Na 8 jaar gerechtigheid voor Jalia die misbruikt werd op school

NAIROBI / KENIA – Ruim 8 jaar geleden werd Jalia* op school misbruikt door de zoon van het schoolhoofd. De zaak dreigde in de doofpot te verdwijnen, maar na jaren van wachten en strijden vond er een doorbraak plaats. Onlangs werd de man die Jalia misbruikte, veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.

Op 14 maart 2013 zat de 5-jarige Jalia alleen in haar klaslokaal te wachten tot haar oudere broer haar kwam ophalen, toen er plotseling een grote man in het lokaal verscheen.

Eerst was ze niet bang omdat ze de man goed kende – hij was de oudste zoon van het schoolhoofd en viel soms in als leraar. Maar plotseling greep hij haar vast en duwde haar op de koude vloer. Jalia was doodsbang en probeerde zich tevergeefs uit zijn greep te bevrijden. Ze schreeuwde het uit, maar daarop bedekte de man haar mond, trok haar kleren uit en begon haar te misbruiken.

Jalia huilde nog steeds toen haar broer aankwam en zag wat er gebeurde. Hij riep onmiddellijk om hulp. Hij en enkele anderen grepen de aanvaller vast en brachten hem naar de politie. Jalia werd naar het ziekenhuis gebracht, waar ze zorg kreeg en medisch bewijs werd vastgelegd van het misbruik.

Eind 2013 kwam Jalia in contact met International Justice Mission (IJM) Kenia, nadat een vriend van haar moeder haar op de organisatie had gewezen. IJM-juristen beten zich vast in de zaak, maar de rechtszaak werd keer op keer uitgesteld. De kans dat voor Jalia het recht zou zegevieren, leek met de dag kleiner te worden.

Toch gaven de IJM-medewerkers niet op en bleven ze Jalia en haar familie steunen. De juridische staf ondersteunde de openbaar aanklagers om ervoor te zorgen dat de zaak niet in de doofpot verdween. Intussen hielpen therapeuten van IJM Jalia te genezen van haar trauma en ze bereidde haar voor om in de rechtbank te getuigen.

In augustus 2018 zat Jalia op de houten getuigenbank in de rechtszaal om te getuigen tegen de dader. Toen ze hem in de rechtbank zag, huilde ze alleen maar. Omdat de rechter zag hoe moeilijk ze het had, stond hij haar toe om via een tussenpersoon te getuigen en – ondanks haar angst – wees ze moedig de man aan die zich aan haar vergrepen had. Onlangs werd hij door de rechter schuldig bevonden en veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.

De zaak is een van de langstlopende rechtszaken waarbij IJM Kenia betrokken is. Jalia is nu 13 jaar. IJM-therapeut Esther Njuguna is blij dat het recht heeft gezegevierd. “Na al die jaren van wachten en bidden voor gerechtigheid is dit een enorme mijlpaal.”

Deze zaak laat zien dat het werk van IJM vaak werk van lange adem is. Gertjan de Jong van IJM Nederland: “IJM wil geweld en moderne slavernij aanpakken door mensen te bevrijden uit situaties van misbruik en uitbuiting en hen bij te staan met traumazorg. Maar daarnaast willen we de wortel van het geweld aanpakken, namelijk de straffeloosheid van daders. IJM strijdt ervoor dat daders niet wegkomen met hun misdaden. Dat vraagt veel geduld en doorzettingsvermogen. Maar het is de strijd waard. Een goed werkend rechtssysteem zorgt ervoor dat geweldplegers terugdeinzen en vele duizenden mensen worden beschermd tegen geweld, misbruik en slavernij.”

*Jalia heet in werkelijkheid anders.

Voor meer informatie over IJM Nederland klik hier.

Black HIstory Month en De Gouden Koets deel 3

Nu de koets na vijf jaar is hersteld in de oude glorie met alle bladgoud, ornamenten en panelen met de afbeeldingen waarvan men vindt dat die in heel ver verleden liggen, er niet meer toe doen, niet meer van deze tijd is, ergo, er hoeft niet meer over gesproken te worden en zeker niet gezien te worden.

Ik heb veel scenario’s voorbij zien komen van oplossingen, “de goudenkoets hoeft niet te worden gebruikt, ze kunnen dat stukje ook fietsen”. Helaas doet deze opmerking af aan waar het over zou moeten gaan. Laten wij de gouden koets centraal staan binnen het thema van het gedeelde verleden om van te leren en erkenning te geven? Of laten wij het onbesproken en dit onderbelichte verleden rusten om in vergetelheid te geraken waardoor er geen verandering plaats kan vinden of begrip?

 

Een ander scenario dat ik tegenkwam in de discussie over de gouden koets was de volgende: “Laten we het slopen, zijn we van dat gezeik ook af, na 150 jaar”. 

Ik schrok toen ik deze uitspraak las op sociaal media en dacht er is zoveel onwetendheid, onderhuidse pijn, maar vooral het feit dat er totaal geen historisch besef is, dat deze historie invloed heeft in het heden, zelfs na meer dan deze schamele 150 jaar. In vergelijking met de eeuwenoude verhoudingen zowel positief als negatief tussen het Westen en hun koloniën en in wat genoemd wordt “hun handelsgeest” en “de beschaving” van Europa. (Alsof er in Afrika geen beschaving was).

 

Slopen om te vergeten of bewaren om te herinneren 

 

Het Slopen van de gouden koets zou het wegwassen zijn van een deel van geschiedenis dat roept om genezing en verbinding, dat schreeuwt om eindelijk gezien te worden voor wat het ook was, naast het winstbejag en de verrijkingen waar de “gouden eeuw”, dat meer dan 100 jaren besloeg zijn naam aan ontleend. De Gouden Eeuw heet nu de 17de eeuw, omdat het nogal gevoelig ligt zegt men. 

 

De Gouden Eeuw die de gruwelen van die eeuw onbesproken laat, onze premier Rutte vindt het onzin dat het Amsterdams museum heeft besloten de term niet meer te gebruiken, ben ik het hem eens? Ja, de term mag gebezigd worden zolang het alles belicht uit die tijd en periode. Nee, niet wanneer alleen de vrije handelsgeest van de Nederlanden en de “helden” uit die tijd worden belicht en benoemd. Het ligt zeker wel gevoelig, maar dat betekent niet dat wij er niet bij stil zouden moeten blijven staan.  

Voor de één staat de gouden koets voor onderdrukking en onderwerping van eeuwen, voor de ander betekende het welvaart en voorspoed, voor beide is wat te zeggen en over te debatteren, het hangt wel af vanuit welk perspectief men kijkt en wat men wel of niet wil benoemen, het weglaten van pijnlijkheden uit ons verleden brengt geen genezing en zeker geen verzoening. 

De gehekelde afbeelding refereren aan


Een periode uit de Nederlandse en wereldgeschiedenis die nog steeds van belang is om van te weten, net zoals we heel veel andere geschiedkundige gebeurtenissen niet verdoezelen, bespreken en herdenken, zoals bijvoorbeeld de renaissance, de beeldenstorm of de twee wereld oorlogen. Waarom willen wij van een geschiedenis dat wereldwijd een grote impact heeft gehad en nog heeft, niets kennen of ervan weten? 

