zo leuk te vinden, dat ik ook andere vrouwen hiermee wilde helpen en er mijn werk van heb gemaakt.

 

Zou je het anders aanpakken als je het allemaal opnieuw over mocht doen?

Dat vind ik een moeilijke vraag. Natuurlijk was het fijn geweest als ik niet 16 jaar lang met die vermoeidheid had hoeven te worstelen. Misschien dat ik nu meer artsen zou raadplegen en me minder makkelijk weg zou laten sturen zonder hulp. Maar aan de anderen kant ben ik wel op dit punt in mijn leven gekomen door wat ik allemaal heb meegemaakt. Door de weg die ik heb afgelegd weet ik goed wat belangrijk voor me is, wat ik leuk vind, waar ik voldoening uit haal. En dat zijn de dingen waar mijn leven nu op gebaseerd is. Daardoor ben ik misschien wel veel gelukkiger dan ik anders was geweest. En denk ik dat ik ook beter ben in mijn werk en een leuker persoon ben voor mijn omgeving.

 

Welk advies geef je andere vrouwen die het op dit moment zwaar in hun leven hebben?

Het komt het goed. Blijf in jezelf geloven. Lukt het je niet alleen, blijf dan zoeken naar de juiste mensen die je wel kunnen en willen helpen. Er komt dan vanzelf een dag waarop je wakker wordt en je jezelf realiseert dat het leven nog leuker en mooier is dan je ooit had kunnen wensen.

De kracht in jezelf!

Stel jezelf voor.

Ik ben Hannah Kwantes-Felthuis, geboren eind jaren 60, al meer dan 25 jaar getrouwd en samen hebben wij een zoon van 15.
Ik stel mezelf bijna altijd voor met mijn beide achternamen. Het zijn allebei namen in mijn leven die belangrijk zijn. Mijn meisjesnaam heb ik jaren niet gebruikt, maar later in mijn leven ben ik het weer gaan toepassen omdat mijn kunstgaven en talenten wel uit deze familie komen. Mijn getrouwde naam draag ik omdat mijn gezin belangrijk voor mij is en ik dat hiermee wil uitdragen.

 

Hoe heet je onderneming of wat voor baan heb je?

Sinds februari 2016 (precies 30 jaar na een dramatische wending in mijn leven!) staat mijn atelier hemel en aarde(n) ingeschreven bij de KvK. www.hemelenaarden.nl / www.facebook.com/www.hemelenaarden.nl

 

Wat heb je meegemaakt in je leven?

Ik groeide op als hoog sensitief, behoorlijk verlegen meisje in een gezin met weinig stevigheid.
Op mijn 17e stopte ik met de havo en wilde ziekenverzorgster worden, met uiteindelijke doel als verpleegkundige in ontwikkelingslanden te gaan werken. Vlak voordat ik begon aan de opleiding was ik zó onzeker dat ik eigenlijk niet durfde.
De wereld was voor mij één grote boze ruimte waarin ik het gevoel had dat ik verdronk.
Toch startte ik de opleiding en begon mijn vleugels uit te slaan. Maar al na een paar weken werd ik weer vleugellam geslagen.
Ik maakte een ernstig verkeersongeluk mee, een vrachtauto reed over mijn beide benen. Maandenlang heb ik in het ziekenhuis gelegen en gerevalideerd in een revalidatiecentrum. Toen ik na 7 maanden weer naar huis ging kon ik een paar stappen lopen, maar zat meestal in een rolstoel. Nog een jaar heb ik gerevalideerd vanuit huis.

En toen was ik 1,5 jaar verder. Toekomst als verpleegkundige ging niet meer. Uit ‘nood’ deed ik een opleiding agogisch werk, maar ik wist al dat een heleboel beroepen in die sector ook lichamelijk niet haalbaar waren.
Maar met het doel daarna HBO te kunnen doen ben ik begonnen.
Tijdens de opleiding ‘stortte’ ik in. Wat ik in mijn jeugd niet had meegekregen aan stevigheid en wat ik had meegemaakt met het ongeluk kon ik moeilijk verwerken. Alle moeilijkheden die er op dat moment waren in ons gezin hielpen daar niet bij. Ik kwam thuis te zitten en ging in therapie, waarvan een deel intern. Hier zat ik zo’n beetje op het dieptepunt van mijn leven. Hoewel ik in die periode wel mijn man heb leren kennen, dus geluk er ook absoluut was, was er ook een groot gapend gat als ik naar de toekomst keek.

