Na 8 jaar gerechtigheid voor Jalia die misbruikt werd op school

NAIROBI / KENIA – Ruim 8 jaar geleden werd Jalia* op school misbruikt door de zoon van het schoolhoofd. De zaak dreigde in de doofpot te verdwijnen, maar na jaren van wachten en strijden vond er een doorbraak plaats. Onlangs werd de man die Jalia misbruikte, veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.

Op 14 maart 2013 zat de 5-jarige Jalia alleen in haar klaslokaal te wachten tot haar oudere broer haar kwam ophalen, toen er plotseling een grote man in het lokaal verscheen.

Eerst was ze niet bang omdat ze de man goed kende – hij was de oudste zoon van het schoolhoofd en viel soms in als leraar. Maar plotseling greep hij haar vast en duwde haar op de koude vloer. Jalia was doodsbang en probeerde zich tevergeefs uit zijn greep te bevrijden. Ze schreeuwde het uit, maar daarop bedekte de man haar mond, trok haar kleren uit en begon haar te misbruiken.

Jalia huilde nog steeds toen haar broer aankwam en zag wat er gebeurde. Hij riep onmiddellijk om hulp. Hij en enkele anderen grepen de aanvaller vast en brachten hem naar de politie. Jalia werd naar het ziekenhuis gebracht, waar ze zorg kreeg en medisch bewijs werd vastgelegd van het misbruik.

Eind 2013 kwam Jalia in contact met International Justice Mission (IJM) Kenia, nadat een vriend van haar moeder haar op de organisatie had gewezen. IJM-juristen beten zich vast in de zaak, maar de rechtszaak werd keer op keer uitgesteld. De kans dat voor Jalia het recht zou zegevieren, leek met de dag kleiner te worden.

Toch gaven de IJM-medewerkers niet op en bleven ze Jalia en haar familie steunen. De juridische staf ondersteunde de openbaar aanklagers om ervoor te zorgen dat de zaak niet in de doofpot verdween. Intussen hielpen therapeuten van IJM Jalia te genezen van haar trauma en ze bereidde haar voor om in de rechtbank te getuigen.

In augustus 2018 zat Jalia op de houten getuigenbank in de rechtszaal om te getuigen tegen de dader. Toen ze hem in de rechtbank zag, huilde ze alleen maar. Omdat de rechter zag hoe moeilijk ze het had, stond hij haar toe om via een tussenpersoon te getuigen en – ondanks haar angst – wees ze moedig de man aan die zich aan haar vergrepen had. Onlangs werd hij door de rechter schuldig bevonden en veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf.

De zaak is een van de langstlopende rechtszaken waarbij IJM Kenia betrokken is. Jalia is nu 13 jaar. IJM-therapeut Esther Njuguna is blij dat het recht heeft gezegevierd. “Na al die jaren van wachten en bidden voor gerechtigheid is dit een enorme mijlpaal.”

Deze zaak laat zien dat het werk van IJM vaak werk van lange adem is. Gertjan de Jong van IJM Nederland: “IJM wil geweld en moderne slavernij aanpakken door mensen te bevrijden uit situaties van misbruik en uitbuiting en hen bij te staan met traumazorg. Maar daarnaast willen we de wortel van het geweld aanpakken, namelijk de straffeloosheid van daders. IJM strijdt ervoor dat daders niet wegkomen met hun misdaden. Dat vraagt veel geduld en doorzettingsvermogen. Maar het is de strijd waard. Een goed werkend rechtssysteem zorgt ervoor dat geweldplegers terugdeinzen en vele duizenden mensen worden beschermd tegen geweld, misbruik en slavernij.”

*Jalia heet in werkelijkheid anders.

Voor meer informatie over IJM Nederland klik hier.

‘Ze sloegen me met een knuppel als ik hun klanten niet wilde bedienen’

Francesca* werd misleid door een vriendin en verhandeld. Maandenlang werd ze misbruikt door tientallen mannen. Tot ze een gewaagde en moedige stap zette.

Francesca heeft een brede glimlach en sprekende, bruine ogen. Ze is spraakzaam en lacht veel. Toch heeft deze stralende vrouw een moeilijk en pijnlijk verleden.

Zeventien jaar jong was ze op de avond dat ze werd bevrijd uit een bar in de Dominicaanse Republiek. Het was 21 november 2015. De Dominicaanse politie en IJM voerden een gezamenlijke reddingsoperatie uit. Daarbij vonden en bevrijdden ze Francesca, samen met negen andere meisjes en één jongvolwassene. Twee mannen werden gearresteerd. Eindelijk kwam er een einde aan Francesca’s nachtmerrie.