 

De afbeeldingen op de koets hebben voor behoorlijk wat ophef gezorgd op sociaal mediakanalen. In de mainstream media heb ik er zelf weinig over voorbij zien komen. Ten tijde van deze gift uit 1898 was het gedachtengoed in Nederland en in West-Europa een andere, of is die gedachtengoed nog springlevend? Denk eens aan de kunstschatten die gestolen zijn en waarvan wordt beweerd dat de oorspronkelijke eigenaren (Afrikanen) niet goed voor deze schatten zouden kunnen zorgen, of eigenlijk niet weten dat het kunstschatten zijn.

 

De Gouden Koets zou ik willen vangen en sharen in die tijd als een van de “verloren schatten”. Het zou in en in triest zijn als deze schat van waaruit wij, geschiedenis in perspectief kunnen zetten zou verdwijnen. Ophouden te spreken over, de economische ongelijkheid en de waarde die deze geschiedenis nu zou kunnen hebben om ernaar te kijken en deze te begrijpen. Dat het een andere tijd, in een andere hoedanigheid was kunnen we het over eens zijn. Het is nu tijd te komen tot verzoening, zonder de panelen van de Gouden Koets te vernietigen of te “vervalsen” opdat wij, wit en zwart, er een “beter gevoel” van zouden krijgen, want dat “beter gevoel” zou een leugen zijn en blijven dat bedekt is met bloed.

Geschreven door Henna Charry

‘Ik sliep tussen slangen en schorpioenen’ Suriya belandt als 10-jarige jongen in moderne slavernij.

Maandenlang moet Suriya zich in de wildernis zien te redden met 200 geiten onder zijn hoede. Hij doorstaat kou en honger. Tot een vreemdeling met hem in gesprek raakt. Hij is geschokt door Suriya’s verhaal en slaat alarm.

Eind 2018 is Suriya nog een vrolijke jongen. Hij geniet van school en spelen met zijn vrienden in het Zuid-Aziatische dorp waar hij woont. Maar in de loop van een paar maanden verandert zijn leven compleet. Hij is nog maar tien jaar oud als zijn vader op tragische wijze om het leven komt. Zijn moeder kan de ziekenhuiskosten en de begrafenis, zo’n 450 euro in totaal, niet betalen. Een rijke boer biedt aan de rekening te betalen, mits Suriya voor hem gaat werken. Nadat de familie hun vader en echtgenoot heeft begraven, begint het leven van Suriya in slavernij. Elke dag moet hij keihard werken. Hij wordt mishandeld, uitgehongerd en mag niet naar school of zijn familie.

Dagelijks moet hij voor zonsopgang opstaan. Dan moet hij de 200 geiten in zijn eentje naar de open vlaktes drijven om ze daar te laten grazen. In zijn dunne kleding, die nauwelijks bescherming biedt tegen wind en kou, moet hij enorme afstanden afleggen om groene weiden te vinden. ‘s Nachts moet Suriya een hok bouwen met palen en touwen, dan alle geiten bijeendrijven en ze allemaal binnen vastbinden. Zelf slaapt hij ook tussen de geiten, te midden van vele slangen, schorpioenen en insecten die rondkruipen op de open velden. Hij vertelt over die angstige nachten: “Vaak was ik bang, omdat ik niet wist welke kant ik op moest, welk dier me beet of wat ik moest doen als ik honger had.”

Suriya’s leven neemt een onverwachte wending als hij op één van de eenzame paden die hij aflegt een man tegenkomt. Die vreemdeling begint hem allerlei vragen te stellen. Deze man is een medewerker van SHED, een partnerorganisatie die door International Justice Mission (IJM) wordt gefinancierd, opgeleid en begeleid om reddingswerk uit te voeren. Korte tijd later bevrijdt een team van SHED samen met de lokale autoriteiten Suriya. Zijn ‘eigenaar’ wordt gearresteerd en komt voor de rechter. Suriya krijgt de zorg die hij nodig heeft en gaat weer naar school. Hij krijgt weer zelfvertrouwen en ziet er naar uit om zijn grote droom waar te maken: piloot worden. 

Suriya zat vast in een situatie van bonded labor, dit is een vorm van moderne slavernij waarbij het slachtoffer een rekening heeft die hij niet kan betalen en een lening krijgt om deze rekening te vereffenen. Omdat de schuldeisers enorme woekerrentes rekenen, zijn de slachtoffers nooit in staat hun lening af te betalen en blijven ze ‘eigendom’ van hun schuldeiser. 

Kinderen worden makkelijk het slachtoffer van bonded labor. Ze worden bijvoorbeeld ingezet om geiten te hoeden, te werken in steengroeven of gevaarlijk werk te doen in andere industrieën. IJM strijdt om deze kinderen te bevrijden. Ze ontvangen traumazorg en hulp die ze nodig hebben om een zelfstandig leven te kunnen leiden. Samen met lokale overheden maakt IJM zich sterk dat daders ook berecht worden en hun straf niet ontlopen. 

Wilt u de strijd tegen moderne slavernij steunen? Ontdek meer op: www.ijmnl.org/suriya.

De Zwarte Geschiedenis

Helaas gaat het bij de viering van de zwarte geschiedenis niet zozeer over de geschiedenis vanuit een breed perspectief, wat men zou kunnen noemen de culturele afro historie of vanuit de Pan-Afrikaans geschiedenis bekeken, er wordt een relatief klein deel van de Afro geschiedenis geportretteerd. Het is natuurlijk gezien het feit dat de historie meestal verhaald wordt door, wat men noemt, de “overwinnaars”, zodat er binnen het algemeen wereldbewustzijn om deze reden weinig bekend is over de Pan-Afrikaanse historie en de diverse Afro-Diaspora groepen in de Europese wereld. 

Het is betreurenswaardig dat de Afrikaanse geschiedenis (die niet is begonnen met de Trans Atlantische Slavernij), met name ook niet bij de Diaspora groepen zelf bekend is. Gelukkig komt er steeds meer bewustwording binnen de Afro-Diaspora op vele fronten over de gehele wereld, zelfs in Latijns-Amerika, komt steeds meer het besef dat een merendeel van de bevolking haar roots in Afrka ligt, de sociaal media kanalen hebben daarin een positieve bijdrage en ontwikkeling geleverd. Wie meer wil weten over de Afrikaanse Geschiedenis en de geschiedenis dat zich verder uitstrekt dan die over de geschiedenis van de tot slaaf gemaakte, zal die kennis zelf moeten vergaren.