 

Hoe ben je daar uit gekomen?

Er is één moment geweest dat ik me heel duidelijk herinner.
Ik reed in de auto vanuit mijn opleiding waar ik toch mee verder was gegaan terwijl ik aan het eind van de therapie zat.
En ineens dacht ik: ‘wil ik zo verder?
Blijf ik slachtoffer in mijn eigen leven? NEE!’
Dat wilsbesluit heeft eigenlijk aan het begin gestaan van een weg opwaarts, die echt nog wel jaren heeft geduurd en verschillende therapieën verder. Niet lang daarna ontdekte ik de klei. Ik ging boetseren, alle gevoelens en emoties kwamen tevoorschijn in mijn beelden. Dit is zo helend geweest. Wat ik niet goed onder woorden kon brengen, kon ik verbeelden in klei.
Jaren gingen verder waarin het in mijn eigen gezin ook niet altijd over rozen ging en we verschillende moeilijkheden tegen kwamen, maar in plaats van dat het mij slachtoffer maakte, werd ik steeds sterker en kwam in mijn eigen kracht te staan.
Dit kon ik trouwens niet zonder mijn geloof. God is in deze perioden (en nog) heel belangrijk geweest als Heelmaker.

Vanaf het moment dat ik in mijn eigen kracht stond ontstond bij mij het verlangen om klei te combineren met ‘er zijn voor andere vrouwen’. Een eigen atelier begon vorm te krijgen in mijn hoofd. Maar zou ik dat lichamelijk kunnen?
Ik ging de opleiding tot Keramist doen en tot mijn verbazing werd ik lichamelijk ook sterker. Het sjouwen met klei, de energie die ik er van kreeg, droeg mee aan lichamelijk herstel. Jaren waarin ik zittend werk had gedaan als secretaresse in de GGZ, had ik vaak last van mijn knie en van mijn bekken. Gek genoeg heb ik daar sinds ik lichamelijk zwaarder werk doe veel minder last van.
En als ik er last van heb kan ik het wel zo aanpassen dat het werk in mijn atelier door kan blijven gaan.

 

Zou je het anders aanpakken als je het allemaal opnieuw over mocht doen?

Eigenlijk niet. Natuurlijk kan ik zeggen met de kennis van nu, dat ik veel eerder begonnen zou zijn met mijn atelier. Maar ik denk dat ik deze weg nodig had om zo ver te komen als ik nu ben. Dus met mildheid kijk ik terug naar de worstelingen, naar de onzekerheden, naar alle ervaringen, want ze hebben mij gemaakt tot de persoon wie ik nu ben.

 

Welk advies geef je andere vrouwen die het op dit moment zwaar in hun leven hebben?

Vlucht niet weg voor moeilijkheden in je leven. Ga er dwars doorheen. Zoek de kracht in jezelf of in je geloof om toch gewoon je leven te leven op het moment dat het moeilijk is. Het blijft niet altijd zwaar en donker, al zie je dat op dit moment niet. Kijk niet teveel naar anderen die het beter lijkt te gaan. En zoek iets waarin je jezelf kunt uiten……ik zou zeggen: probeer klei.

Maak je dromen waar!

Stel jezelf voor.

Ik ben Ingrid Bakker een energieke dame van 53 jaar die nog volop in het leven staat, leergierig en ambitieus is.
Ik heb een zoon van 25 jaar (het mooiste wat mij is overkomen) en ik heb altijd buiten het moederschap parttime gewerkt.
Momenteel werk ik parttime al 14jaar met veel plezier bij een heel leuk Autobedrijf in Almere als verkoopondersteuning, officemanager een spil.
Buiten mijn parrtime baan sta ik bij diverse castingbureau’s ingeschreven.
Ik doe aan licht acteer, figuratie en modellen werk voor TV, Commercials, TV series,  Films en bedrijfsvideo’s. Lekker divers.
Ook sta ik regelmatig model voor uiteen lopende opdrachten, magazines en voor portfolio vulling.

 

Wat is de naam van je onderneming?