Die nachtmerrie was een paar maanden eerder begonnen. Francesca vertrok, zonder het haar ouders te vertellen, samen met haar vriendin María*. María had mooie plannen, zei ze. Ze zouden samen een paar dagen naar het strand gaan, leuke plekken bezoeken en nieuwe vrienden maken. Francesca had er zin in.

“We vertrokken om zes uur ’s ochtends,” herinnert ze zich. “We stapten op een bus. María wees naar vijf andere meisjes en zei: ‘Kijk, die gaan ook met ons mee.’ Later kwamen we bij een park aan. Daar moesten we allemaal uitstappen. María zei: ‘Ze komen ons hier halen en nemen ons mee naar een club. Daar kunnen we doen wat we willen.’”

Maar daarna werden ze niet naar een club, maar naar een hotel gebracht. In de bar van het hotel zag Francesca dat er verschillende jonge meiden aan het werk waren. Met een schok realiseerde ze zich dat ze was bedrogen. “María verdween en sprak nooit meer met me. Ze had me verkocht.”

Elke dag moest ze werken van zeven uur ’s avonds tot twee uur ’s nachts. Een vrije dag kreeg ze nooit. Francesca: “Wij moesten als tienermeisjes contact maken met de mannen in de bar. Als een man geld gaf, moest je samen met hem naar het hotel gaan dat eigendom was van de eigenaar van de bar, Mikin*. De mannen betaalden slechts vijf dollar voor zo’n uitje.”

Francesca herinnert zich niet hoeveel mannen betaalden om haar uit te buiten: “Ik weet alleen dat het er heel veel waren.” Ze gebruikte drugs en dronk de alcohol die de mannen haar gaven. Dat hielp om de pijn niet te voelen en de nacht door te komen. Ze had geen mobiele telefoon en kon niemand buiten het hotel bereiken. De bareigenaar dwong haar om te werken, onder dreiging dat ze anders geen geld kreeg en nooit meer mocht vertrekken. “Ik wil je daar niet zien zitten en niets doen,” herhaalde hij vaak.

Het waren gruwelijke maanden. “Ze sloegen me met een knuppel als ik hun klanten niet wilde bedienen,” herinnert Francesca zich. “Ze verkrachtten me, drogeerden me en vaak gaven ze me geen eten. Soms barstte ik in huilen uit en wenste ik dat ik dood was.” Als ze dit vertelt, komen er opnieuw tranen in haar ogen. Ondanks haar pijn bleef Francesca God vragen om voor haar te zorgen en haar te leiden.

Bij de bar stonden altijd veiligheidsmannen die de omgeving bewaakten. Op een dag zei Francesca tegen één van hen dat ze een telefoon nodig had. “Ik moet een ander meisje bellen om eten te brengen,” loog ze. De man geloofde haar en gaf haar zijn telefoon. Vervolgens belde ze een familielid. Haastig legde ze uit in wat voor situatie ze was beland. Ze nam een enorm risico, maar deze moedige stap pakte goed uit. Dankzij haar telefoontje konden Francesca’s ouders een officiële aanklacht indienen dat hun dochter werd uitgebuit. Bovendien konden ze enkele cruciale details geven over haar verblijfplaats. Het Openbaar Ministerie nam contact op met IJM voor ondersteuning.

Mikin, de eigenaar van de bar, was een belangrijk persoon in de lokale gemeenschap. Hij was vader van een lokale rechter en schoonvader van één van de drie rechters van het gerechtshof waar zijn zaak werd behandeld. Vanuit de lokale gemeenschap werd er voortdurend druk uitgeoefend om Mikin vrij te krijgen. Het Openbaar Ministerie en IJM bleven echter zoeken naar recht en waarheid. Uiteindelijk werd Mikin in september 2015 schuldig bevonden aan seksuele uitbuiting en veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf.

De dag na de bevrijding werden Francesca en de andere meisjes naar een veilige opvangplek gebracht. Ze kregen traumazorg en medische hulp voor de medische complicaties die optraden als gevolg van het maandenlange misbruik. IJM-medewerker Luz del Alba hielp Francesca bij haar terugkeer naar haar familie in Santo Domingo. “Ik ben onder de indruk van haar veerkracht en positieve instelling,” zegt ze.