Zwarte geschiedenis is er 365 dagen per jaar, het is van belang dat deze zwarte geschiedenis een bredere uitmeting krijgt in de landen die voorheen kolonies bezaten. In mijn opinie noodzakelijk om de verhoudingen binnen het westerse gedachtengoed te relativeren en het waarom dat er zwarten hier in Europa zijn nader te duiden, helaas nog steeds een heet hangijzer bij het grote publiek, om bewustzijn te creëren dat onze geschiedenis een gedeeld verleden heeft. De zwarte geschiedenis is meer dan de geschiedenis die zich uitsluitend richt op de periode tussen 1492 en de Gouden Eeuwen van Nederland. 

Erkenning ontvangen

Prinsjesdag is achter de rug, de goudenkoets is aan Prinsjesdag verbonden sinds Wilhelmina voor het eerst in 1903 met de koets naar de Ridderzaal werd vervoerd. Het was een hoogtepunt geworden, voor de aankomst van de koning en zijn entourage bij de ridderzaal. Ook een “feest” voor ons Parlement, met mooi uitgedoste Kamerleden, een hoogtepunt zijn ook de hoofddeksels van de vrouwen, de mannen met een feestelijke vlinderdas in rokkostuum is bijna een “meme”. Het hoofddeksel van Sylvana Simons, BIJ1, zorgde voor behoorlijk wat opzien. Door de media werd haar hoofddeksel als Antilliaans aangemerkt. Het is dus duidelijk dat er onvoldoende kennis is en een vorm onverschilligheid, voor “reseach”, speelt hierin denk ik zeker een rol. Niet alleen de mainstream media heeft, ten aanzien van de zwarte verscheidenheid in Nederland, en de culturele verschillen die er zijn binnen de Afro-Diaspora gemeenschappen, weinig of geen kennis. Zwart is niet alleen maar zwart, zoals dat eeuwen geleden werd besloten toen het continent van Afrika onder de voet werd gelopen en werd opgedeeld onder de Europese mogendheden.

 

Ik mis de goudenkoets, omdat het een deel van mijn historie verbeeld waar hard getracht wordt deze te verdoezelen of te bagatelliseren, daar is sinds een paar jaar door de restauratie veel om te doen geweest, in de decennia die achter ons liggen was de goudenkoets het symbool van de gouden eeuw der Nederlanden en haar koloniën. Erkenning ontvangen en het durven erkennen van dit verleden zal nog wel even duren wanneer ik kijk naar de huidige maatschappelijke dwalingen en de polarisatie. Binnen onze algehele maatschappij maar helaas ook binnen de diverse diaspora gemeenschappen is er weinig bekend over elkaars “cultuur en culturele uitingen”. Net zoals de “zwarte pieten” discussie is er veel te doen om het scenario van de gouden koets. Voor mij betekent het niet delen van de ware geschiedenis, het niet onder ogen durven zien van de vreselijkheden van een tijd, waar we nog steeds onze ogen voor sluiten, niet zal maken dat deze tijd en haar symbolen zullen verdwijnen, zelfs niet wanneer straatnamen en beelden worden neergehaald. 

De geschiedenis heeft ons geleerd dat er goede en kwade krachten zijn in onze wereld. Welke keuzes maken wij in het hier en nu om te leren omgaan met de kwalijkheden van een periode waarvan de wortels nooit meer zullen verdwijnen in het beeld van Het Koninkrijk Der Nederlanden, deze wortelen lopen door de aderen van de afro diaspora Nederlander en in dat van de witte Nederlander.

 

Geschreven door Henna Charry

Toevoeging

https://www.npostart.nl/nos-opening-slavernijtentoonstelling-rijksmuseum/18-05-2021/POW_04900767

 

https://www.blackachievementmonth.nl/


https://urbanmyth.nl   

Urban Myth is een theatergezelschap van Internationaal Theater Amsterdam (voorheen Stadsschouwburg Amsterdam) die jeugdvoorstelling heeft gemaakt over de goudenkoets.

Europeana Pro

Verhalen uit de Afro-Diaspora en een culturele erfenis ontwikkelen

https://pro.europeana.eu/post/get-involved-in-black-history-month-2021

 

Amsterdam Museum 

https://www.amsterdammuseum.nl/tentoonstellingen/de-gouden-koets

Foto www.google.com

‘Ze sloegen me met een knuppel als ik hun klanten niet wilde bedienen’

Francesca* werd misleid door een vriendin en verhandeld. Maandenlang werd ze misbruikt door tientallen mannen. Tot ze een gewaagde en moedige stap zette.

Francesca heeft een brede glimlach en sprekende, bruine ogen. Ze is spraakzaam en lacht veel. Toch heeft deze stralende vrouw een moeilijk en pijnlijk verleden.

Zeventien jaar jong was ze op de avond dat ze werd bevrijd uit een bar in de Dominicaanse Republiek. Het was 21 november 2015. De Dominicaanse politie en IJM voerden een gezamenlijke reddingsoperatie uit. Daarbij vonden en bevrijdden ze Francesca, samen met negen andere meisjes en één jongvolwassene. Twee mannen werden gearresteerd. Eindelijk kwam er een einde aan Francesca’s nachtmerrie.

Die nachtmerrie was een paar maanden eerder begonnen. Francesca vertrok, zonder het haar ouders te vertellen, samen met haar vriendin María*. María had mooie plannen, zei ze. Ze zouden samen een paar dagen naar het strand gaan, leuke plekken bezoeken en nieuwe vrienden maken. Francesca had er zin in.

“We vertrokken om zes uur ’s ochtends,” herinnert ze zich. “We stapten op een bus. María wees naar vijf andere meisjes en zei: ‘Kijk, die gaan ook met ons mee.’ Later kwamen we bij een park aan. Daar moesten we allemaal uitstappen. María zei: ‘Ze komen ons hier halen en nemen ons mee naar een club. Daar kunnen we doen wat we willen.’”

Maar daarna werden ze niet naar een club, maar naar een hotel gebracht. In de bar van het hotel zag Francesca dat er verschillende jonge meiden aan het werk waren. Met een schok realiseerde ze zich dat ze was bedrogen. “María verdween en sprak nooit meer met me. Ze had me verkocht.”

Elke dag moest ze werken van zeven uur ’s avonds tot twee uur ’s nachts. Een vrije dag kreeg ze nooit. Francesca: “Wij moesten als tienermeisjes contact maken met de mannen in de bar. Als een man geld gaf, moest je samen met hem naar het hotel gaan dat eigendom was van de eigenaar van de bar, Mikin*. De mannen betaalden slechts vijf dollar voor zo’n uitje.”

Francesca herinnert zich niet hoeveel mannen betaalden om haar uit te buiten: “Ik weet alleen dat het er heel veel waren.” Ze gebruikte drugs en dronk de alcohol die de mannen haar gaven. Dat hielp om de pijn niet te voelen en de nacht door te komen. Ze had geen mobiele telefoon en kon niemand buiten het hotel bereiken. De bareigenaar dwong haar om te werken, onder dreiging dat ze anders geen geld kreeg en nooit meer mocht vertrekken. “Ik wil je daar niet zien zitten en niets doen,” herhaalde hij vaak.