Wat als hobby begon ben ik sinds 15 november jl. officieel freelancer met de naam:
Ingrid Bakker Edelfigurant-Model.
Ik heb nog geen website wel houdt ik mij portfolio bij via Facebook en Instagram:

https://www.facebook.com/ingrid.bakkerfigurant?ref=bookmarks

https://www.instagram.com/ingrid_edelfigurant.model/

 

Wat heb je meegemaakt in je leven?

Toen mijn zoon 16 jaar was ging hij door de weeks wonen op een campus.
Hierdoor kreeg ik weer tijd voor mezelf.
Tja en hoe wilde ik mijn tijd gaan invullen?
Ik kwam op een gegeven ogenblik een oproep tegen dat er figuranten werden gezocht  voor de TV serie Ramses.
Ik heb mij daar toen voor opgegeven en ik werd geboekt om mee te werken.
Het was een onwijs leuke dag, compleet gesytled in de jaren 50 en op dat moment is de virus van het figureren toegeslagen.
Nu wil ik er bij vertellen dat ik het op school altijd onwijs leuk vond om toneelstukjes te spelen (het verplaatsen in de huid van een ander waar ik mij fantasie ik kwijt kon).
Na diverse figuratie opdrachten kreeg ik de smaak te pakken van het figureren, maar ik wilde meer.

Ik heb op een gegeven ogenblik meegewerkt voor een studentenproductie, dit was zonder tekst, maar voor deze opdracht ging het vooral om de expressie.
Voor mij persoonlijk is dit nog steeds de mooiste opdracht die ik heb mogen doen.
Mijn vader was toen nog niet zolang overleden en ik zat nog in een rouw proces.

In de video speel ik de dochter die bij haar vader op bezoek kwam die aan dementie lijdt.
Het samenspel, de vader en de sfeer van de set emotioneerde mij toen heel erg, maar tevens was het ook weer een stukje rouw verwerking voor mijzelf.
Mijn moeder is op 56 jarige leeftijd overleden en ik realiseerde mij tijdens de opnames van deze video dat ik wees ben.

 

Hoe ben je daar uit gekomen?

Na het overlijden van mijn vader is er een knop bij mij omgegaan.
Ik wil leven en genieten van het leven en van mij dierbare.
Op mijn 21e jaar heb ik mijn rijbewijs gehaald en ik reed bijzonder weinig met auto ivm rijangst.
Nu rij ik het hele land door met mijn eigen bolide die ik nu twee jaar heb.
Ik realiseer mij dat het leven kort kan zijn.
Het acteren en het modellen werk heeft mij geholpen, en ik LEEF.
Ik heb oa meegewerkt radio1 en het onderwerp was dementie.
Ik moest hiervoor midden in de nacht naar de studio in Hilversum komen en de volgende dag gewoon werken. Maar wat vond ik dit gaaf om te doen en mee te maken.
Al dit soort acties, elke keer weer het niet weten wat de dag gaat brengen, hoe de set is, kan ik de locatie wel vinden en hoe ziet de locatie eruit, de mensen waar je mee gaat samenwerken het is altijd weer spannend en een uitdaging en dit maakt het juist zo leuk.
Persoonlijk voor mij is het een goede ontwikkeling geweest het heeft veel van mijn onzekerheid weggenomen (oke soms ben ik dit nog wel) ik stap gewoon op alles af.
En nee het is niet eng om alleen de uitdagingen aan te gaan, het heeft mij sterker gemaakt.
En ook het verlies van mijn ouders heeft mij gesterkt, met wat ik nu doe en wie ik nu ben.

 

Zou je het anders aanpakken als je het allemaal opnieuw over mocht doen?

En nee ik zou het niet anders aanpakken.
Het is op een gegeven ogenblik op mijn pad gekomen en daar ben ik blij mee en ik ben blij met de opdrachten die ik tot nu heb mogen doen en ik vertrouw erop dat er nog vele zullen komen.

 

Welk advies geef je andere vrouwen die het op dit moment zwaar in hun leven hebben?

Kortom ga erop uit en onderneem.
Blijf niet in de slachtoffer rol, daar wordt je niet beter van, maar ga vooral leven en genieten van de dierbare en de kleine dingen van het leven.
En maak je dromen waar.

Het beste wat je kunt worden is jezelf

Stel jezelf voor.

Mijn naam is Karin van Keimpema, 48 jaar ik woon in Almere en heb een zoon van 22 jaar en een dochter van 18.

 

Hoe heet je onderneming of wat voor baan heb je?

Ik heb mijn eigen coachingspraktijk www.hart-denken.nl  Als expert en ervaringsdeskundige begeleid ik vrouwen, tijdens of na een heftige periode in hun leven, om hun zelfvertrouwen weer terug te vinden en weer grip op hun leven te krijgen.

Ik ben opgeleid als coach/counselor en ben tevens gediplomeerd mindful en compassie coach, tevens coach ik veel doormiddel van creatieve werkvormen.

Tevens begeleid ik als re-integratiecoach mensen met kanker. Bij de diagnose kanker zijn er voor zowel de werknemer als de werkgever veel vragen en obstakels, hierbij begeleid ik zowel de werknemer als de werkgever omdat (blijven)werken en je waardevol en nuttig voelen bijdragen aan het herstel.

 

Wat heb je meegemaakt in je leven?

Nu 4 jaar geleden kreeg ik de diagnose borstkanker. Ik was net een paar maanden verwikkeld in een (v)echtscheiding en had op mijn werk te maken met ongewenst gedrag vanuit mijn direct leidinggevende. Tevens liep ik op mijn wenkbrauwen door jarenlang te veel van mezelf te vragen op werkgebied en privé. Ik was hoofdkostwinner en heb jarenlang gewerkt in hogere managementfuncties en benaderde alles vooral rationeel. Luisteren naar mijn lichaam deed ik niet… Tot het moment van de diagnose.

 

Hoe ben je daar uit gekomen?

Mijn wereld stond totaal op zijn kop en ik besefte mij dat als ik op deze manier doorging ik het niet zou redden. Op dat moment ging er een knop om en besloot ik te luisteren naar mijn lichaam en vooral naar mijn hart. Geen beslissingen meer uit rationele overwegingen maar puur vanuit mijn hart. Mezelf voorop stellen en vooral lief zijn voor mezelf. Mindfulness en compassie werden onderdeel van mijn leven. Ik nam een puppie zodat ik de deur wel uit moest en in beweging bleef. Een week voor mijn eerste chemo kreeg ik te horen dat mijn contract niet werd verlengd. Hard en vervelend op dat moment maar het bood mij tevens de mogelijkheid om na te denken hoe mijn droom te verwezenlijken namelijk een eigen coachingspraktijk. De opleiding had ik al afgerond.

Vervolgens ben ik mij, na alle behandelingen, doormiddel van een opleiding gaan specialiseren als mindful-en compassiecoach, heb ik een opleiding coaching met creatieve werkvormen gevolgd en mij verdiept in de positieve psychologie.

 

Zou je het anders aanpakken als je het allemaal opnieuw over mocht doen?

Ik noem de kanker wel eens een “vreemd verpakt kadootje” ik gun het niemand maar het heeft mij wel heel veel gebracht en het is eigenlijk een hele gelukkige periode uit mijn leven als ik er op terug kijk. Wat ik anders zou aanpakken is dat ik eerder aan mezelf zou denken, niet continue alleen maar alles voor anderen zowel werk als privé maar vooral goed voor mezelf zorgen. Want pas als je goed voor jezelf zorgt kun je ook voor een ander zorgen!

 

Welk advies geef je andere vrouwen die het op dit moment zwaar in hun leven hebben?

Wees niet zo hard voor jezelf. Wees lief voor jezelf, luister naar je hart en je lichaam en wordt het beste wat je ooit kunt zijn: JEZELF!

Schroom niet hier hulp bij te zoeken, je bent het waard!

De nacht die mijn leven voorgoed veranderde.

Ik weet nog goed toen ik het telefoontje kreeg en mijn nachtmerrie begon. De nachtmerrie die eindigde in het verlies van de dierbaarste persoon. Mijn maatje, diegene waar ik oud mee wilde worden.

Zijn broertje belde mij tijdens de voetbaltraining. Hij zei dat ik met spoed naar het ziekenhuis moest komen, omdat het niet goed ging met zijn broer.

Die woensdagavond was hij naar de eerste hulp gegaan omdat hij plotseling een sikkelcelcrisis had gekregen en donderdag was ik de hele dag bij hem.