Het waren gruwelijke maanden. “Ze sloegen me met een knuppel als ik hun klanten niet wilde bedienen,” herinnert Francesca zich. “Ze verkrachtten me, drogeerden me en vaak gaven ze me geen eten. Soms barstte ik in huilen uit en wenste ik dat ik dood was.” Als ze dit vertelt, komen er opnieuw tranen in haar ogen. Ondanks haar pijn bleef Francesca God vragen om voor haar te zorgen en haar te leiden.

Bij de bar stonden altijd veiligheidsmannen die de omgeving bewaakten. Op een dag zei Francesca tegen één van hen dat ze een telefoon nodig had. “Ik moet een ander meisje bellen om eten te brengen,” loog ze. De man geloofde haar en gaf haar zijn telefoon. Vervolgens belde ze een familielid. Haastig legde ze uit in wat voor situatie ze was beland. Ze nam een enorm risico, maar deze moedige stap pakte goed uit. Dankzij haar telefoontje konden Francesca’s ouders een officiële aanklacht indienen dat hun dochter werd uitgebuit. Bovendien konden ze enkele cruciale details geven over haar verblijfplaats. Het Openbaar Ministerie nam contact op met IJM voor ondersteuning.

Mikin, de eigenaar van de bar, was een belangrijk persoon in de lokale gemeenschap. Hij was vader van een lokale rechter en schoonvader van één van de drie rechters van het gerechtshof waar zijn zaak werd behandeld. Vanuit de lokale gemeenschap werd er voortdurend druk uitgeoefend om Mikin vrij te krijgen. Het Openbaar Ministerie en IJM bleven echter zoeken naar recht en waarheid. Uiteindelijk werd Mikin in september 2015 schuldig bevonden aan seksuele uitbuiting en veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf.

De dag na de bevrijding werden Francesca en de andere meisjes naar een veilige opvangplek gebracht. Ze kregen traumazorg en medische hulp voor de medische complicaties die optraden als gevolg van het maandenlange misbruik. IJM-medewerker Luz del Alba hielp Francesca bij haar terugkeer naar haar familie in Santo Domingo. “Ik ben onder de indruk van haar veerkracht en positieve instelling,” zegt ze.

Over María, de vrouw die haar verkocht, zegt Francesca: “Ik heb haar vergeven. Ik koester geen wrok in mijn hart. Ik laat het in de handen van God. Hij is degene die weet hoe Hij recht moet doen.”

Inmiddels heeft Francesca een opleiding tot schoonheidsspecialiste afgerond en een dochter van vier. Ze zegt: “Ik ben heel dankbaar voor wat IJM voor mij heeft gedaan.”

Ze wil een stem zijn voor mensen die uitgebuit en geëxploiteerd worden. Op 30 juli 2021, de Internationale Dag tegen Mensenhandel, vertelde Francesca haar verhaal tijdens een conferentie waarbij de First Lady van de Dominicaanse Republiek en andere politieke leiders aanwezig waren. Haar verhaal maakte diepe indruk en bracht een stroom aan reacties op gang: beloften van steun en toezeggingen om het rechtssysteem te verbeteren. Francesca is vastbesloten om te blijven strijden, zodat meisjes niet in angst hoeven te leven voor mensenhandelaren. “Ik laat me door niemand verslaan.”

*Francesca, María en Mikin heten in werkelijkheid anders.

International Justice Mission (IJM) is een internationale organisatie die mensen in armoede beschermt tegen moderne slavernij en andere vormen geweld. IJM werkt samen met lokale autoriteiten om mensen te bevrijden uit slavernij, te zorgen dat criminelen worden veroordeeld en om rechtssystemen te versterken. www.ijmnl.org

Black History Month en De Gouden Koets

Het is oktober de maand dat zwarte historie wordt gevierd door een deel van de zwarte, Afro-Diaspora, gemeenschap in Nederland. De nadruk hierbij ligt op het vieren van de excellentie van mensen met een Afrikaanse roots. De stichting Black Achievement Month neemt hierin het voortouw, het is dus niet expliciet Black History Month (BHM) in de geest van overdracht van zwarte geschiedenis. Het is wel nodig om erkenning te geven aan personen binnen de zwarte gemeenschappen die grote bijdragen leveren binnen onze samenleving, dat niet erg zichtbaar is. In Nederland zijn er nog “geen schoenen” gevonden waarbinnen in de reguliere Nederlandse maatschappij op gelopen kan worden.

Wat is Black History Month, wanneer is het ingesteld en waarom is het van belang de zwarte geschiedenis in beeld te brengen op een zo breed mogelijk podium.

Een korte geschiedenis…

Het verhaal van Black Historie Month begint in 1915, een halve eeuw nadat het dertiende amendement werd aangenomen om de slavernij in de Verenigde Staten af te schaffen (1865), met een aantal restricties die vandaag de dag nog steeds in de VS worden gehanteerd. 

De Association for the Study of African American Life and History (ASALH) werd op 9 september 1915 in Chicago, Illinois opgericht door Carter G. Woodson en Jesse E. Moorland, om informatie over het zwarte leven te promoten, te onderzoeken, te bewaren, te interpreteren en te verspreiden. Hoofddoel de zwarte geschiedenis en cultuur binnen de wereldwijde gemeenschap te integreren. Het ASALH richtte daartoe in 1926 de “Negro History Week” op.

Het is nog niet zo lang geleden…

In 1976 erkende president Gerald Ford het evenement officieel en drong hij er bij het publiek, (vooral bij de witte bevolking die hier nog steeds tegen in opstand komen), op aan om het te eren. Sindsdien heeft elke Amerikaanse president februari gereserveerd als de maand om BHM te vieren, elke viering was gericht op een bepaald thema met betrekking tot de zwarte geschiedenis binnen de Amerikaanse geschiedenis. 

BHM wordt in de maand februari gevierd in de Verenigde Staten en Canada, de viering beperkt zich vooralsnog tot het uitsluitend herinneren van belangrijke zwarte personen in de Afro-Amerikaanse geschiedenis zoals Dr. Martin Luther King, op openbare scholen.  

Zwarte geschiedenis en Europa

Binnen het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Ierland is er in oktober een soortgelijke viering van BHM, deze vieringen richten zich op de Afro-Diaspora waarbij vooralsnog de nadruk ligt bij de Afro-Amerikaanse geschiedenis. Activiteiten worden in deze landen ook hier door de zwarte gemeenschap georganiseerd. Het thema van dit jaar; de gebeurtenissen rond Black Lives Matters. In Belgie is de viering van de BHM in de maand maart.

Officieel nog geen erkenning in Nederland 

Zowel in juni als in oktober zijn er diverse zwarte organisaties die zich met dit topic BHM bezighouden. Stichting Untold richt zich voornamelijk op de geschiedenis van de Afro-Diaspora vanuit Suriname en de Antillen, in aanloop naar de herdenkingen en festiviteiten richting 1 juli, worden er in de maand juni diverse activiteiten georganiseerd op gebied van kunst, cultuur en zijn er theatervoorstellingen. De afschaffing van de slavernij op papier door de Nederlanden 1863, daarmee waren zij niet het laatste Europese land die de slavernij afschaften, de daadwerkelijke ingang van deze afschaffing vond echter plaatst op 1 juli 1873. 

De stichting Black Achiement Month, die door diverse organisaties en gemeenten wordt gesponsord richt zich voornamelijk op het vieren van prestaties van mensen met Afrikaanse roots in Nederland, dit jaar is het de zesde keer dat in de maand oktober in diverse steden en plaatsen activiteiten zullen plaatsvinden het thema; “verbonden generaties”. 

In Nederland heeft de Nederlandse overheid de BHM nog niet officieel erkend, deze erkenning zou ertoe kunnen bijdragen de zichtbaarheid van de zwarte gemeenschap in positieve zin te vergroten en tevens de koloniale geschiedenis, het gedeeld verleden, een breder perspectief te geven.  

Zichtbaarheid kan er zekere toe bijdragen, dat vooroordelen en aannames ten aanzien van de niet witte gemeenschappen in Nederland in een ander daglicht worden geplaatst. Historische besef en kennisoverdracht over het gedeelde verleden om deze vanuit diverse perspectieven te belichten en niet enkel en alleen vanuit het Europees inzicht van eeuwen geleden is zeker anno 2021 hard nodig. 

Samen naar eenheid door te delen.

Henna Charry

Elke dag kan een beetje vakantie zijn.

Elke dag kan een beetje vakantie zijn

I haven’t travelled for over twenty-five years to go on a holiday, but I’ve been on vacation often, for just a little while. The past five years I have been on a holiday every single day, in my mind, to the most beautiful places in my mind and I’ve been to Paris several times …

Weg uit de sleur van alledag

Wanneer het vakantietijd is, verheugd bijna iedereen zich erop om deze periode weg te zijn, weg uit de sleur, het hoofd rust te geven, weggaan om weg te zijn van de problemen van alledag, het liefst in een andere omgeving om helder te kunnen denken, het gevoel van vrijheid te hebben, niet onder druk te staan, het kunnen ademhalen van frisse lucht, samenzijn met geliefden. Weggaan om bij familie en vrienden te zijn om eindelijk die leuke dingen te doen, die we al het hele jaar hebben gepland en uitgesteld, het is eindelijk tijd om een echte “break” te nemen. 

Een gevoel opluchting is het om je koffers te kunnen pakken na alweer een jaar van drukte en zoveel stress door allerlei gebeurtenissen die je niet blij maakten. Het is tijd om alles achter je te laten en eindelijk tijd te hebben voor jezelf, om dat speciale boek te lezen. Echt tijd aan je kinderen en geliefden te besteden alles dat je het afgelopen jaar had uitgesteld, vooruitgeschoven of had beloofd, te proppen in die paar weken.

 Vakantietijd is de beste tijd

De voorpret van het zoeken naar de juiste bestemming om jouw droomvakantie te vieren, de voorwaarden waaraan de plek of plaats moet voldoen, de voorbereidingen die je moet maken wanneer je gaat kamperen, weggaat met de camper, de vele beslissingen die genomen moeten worden wanneer gaan we, hoever gaan we, wie wil er waarheen en deze vraag komt ieder jaar voorbij, waarom blijven we niet in eigen land? Gaan we vliegen of met de auto, blijven we dichtbij huis in Europa of gaan we naar het echte buitenland. De kinderen willen dit jaar alleen weg samen met vrienden, ze hebben wel al de leeftijd om er zelf op uit te gaan, de zorgen slaan je om het hart, zijn wij hier al aan toe om ze los te laten, het zijn nu toch andere tijden, zullen wij erop vertrouwen of wachten we liever nog een jaartje. 

Wanneer het besluit genomen is en alle neuzen dezelfde kant op staan, of misschien ook niet, vertrekken we naar Marokko, Suriname, Aruba, Curaçao of naar een ander ver land omdat de vakantie ook gebruikt moet worden om familie te bezoeken, of zullen we toch maar weer naar Frankrijk gaan, want dat zijn we nu eenmaal zo gewend en we komen er al meer dan twintig jaar. Is toch altijd wel weer gezellig op de camping. Ik hoop niet dat die ene, “je weet wel” familie er dan ook is want daar kunnen wij niet zo goed mee overweg. Ach ja zal allemaal best wel meevallen en laten we het vooral leuk en gezellig houden, het is “after all wel onze holiday”. Eindelijk heerlijk lui zijn om bij te komen van alle “normale” dagelijkse stress.

Niet voor iedereen is het zo’n feest

Vakantie is echter niet voor iedereen mogelijk of zo vanzelfsprekend, omdat niet iedereen de koffers kan oppakken en weggaan uit de sleur van een chronische aandoening of zittend in een depressie of zelfs misschien wel te kampen heeft met een levensbedreigende ziekte. Voor al deze mensen is er geen paar weken “stressvrij” leven om gezellig op een andere plek te zijn en de welverdiende rust te pakken zoals dat zo gemoedelijk heet “er even tussenuit”.

Denk jij daar weleens aan? Aan de duizenden gezinnen, vaak met kinderen, die jaren niet de financiële middelen hebben, door ieder welke omstandigheid dan ook, om uit hun sleur van alledag weg te zijn. Denk jij weleens aan alle mensen die snakken naar weggaan, het niet kunnen en in een depressie raken, omdat voor hun gevoel iedereen weggaat naar verre oorden van zonovergoten witte stranden aan prachtige blauwe zeeën, waar palmbomen voor je buigen en schaterlachende mooie vrouwen in felgekleurde omslagdoeken, zippend aan hun mixdrankjes met parasolletjes, sjansen met mooi gespierde bruin getinte mannen met ontbloot bovenlijf en strakke speedo’s. 

Het vakantiebeeld dat ons wordt voorgeschoteld door de snelle reclamejongens, hier moet je heen want alleen hier is het echt fantastisch, lang leve “Ibiza”, “Playa del Sol”, een Grieks eiland, de prachtige Turkse kust of de paradijselijke stranden aan Zuid-Amerikaanse of aan de Afrikaanse kust, waar prachtige mannen paraat staan en er voor ieder wat wils is.  

 

Vakantie en haar valkuilen

Aan de andere kant zijn er talloze valkuilen die wij tijdens ons zo welverdiende vakantie kunnen tegenkomen getuige de vele programma’s, die op de buis verschijnen, die wij vooraf en vooral na de vakantieperiode massaal bekijken. Was het wel zo gezellig op de camping, in het appartement of aan dat strand, dat op de foto’s op het internet er zo prachtig en verwelkomend uitzagen of het tegenwoordig zo hypermoderne airbnb vakantiehuis, waar alles op en top leek. Hoe was je vakantie? Na die vraag volgt een zucht en het antwoord laat zich al raden; “het was niet echt vakantie eigenlijk, een van de kinderen werd ziek, wat een ellende is dat en dan ook nog in het buitenland”.