Hij had een sikkelcelcrisis met longontsteking. Zijn laatste crisis was tien jaar daarvoor geweest. Wij dachten dat hij zoals gewoonlijk maandag weer naar huis kon gaan, nadat hij weer wat extra bloed had gekregen.

Toen ik die donderdagavond met tegenzin wegging, spraken we af dat ik pas zaterdag weer langs zou komen met onze zoon.  En dat ik vrijdag even paar afspraken voor hem zou verzetten en naar voetbaltraining zou gaan.
Niet wetend dat die laatste kus onze afscheidskus zou zijn.

Nadat ik aankwam bij het ziekenhuis, hoorde ik dat hij het benauwd had gekregen en daarvoor werd behandeld.
Maar dit duurde wel heel lang. En ik ben niet het afwachtende type. Helemaal niet als het om mijn dierbaren gaat. Ik ging bij de deur van de behandelkamer staan en eiste een verklaring.
Ik hoorde dat hij tijdens de behandeling een klap gekregen had en werd in verband met de beademingsapparatuur in slaap gehouden.

Die nacht heeft hij voor zijn leven gevochten! Ik zag hem zweten en zag dit als een goed teken.
Maar op een bepaald moment was het klaar.
Plotseling voelde hij koud aan en ik kreeg een naar gevoel over mij heen.
Zijn organen vielen langzaam achter elkaar uit.
Op het moment dat de apparatuur uitviel schreeuwde ik dat hij moest vechten, maar toen was hij al weg.

Ik kon het gewoon niet geloven en ik had het moeilijkste telefoongesprek met mijn zoon.
Ik moest aan een kind die geloofde dat het ziekenhuis zieke mensen beter maakte, vertellen dat het ziekenhuis zijn vader niet beter had gemaakt.

De dagen daarna had ik het druk met alles te regelen voor de begrafenis.
Na de begrafenis was ik op, maar ik moest verder voor mijn zoon!
Het was een lange tijd van overleven en proberen om alles weer in balans te krijgen!
Uiteindelijk is dit merendeel gelukt.

We zullen nooit meer hetzelfde zijn als voor zijn overlijden.
Je raakt bewust om meer uit het leven te halen!
Om meer de boel, de boel te laten. Zodat je meer van de mooie momenten geniet.

En ja ik heb ook soms een dipje, maar dan geef ik mezelf weer een preek.
Alle problemen zijn peanuts vergeleken met wat ik al heb meegemaakt!

 

Mijn naam is Georgine Panhuijsen en ik ben eigenaar van Vrouw op eigen benen.

Vallen en Opstaan naar STAAN en OP- VALLEN

We kennen allemaal deze bekende uitspraak. Het leven bestaat uit vallen en opstaan. Om mijn 1e ervaring , over deze uitspraak, met jullie te delen moet ik jullie meenemen naar het jaar:  1968

 

Een mooi jaar want het was mijn 5e verjaardag. Ik had een prachtige roze kanten prinsessenjurk aan. Gekregen van mijn peetmoeder uit Nederland. Ik stond die dag in het middenpunt van de belangstelling. Want in Suriname is de gewoonte als je jarig bent en ook nog een rond getal wordt je een feestje krijgt.

Maar op die dag gebeurde er tegelijk ook iets heel bijzonders, iets waar ik pas op latere leeftijd zou beseffen wat voor emotionele impact het op mijn leven zou hebben. En een enorme wissel door mijn leven, carrière en privébeslissingen zou trekken.

 

Mijn jongste broertje werd geboren. Ik heb vanaf dat moment het gevoel gehad, althans dat was het in mijn beleving, dat mijn verjaardag over was. Dat ik het had weggegeven. Ik meen mij te herinneren dat een ieder die op die dag nog kwam alleen nog maar oog had voor mijn broertje.

 

Ik ben geboren in Suriname, kom uit een gezin van tien kinderen. Wat ik mij als kind toen niet gerealiseerd had, was dat er thuis twee culturen waren. Mijn vader, komt uit het binnenland van Suriname, is Aucaner en mijn moeder is stadscreool, waarvan ze een deel van haar jeugd op de Nederlandse Antillen heeft doorgebracht. Op Curaçao.

 

Als dertien jarige zat ik op atletiek. Een mooie tijd met een prachtige droom om internationaal te kunnen doorbreken. Ik was goed op de 50 m en 100m sprint. Ik had al meerdere medailles gewonnen en deed mee aan de Inter Guyaneese spelen. Een ware bekroning. Mijn toekomst zag er rooskleuring uit. Ik had een droom.