“Wij waren op familiebezoek, kun je ook niet echt vakantie noemen, wanneer je gaat om te zorgen voor je ouders die al aardig op leeftijd zijn”. “Nou, nee het leek er op het eerste gezicht geweldig en toen hadden we een lekkage, echt vreselijk”.

De vakantieperiode is denk ik de meest stressvolle periode van het jaar en niemand durft dat eigenlijk hardop te zeggen want het moet vooral gezellig blijven, in de file staan op zwarte zaterdag, op verstopte luchthavens zitten met alle vertragingen die zich kunnen voordoen. Van de twee of drie weken dat men weggaat om vrij te zijn en volop te genieten, blijken wanneer je eerlijk terugkijkt, heb je net een paar dagen van “echte ontspanning” gehad en dat boek dat je meenam komt weer ongelezen terug. 

 Wat is vakantie zonder heling

Vakantie of Holiday, deze “Heilige Dagen”, zijn mijns inziens die dagen en weken van het jaar, niet om weg te rennen of weg te gaan, maar juist om weer dichter bij jezelf te komen om vernieuwd te worden om weer verbinding te maken met je omgeving, jezelf en je relaties. De tijd om echt rustig even de tijd voor jezelf te nemen, om te bezinnen wat te doen, wat heb jij echt nodig, wat heeft jouw gezin en familie nu echt nodig, wat is het gemis door al het harde werken en het jachtige stressvolle leven van alledag nodig om echt tot rust te komen. Daarvoor hoef je niet naar verre oorden te reizen. Het is gebleken dat zelfs wanneer we met vakantie zijn, we aan het jagen en stressen slaan, omdat dat hetgeen is dat in ons “systeem van mindset” zit verweven.

Door mijn ziekbed, immobiliteit en veel andere ongemakken heb ik jaren niet kunnen en ook niet willen reizen. Het leverde te veel gedoe en organisatie op, dus vakantie vieren zat er voor mij niet in, om hierbij het financiële aspect even buiten beschouwing te laten. Ik ben dankbaar voor mijn ziekbed omdat ik in die periode heb geleerd wat en hoe je “mindset” om kunt zetten en jouw mind kan laten werken op een manier dat je kunt ontspannen zonder te jagen en zonder weg te rennen van de sleur, en vaak ook pijn, van alledag. Door de training van mijn Mindset ga ik nu zonder stress door het leven, ondanks de uitdagingen die ik nog steeds op mijn pad tegenkom.

Vakantie is mogelijk zonder stress

Hoe zou het anders kunnen? Om niet alles te proppen in die paar weken die wij vakantie noemen maar om alle 365 dagen van het jaar een vakantiegevoel kunnen ervaren, zonder stress, zonder opgejaagd te worden, zonder te haasten en vooral zonder gedoe. Het gevoel van rust hebben is dat ook een echte werkelijkheid in die paar weken of is dat alleen maar een gevoel dat een mindf*ck blijkt te zijn, want na terugkomst van die heilige dagen slaat meteen de stress weer toe, die eigenlijk niet echt met vakantie was. 

 Wanneer je de tools vindt om je gemoedstoestand, je geluk, je gevoel van rust en echte ontspanning zonder stress van binnenuit voor je kunt laten werken is het hollen en jagen om met vakantie, “on holiday”, te gaan niet meer het verwachtingspatroon of iets waar je het hele jaar naar uitkijkt en dat soms door omstandigheden er niet eens van kan komen, dat weer heel veel stress oplevert. Dat hebben we onlangs met zijn allen ervaren en meegemaakt.

 Er is een manier om elke dag een klein beetje vakantie te vieren en op “holiday” te zijn zonder alle rompslomp van plannen, inpakken en afreizen om te komen tot de echte stress loze innerlijk rust om in ontspanning te kunnen genieten van iedere dag in het hier en nu. Om tot rust te komen na een lange dag van hard werken en om tijd vrij te maken wat zo mooi heet “quality time” te hebben samen met anderen.

 Altijd een vakantiegevoel

Oefening baart kunst; ik keek elke dag vijf minuten naar deze foto, totdat ik zonder naar de foto te kijken, ik mij waande zittend op de steiger, het geluid van lachende kinderen op het strand, iemand die mij een koel drankje kwam brengen sloffend over de steiger met een prachtig ontbloot gespierd bovenlijf, nee niet in een speedo, al zippend aan mijn drankje kijk ik over de horizon en zie bootjes voorbij varen en droom ik weg, in mijn gedachten ben ik daar, voelend de zachte zonnestralen op mijn huid. 

 

Ik ga iedere dag vijf minuten op Vakantie en zo nodig vaker “on holiday” in mijn gedachten, in mijn mindset, het is een meditatie van je spirit set, waarin jij jezelf op vakantie, (kunt wanen), inbeelden met een mooi woord “envisioning” om jezelf de rust te gunnen om je stress te verlagen en om te ontspannen in je body set. Iedere dag even weg alsof je op vakantie bent en je alle stress van je laat afglijden, als een smooth zoetig drankje dat afglijdt naar je keel en je de warmte ervaart van jou zijn.

 Het vakantiegevoel kun je creëren

 Ik wens iedereen een fijne terugkomst en voordat je de koffers uit pakt, neem even de tijd om adem te halen, vijf minuten te zitten en waan je nog even op een plek waar het geluk je tegemoet stroomt, adem in en adem uit welkom in vakantieland heel dicht bij huis. Door envisioning kun je dwalen door bossen en weiden, wandelend over stranden en langs wateren in een natuur van groen dat overgaat in blauwachtige luchten, die van rood naar geel en fel oranje kleurt, terwijl de ondergaande zon een heerlijke nieuwe vakantiedag inluidt en dat driehonderdvijfenzestig dagen per jaar.

 Vijf minuten op vakantie per dag is een methode waarin jij jouw mind, je geest en je lichaam kunt ontdoen van giftige stoffen die zich opbouwen in ons lichaam door stress, het is een manier om ons lichaam haar eigen chemicaliën te laten aanwenden, wanneer wij ons in ons denken “in onze mind” ons richten op die heerlijke ontspanningsmomenten die ons rust en geluk laten ervaren, zonder enige bemoeienis van buitenaf. 

Have a great holiday today and each day to become stressless, restful and have peace of mind set, in spirit set and body set. 

 

CumbaH Meditatie Training

De vijf minuten “on holiday” is een meditatietraining dat stress verlagend werkt, die is samengesteld door CumbaH International, een jong bedrijf dat met haar programma’s mensen met voornamelijk een chronische aandoening, (en anderen), op weg helpt weer in contact te komen met zichzelf in lichaam, ziel en geest. Mindset is such a wonderful thing when you find the tools how to let your state of mind works for you not only in your mind but also in your spirit and in your body to have a wonderful and happy life with or without going on vacation.

Upturn Uptune Your Lifestyle

Creative Mindset Coach 

Kumar: van leven in slavernij tot social worker

CHENNAI – Van zijn zevende tot zijn tiende werd Kumar uitgebuit en mishandeld in een steenfabriek.
Na zijn bevrijding door International Justice Mission (IJM) en de lokale politie veranderde zijn leven compleet.

Hij ging studeren en haalde uiteindelijk zijn mastergraad in social work. Nu werkt hij als veldwerker voor IJM Chennai. “De droom die ik had als kind is eindelijk uitgekomen.”

Kumar was nog maar zeven toen hij gevangen werd genomen.
Zeven dagen per week moest hij werken in een steenfabriek.
Hij sjouwde er stenen naar een gloeiendhete oven.
De fabrieksbaas sloeg hem vaak en schold hem de huid vol.
Als Kumar ziek was, sleepte de baas hem letterlijk naar de oven toe en dwong hem te werken.

Maar op een dag veranderde alles.
IJM ontdekte dat Kumar gevangen zat, net als andere kinderen in de fabriek. Samen met de politie deden ze een inval.
Kumar werd bevrijd en kreeg nazorg.
Er brak voor hem een nieuw leven aan.

Eindelijk kon hij zijn droom waarmaken: studeren en van betekenis zijn voor de mensen van zijn gemeenschap.
Dankzij de steun van IJM Bangalore kon Kumar een opleiding gaan volgen.
Zo haalde hij zijn bachelordiploma in handel en vervolgens een mastergraad in social work aan het Madras Christian College, een gerenommeerde onderwijsinstelling in Chennai. “De droom die ik had als kind is eindelijk uitgekomen,” zegt hij met stralende ogen.
“Als kind wilde ik politieagent worden,” vertelt Kumar. “Ik dacht dat dat de enige manier was om de gemeenschap te dienen.
Maar later realiseerde ik me dat er veel meer manieren waren en ik besloot social worker te worden.
Het kostte grote inspanning en vroeg veel discipline om mijn diploma te halen, maar het is gelukt.
Alleen dankzij Gods genade!”

Nu werkt Kumar als veldwerker bij IJM Chennai, waar hij rechtstreeks werkt met kinderen, vrouwen en mannen die bevrijd zijn uit slavernij of in kwetsbare omstandigheden verkeren en verhandeld dreigen te worden.
Hij zegt trots: “Met de opleiding die ik heb ontvangen, wil ik een verandering teweegbrengen in mijn gemeenschap.
Ik wil ervoor zorgen dat mijn mensen het belang van onderwijs inzien en leren om te sparen. Zo kunnen we voorkomen dat mensen in slavernij terechtkomen.”
International Justice Mission (IJM) is een wereldwijde organisatie die mensen in armoede beschermt tegen slavernij en andere vormen van geweld. IJM werkt samen met lokale autoriteiten om mensen te bevrijden van geweld, te zorgen dat criminelen worden veroordeel en om rechtssystemen te versterken.
Voor meer informatie over IJM klik hier.

Hoe bewust ben jij van jouw vrouw zijn?

  1. Ik ben de vrouw met waarde! In denken 
  2. Ben ik de vrouw met waarde? In twijfel
  3. Hier is de vrouw met waarde; in vertrouwen 
  4. Dit is de vrouw met waarde: in accepteren 
  5. De vrouw met waarde ben ik in zijn 

 

Mijn waarde ben ik, de vrouw met waarde 

 

Mijn macht ben ik, de vrouw met macht 

 

Mijn kracht ben ik, de vrouw met kracht

 

Mijn creatie ben ik, de vrouw die creëert 

 

Mijn vertrouwen ben ik, de vrouw die vertrouwt

 

Mijn paden ben ik, de vrouw die verslindt 

 

Mijn liefde ben ik, de vrouw van liefde 

 

Mijn keuze ben ik, de vrouw die kiest 

 

Mijn vergeving ben ik, de vrouw die vergeeft

 

Mijn hordes ben ik, de vrouw op de barricade

 

Mijn horen ben ik, de vrouw die hoort 

 

Mijn spreken ben ik, de vrouw die spreekt

 

Mijn grenzen ken ik, de vrouw met grenzen

 

Mijn omarming ben ik, de vrouw die omarmt

 

Wie ik ben en mag zijn in mijn vrouw-zijn, leer ik niet vanaf mijn jeugd, om te zijn wil ik zou willen zijn.
Om bewustheid te leren en bewust te worden van mijn macht om in mijn kracht te kunnen staan.
Dat ik als meisje niet weet wat mijn waarde is en vaak wordt ontkracht in mijn ontwikkeling door grenzen die niet de mijne zijn.
Om als dochter te leren dat ik mag verzorgen en zorgdragen voor alleen de ander.
Om de “vrouw van” te worden om te kunnen zijn en die haar verslindkracht leert te onderdrukken.
Als een werknemer die zich schikt naar de wil van anderen zonder te spreken.
Ik kan ook werkgever zijn, maar word ik geacht alleen in mijn huis orders te geven en taken te verdelen.
Niet als baas over mijn eigen lijf te kunnen en mogen beschikken om dat anderen voor mij bepalen wat er met mijn lijf mag gebeuren.
Soms als vriendin eenzaam omdat ik niet durf op de barricade te staan voor haar, de vriendin, en haar zoals ik heb geleerd, het zwijgen opleg. Vaak als vertrouweling ligt op mij een zware taak waarbinnen ik alleen de grenzen van anderen bewaak. Wie ik als partner moet vertrouwen en wie te vermijden leer ik met harde klappen ontdekken. De minnares opgesloten in een fantasie van gedachten die onuitspreekbaar blijven voor mij als vrouw. De geliefde mag ik zijn van enkelen, het liefst nog van een, zeker niet van velen, om te houden van wie ik zou willen en wie ik zou willen omarmen wordt beperkt in een structuur, in een van tevoren aangegeven kader. Gelukkig word ik er niet van, maar moet dat wel zijn, als moeder, vaak op een voetstuk geplaatst waarin ik mijzelf niet herken en soms ondergewaardeerd wordt, want moeders die kan het wel allemaal aan. 

 

Strofe 5, gedicht Ode aan de vrouw

 

Vandaag besefte ik dat ik nog steeds een VROUW ben, die begrijpt, snapt, voelt en ervaart, nu ik het slagveld verlaten heb, dat mijn kracht het is die een wereld doet ontspruiten vanuit mijn schoot, de werkelijke kracht van een allesomvattende liefde, dat groot verlies kan dragen, zonder klacht, keer op keer, totdat wat mij VROUW maakte daarvan niets meer overblijft dan afscheid zonder rouw. 

 

VROUW blijf ik met nu liefde voor mij en mijn verloren volk waarvan de roemdaden niet gehoord zullen worden, uitziend naar het volk van mannen en VROUWEN waarvan eentje het slagveld heeft overleefd, vanuit mijn verborgen schoot en die nu schuilen in de kracht van zaad dat elke dag zich vernieuwt, die door mijn VROUW-zijn is ontbonden. 