 

Maar op 17 jarige leeftijd spatte deze droom als een luchtbel uit elkaar. Ik werd jong moeder. Mijn leven viel als een pakje kaarten in elkaar. Ik wist niet wat ik ermee aan moest. Mijn moeder wilde dat ik het liet verwijderen, omdat ik mijn toekomst op het spel zetten. Maar bij de dokter aan gekomen, bleek het niet meer mogelijk, omdat ik al op één week na 6 maanden in verwachting was. Daar sta je dan, en rijst de vraag: Wat nu?

 

In deze periode werd mij pas duidelijk dat ik in twee culturen ben opgevoed. De cultuur van mijn vader zegt dat het geen probleem is om zwanger te worden op een jonge leeftijd. Ik heb zelfs nichten die op 14 jarige leeftijd gehuwd zijn. Dan 17 jaar is toch helemaal niet zo jong toch?

Maar de cultuur van mijn moeder zegt, nee, je bent te jong en dus een schande voor de familie. En omdat mijn moeder het thuis voor het zeggen had, was de toon bepaalt. Ik mocht gaan. Ik kwam op straat terecht.

Het begin van mijn periode van vallen en opstaan is aangebroken.

Maar ik was vastbesloten om te laten zien dat ik niet die mislukkeling was, niet de afgevallene waar een ieder zich van had afgekeerd. Ik had me voorgenomen om mijn school af te maken. Ik zat toen op het Christelijk Pedagogisch Instituut.

 

Ik heb door vallen en opstaan, met mijn zoon op mijn ene arm en het boek in mijn andere arm mijn schoolopleiding tot kleuterleidster afgerond.

In de regel gold toen in Suriname dat je pas na de opleiding ervaring gaat opdoen, en dat je twee jaar in het binnenland of een van de districten moest gaan werken. Terwijl ik bezig was met de voorbereidingen om naar het binnenland te gaan, werd mijn zoon ziek. En omdat hij steeds ziek was en opgenomen moest worden in het ziekenhuis, moest ik stoppen en kon ik niet verder in het onderwijs. Weg de droom om een carrière in het onderwijs op te bouwen.

 

Ondertussen was het leven bij de ouders van de vader van mijn zoon een ware hel. Want ja als je ouders je op straat hebben gezet met een zwangerschap moet je wel een slecht mens zijn. Werd mij steeds naar het hoofd geslingerd. En ja, zei de moeder, mijn zoon is nog te jong om vader te worden hij had er niet om gevraagd. Hij mocht uit gaan en moest ik maar zien hoe ik ging redden. Geen inkomen, geen school en geen werk. Mijn best doen om erbij te horen, heeft mij niets opgeleverd.

Maar ik had een drive. Opgeven ken ik niet. Dus wat doe ik weer, ik ben gevallen, opgestaan het stof van mijn lijf afgeslagen en weer doorgaan. Opzoek naar andere mogelijkheden. En die mogelijkheden en kansen kwamen in het jaar ik kreeg via een kennis een woning van haar tante die in Nickerie woonde. Maar ondertussen raakte ik in verwachting van de tweede. Ondanks deze ontwikkelingen zag ik weer een lichtpuntje. Daarvoor neem ik jullie mee naar het jaar:

 

1986: Het Nationaal Leger in Suriname.

 

Ik was toen al moeder van 2 kinderen. Via een oude medestudent, kreeg ik een tip dat het leger opzoek was naar vrouwen die in dienst wilden. Maar je mocht geen kinderen hebben, omdat het om een interne elementaire opleiding ging van 9 maanden. Je vertrekt voor 9 maanden van huis.

Nu zag ik dit als een kans, maar de kinderen kon ik niet meer wegstoppen. Ik wilde dit heel graag en ben toen naar mijn ouders gestapt en heb om hulp gevraagd.

Mijn vader heeft het toen eindelijk voor mij opgenomen en heeft de kinderen in huis opgenomen. De deur naar een nieuwe droom en toekomst was geopend.