Ik mag vrouw zijn: 

 

Die vrouw, de oermoeder die in haar bewustwording en in haar bewustzijn helaas vaak nog onbewust is van wie ZIJ is als vrouw. Die vrouwen en mannen kan maken en breken door de kracht van haar schoot. Mijn wens voor alle vrouwen is om bewust te beleven wie zij is met al haar macht en kracht in haar vrouw zijn. Ik ben de vrouw, die ik wil definiëren en wil creëren om te zijn in wie en wat IK wil. Ik ben de vrouw, die mijzelf apprecieert in mijn zijn en mijzelf omarm, ik ben MIJ, in al mijn vormen van mijn zijn, als kind, als meisje, als dochter, als vrouw van, als werknemer, als werkgever, als baas, als vriendin, als vertrouweling, als partner, als minnares, als geliefde, als moeder. 


Het loslaten van jouw vrouw-zijn of het omarmen van jouw vrouw-zijn,
in al haar finesses en charmes ligt in jouw handen en in jouw hart. Jouw vrouw-zijn is de macht en de kracht dat deze wereld in stand houdt. Jij bent de vormgever van mannen en vrouwen omdat jij die vrouw bent die zichzelf durft te zijn en weet dat zij het is die ook gewaardeerd wilt worden om haar vrouw zijn en niet alleen om wat zij, volgens anderen, mag of zou moeten vertegenwoordigen in haar vrouw-zijn. 

 

“Take back your power and lift up and empower woman around you”.

Mijn naam is (vul je naam in), de vrouw, de kracht der mensheid, ben ik door alles heen de vrouw, die ik, (vul je naam in) als vrouw, wil zijn.

 

Wanneer de waarde en kracht van vrouwen wordt ontnomen, ontaard een volk in onheil en onwaardigheid.

Henna Charry

Hoe bewust ben jij van jouw vrouw zijn?

Dit is de vrouw met waarde 

Dit is de vrouw van macht 

Dit is de vrouw met kracht

Dit is de vrouw die creëert 

Dit is de vrouw de vertrouwt

Dit is de vrouw die verslindt 

Dit is de vrouw van liefde 

Dit is de vrouw die kiest 

Dit is de vrouw die vergeeft

Dit is de vrouw op de barricade

Dit is de vrouw die hoort 

Dit is de vrouw die spreekt

Dit is de vrouw met grenzen

Dit is de vrouw voor omarming

Dit is de vrouw in naam moeder

Dit is de vrouw.

 

Dit is de vrouw die al haar verlangens, al haar twijfels, al haar onvolkomenheden en al haar onzuiverheden ziet. Dit is de vrouw die naar haarzelf kijkt met liefde en ieder “bupsje” en oneffenheid aanschouwt en omarmt als onderdeel van haar zijn. Dit is de vrouw die haar geloof omhoog houdt en zich niet van de wijs laat brengen om in haar kracht te blijven staan, om haar macht aan te grijpen en die deze durft te gebruiken. Dit is de vrouw die spreekt en zich uitspreekt en in haar creëren weet dat zij, in haar kracht, niet te stuiten is, te midden van alle geweld om haar heen is dit de vrouw die durft te verslinden en haar tanden laat zien. Dit is de vrouw die zegt tot hier en niet verder, die haar grenzen kent en deze duidelijk aangeeft, die tegenspraak kan weerleggen en met liefde kan vergeven en zeggen ik ben het. Die vrouw die durft vragen en durft zeggen dat wat nodig is om haarzelf te beschermen. Dit is de vrouw die op de barricade gaat staan en zich niet van haar troon laat afduwen, haar vuisten durft op te heffen en met haar vuist op tafel durft te slaan zonder haar vrouw-zijn te verliezen. 

 

Dit is de vrouw die in al haar verleidelijkheid kan zijn wie zij kiest te zijn, dit is de vrouw die zich niet laat begrenzen, dit is de vrouw die kan kiezen in haar vrouw-zijn te blijven om ook moeder, werknemer, ondernemer of baas te zijn, wat zij ook begeert waarvan zij weet het te kunnen besturen en regelen. In kern is zij die vrouw die haar zekerheid kent en weet dat zij kan organiseren omdat zij als moeder, de vrouw is, die alles kan initiëren, als het nu voor haar kind, haar bedrijf, voor haar familie of haar vrienden is. Dit is de vrouw, op wiens steun gerekend kan worden in voor- en tegenspoed, die vrouw, die het eerst voor haarzelf kiest het voor zichzelf opneemt en haarzelf omarmt met vertrouwen, om anderen te kunnen omarmen. Dit is de vrouw die in haar innerlijke zijn weet, haar echte waarde, haar macht en haar kracht kent. 

 

Strofen uit gedicht Ode aan de vrouw

 

Totdat de eerste onvoorbereide uitbarsting plaatsvindt van afstoting en verlies in onbegrip, geen geestelijk bewustzijn, bloed, zweet en tranen en steeds weer opnieuw verliest er een deel van mijn volk het slagveld. Geen dag gaat er voorbij aan mijn VROUW zijn, jaren van maandelijks strijden en in weken verlies ik weer een deel van mijn VROUW zijn, zonder rouw, soms zelfs met blijdschap, maar nooit over spreken, nooit over praten en vooral nooit over klagend over dat pijnlijke onbewuste verlies, de schijn op houden, dat ook is onderdeel van mijn VROUW zijn. 

 

Het besef en het bewustzijn van dit verlies en van dit terugkerende uitstoten, uitsluiten en loslaten komt met de jaren, vandaag besefte ik, dat er miljoenen VROUWEN zijn, zoals ik VROUW ben, die nog niet het besef hebben van de teloorgang van hun volk op dit niet openbaar geziene slagveld, waarover geen rapportages zijn of worden gemaakt en waarbij zelfs vrouwen zich niet bekommeren om het verlies, de teloorgang en de pijn die met het komen en gaan van zoveel ongemak gepaard kan gaan, waar zij niet over durft te spreken, die kracht die het lichaam verlaat om dan tijdelijk vergeten te worden totdat die tijd van verlies weer aanbreekt van wat een volk had kunnen worden. 

 

Nu heb ik het bewuste besef dat het overgrootste deel van het volk van strijdvaardige mannen en VROUWEN die ik in mij droeg, verloren zijn gegaan. Het is een zwaar gelag dat sommigen na weken en soms zelfs na maanden, het duistere slagveld van verlies uit hun schoot verlaten om te kunnen overleven en de vele verliezen, vaak zonder namen of van even bestaan te hebben in de duisternis voor openbaring tot teloorgang. 

 

Die VROUW ben ik, die maand in, maand uit, jaren van eenzaamheid ervaart en alleen haar verlies lijdt, die deze onderdrukt, door een verleidelijke glimlach. 

Het is mij als VROUW gegeven als een geschenk bij het ontwaken na een bloedstollende veldslag en tegelijkertijd als een vloek, van pijn krampen en soms te worden verstoten uit angst voor de kracht van mijn VROUW zijn.

 

Wanneer de waarde en kracht van vrouwen wordt ontnomen, ontaard een volk in onheil en onwaardigheid.

 

Deel 5 sluitend vrouw ben ik met bewustzijn.

Henna Charry