De bekende spreekwoordelijke gezegde, door vallen en opstaan heb ik na negen maanden, van huis te zijn geweest en geen contact met thuis gehad, de elementaire trainingen en opleiding gehaald. Zelfs een gebroken enkel in gips verband en lopen op twee krukken, heeft mij niet kunnen doen stoppen om dit doel te behalen.

Maar was dit mijn droom?

 

Een mooie leerrijke tijd. Tijdens mijn 2e jaar in het leger werd ik geselecteerd om naar de officiersopleiding te gaan. Ik was een voorbeeld figuur. Een rolmodel. Ik was de eerste vrouwelijke militair op de motorfiets en vrachtwagenchauffeur. Niets was mij teveel of te moeilijk. Ik had als motto, als jij het kan dan kan ik het ook.

Maar tijdens deze geweldige mooie periode gebeurde er weer iets bijzonders. Ik leerde de vader van mijn jongste zoon kennen en raakte verliefd.

Maar omdat het gevoel dat iets niet voor mij was en er niet bij mogen horen, afwijzing en het niet waard zijn om iets te hebben, heeft mij gedreven om geen nee te zeggen tegen een verzoek die op een gegeven moment aan mij werd gedaan. Ik heb toen om eindelijk erkenning te willen krijgen, door een ondoordacht besluit, mijn eigen droom en carrière om zeep geholpen. En ben ik toen het land uitgegaan, weg carrière, weg rolmodel en weg droom. Ik heb mijn kinderen bij mijn ouders en jongste zus achtergelaten

Ik neem nu een vlucht met jullie naar het jaar:

 

1992 Nederland

November 1992 kom ik in Nederland aan. Ik ben een nieuw leven begonnen. Je raad het al. Vallen en opstaan. Ik wist dat ik niet bij de pakken kon gaan neerzitten, want ik had een andere missie, ik moest zo snel als mogelijk mijn drie kinderen laten overkomen. Zo’n doorzetter als ik ben, na vele flut baantjes in de schoonmaak, horeca en oppas aan huis, kreeg een baan bij de marechaussee op Schiphol. Ik heb toen een woning gekocht, en ben toen weer een nieuwe opleiding gestart. De details over die periode zal ik jullie besparen. Vernederingen, misbruik, overvallen, beledigingen, labels uit het verleden en huiselijk geweld, waren aan de orde van de dag.  Het huiselijk geweld was zo erg, waarbij de arts zei uw knie is zodanig beschadigd dat u niet meer goed zal kunnen lopen. Ik denk niet dat ik toen geregistreerd heb wat de dokter had gezegd. Gelukkig maar. Want ik heb niet opgegeven tijdens mijn herstel periode en ben weer helemaal genezen aan mijn knie. Ik loop zelfs weer op hakken.

 

Maar ik had een nieuwe droom. Een droom met een groter doel. Mijn drie kinderen zo snel als mogelijk naar Nederland halen. En je raad het weer. Door vallen en opstaan, heb ik dat binnen 3 jaar gerealiseerd. Op 31 januari 1996 komen mijn drie kanjers aan in Nederland.

Maar het emotionele gat dat is ontstaan, haal je met geen mogelijkheid in, niet met een koophuis, niet met vakanties en ook niet met merkkleding.

Je kunt alleen maar hopen dat je voldoende veiligheid en vertrouwen kunt bieden. Ik verviel terug in mijn oude patroon en please gedrag.

Hard werken, blijven leren, nieuwe auto kopen, en kleding, niets had enige waarde voor me. Ik raakte toen ook alles weer kwijt.

 

2011

Ik leer weer iemand kennen en al snel in juni 2012 trad ik in het huwelijk. Ik was er heilig van overtuigd dat wat mij nu overkwam aan het feit lag dat ik alleen was. Ik was heel stellig dat dit mijn nieuwe droom was en dat er een verandering in mijn leven zou plaatsvinden. Dit was het dan, dacht ik. Had ik eindelijk mijn droom gevonden.

Kort na het huwelijk, precies twee weken in juni 2012 komt mijn moeder te overlijden. Tijdens de verwerking van dit verdriet, deed mijn man het voorstel om naar Suriname te verhuizen. Ik zou volgens zijn beleving, mijn droom in Suriname vinden. Terug naar mijn roots. Ik heb toen geen moment nagedacht, heb huis en haard verkocht, ontslag genomen en in oktober 2013, inboedel verscheept en ben ik vertrokken naar Suriname.

Was dit mijn droom?

Dat wist ik niet. Wat ik wel wist en ook ben gaan geloven was, dat mijn oude vastgeroeste denken, de patronen die zich steeds herhaalden en de problemen die ik op mijn pad tegenkwam, alleen in Suriname opgelost konden worden.

 

2013 Suriname

Ik begin een nieuw leven, start een advies en trainingsbureau, en richt Stichting Be The Change You Seek op. Alles gaat mij voor de wind. Althans dat leek maar zo. Binnen het huwelijk waren er wat barsten ontstaan.

Maar de doorzetter in mij gaf niet op. Je weet wel vallen en opstaan.

Wat een aha moment was in deze periode, kwam op het moment dat ik in 2015 met een nieuwe opleiding Post HBO coach- counselor ben gestart.

Wat nog duidelijker werd, was een patroon die zich steeds herhaalde. Ik leefde wel in de ontkenning en stond er niet voor op om er aan toe te geven.

Ik ontdekte een deel van mij ware aard. Dat ik koppig ben, een doorzetter en niet wijk van een doel die ik gesteld heb. Dus was ik vast besloten om van de situatie zoals het zich op dat moment voor deed, ondanks alle tegenslagen, toch het beste van te maken.

 

Maar al snel kwam ik er achter dat ik alleen maar gaf en niets voor terug kreeg, of was ik het die mezelf niet voldoende op waarde schatte?

Het gevoel van mezelf niet op waarde schatten bleef sudderen totdat ik in januari 2016 de knoop doorhakte en het besluit nam terug te keren naar Nederland. De barsten in het huwelijk werden scheuren en hebben uiteindelijk geleid tot een echtscheiding.

 

2016 Nederland

In juni 2016 ben ik teruggekeerd naar Nederland. In Nederland aangekomen was het een tijd van bezinning en reflectie. Met een koffertje en kleren, zonder eigen woning en inkomen, kon ik bij mijn jongste zoon op zijn studentenflat logeren. De zoektocht naar een nieuwe woonruimte heeft ertoe geleid dat ik mij moest inschrijven bij het Leger des Heils afdeling dak en thuislozen. Ik kwam niet in aanmerking voor een uitkering, omdat ik toen nog gehuwd was en mijn nu huidige ex- man een koopwoning op zijn naam had staan en dus vermogen had. Ik kon niet in dat huis gaan wonen, want hij had al een regeling met zijn oudste zoon voor de overdracht/ overname. Maar gedurende dit alles, is in september 2016 de vervolg studie Post HBO coach- counselor gestart. Het volgende dat mij toen duidelijk werd, was dat alles wat mij was overkomen niets te maken had, met de plaats, of het land waar ik mij op dat moment bevond. Ik zocht steeds naar erkenning en waardering, buiten mezelf in mensen en situaties. Ik was opzoek naar goedkeuring. Ik wist dat er iets moest veranderen, maar wat?

Deze bewustwording dat er iets moest veranderen, kwam als een donderslag bij heldere hemel.

 

Veranderd gedrag:

Je weet wat er gezegd wordt. Je kunt niet een ander resultaat willen en het zelfde blijven doen. Om te willen veranderen moet je eerst toegeven dat er iets niet goed is of verkeerd gaat. Ik wist dat ik de spoken en demonen die ik tegen ben gekomen op mijn pad, die waren die ik voor een deel zelf in leven had geroepen, omdat ik was gaan geloven dat ik niets waard was. Dat ik het niet verdiende om iets te mogen hebben. Ik kwam er achter dat mijn 5e verjaardag de toonzetter was geweest. Pas toen ik tot dit besef kwam, heb ik mezelf en het kind in mijn gekoesterd, omarmd en geknuffeld, is er pas een verandering opgetreden.

Met dit besef ben ik toen opzoek gegaan naar een rolmodel. Wat ik voor mezelf wel helder had, het moest iemand zijn die mij niet kent, iemand buiten mijn kringen.

En die heb ik ook gevonden. Door veel inspiratie op te doen, begeleiding heb ik met 2 tienen, 3 negens en een zes, mijn examen afgerond, en kan ik met trots zeggen:

 

Maritsa Vaarnold you find your dream.

Gezinscoach- counselor.

Klik voor het interview van Maritsa Vaarnold hier.