Over María, de vrouw die haar verkocht, zegt Francesca: “Ik heb haar vergeven. Ik koester geen wrok in mijn hart. Ik laat het in de handen van God. Hij is degene die weet hoe Hij recht moet doen.”

Inmiddels heeft Francesca een opleiding tot schoonheidsspecialiste afgerond en een dochter van vier. Ze zegt: “Ik ben heel dankbaar voor wat IJM voor mij heeft gedaan.”

Ze wil een stem zijn voor mensen die uitgebuit en geëxploiteerd worden. Op 30 juli 2021, de Internationale Dag tegen Mensenhandel, vertelde Francesca haar verhaal tijdens een conferentie waarbij de First Lady van de Dominicaanse Republiek en andere politieke leiders aanwezig waren. Haar verhaal maakte diepe indruk en bracht een stroom aan reacties op gang: beloften van steun en toezeggingen om het rechtssysteem te verbeteren. Francesca is vastbesloten om te blijven strijden, zodat meisjes niet in angst hoeven te leven voor mensenhandelaren. “Ik laat me door niemand verslaan.”

*Francesca, María en Mikin heten in werkelijkheid anders.

International Justice Mission (IJM) is een internationale organisatie die mensen in armoede beschermt tegen moderne slavernij en andere vormen geweld. IJM werkt samen met lokale autoriteiten om mensen te bevrijden uit slavernij, te zorgen dat criminelen worden veroordeeld en om rechtssystemen te versterken. www.ijmnl.org

Kostschool Directeur misbruikte jarenlang jongens en lokte hen met sponsorgeld

 

Een kostschool directeur in Oeganda, die geld kreeg van sponsors uit Westerse landen om weeskinderen te helpen, misbruikte jarenlang jongens op zijn school. Onlangs bevestigde de Oegandese rechter twaalf aanklachten tegen hem: zes voor verkrachting en zes voor mensenhandel. Binnenkort volgt de uitspraak van de rechter.

Michael K., de 35-jarige directeur van de kostschool, zocht contact met ouders in geldnood en beloofde buitenlandse sponsors te vinden om het schoolgeld van hun jongens te betalen. De man had onder andere een vrouw uit Australië zo ver gekregen dat ze hem geld stuurde om ‘voor weeskinderen te zorgen’ (hoewel geen van de jongens die hij mee lokte weeskinderen waren).

Nadat de jongens zich op hun nieuwe school hadden gevestigd, begon het misbruik. Michael bleef ‘s nachts bij de jongens op de slaapzaal en gebruikte bedreigingen om hen te mishandelen en te verkrachten. Elijah*, een negenjarige leerling van de school, koos er uiteindelijk voor om zich drie nachten lang in de bosjes achter de school te verstoppen om het misbruik te ontvluchten. De derde nacht werd hij gevonden door twee leraren. Zij hielpen hem het misbruik aan te geven bij een organisatie die vervolgens International Justice Mission (IJM) in Oeganda belde voor hulp in deze zaak.

Na de arrestatie van de kostschool directeur volgde een vijf maanden durend onderzoek, uitgevoerd door de Oegandese politie in samenwerking met advocaten van IJM Oeganda. Tijdens het onderzoek meldden zich nog andere jongens die door Michael waren verhandeld en verkracht. De jongens worden nu opgevangen en krijgen traumahulp van IJM en partnerorganisaties.

James Foster, directeur van IJM Oeganda: “Dat deze zaak voor de rechter komt, is voor ons een enorme bemoediging. Het laat zien dat de rechterlijke macht van Oeganda steeds meer beseft dat zaken waarbij kinderen betrokken zijn, prioriteit moeten krijgen voor een snelle rechtsgang. Hoe langer zaken voortslepen, hoe kleiner de kans dat slachtoffers – vooral kinderen – hun zaak zullen voortzetten. Kinderen in zaken van seksueel misbruik hebben te maken met een ongelooflijk stigma, en vaak ook met druk van hun familie en de gemeenschap om de zaak onderling te ‘regelen’. Maar wij geloven dat de beste manier voor kinderen om genezing en volledig herstel te bereiken is door gerechtigheid te krijgen via een gezond strafrechtelijk systeem, dat misdaden erkent en zich inleeft in de ervaring die zij hebben doorgemaakt.”

Caroly Houmes, directeur van IJM Nederland: “Deze zaak laat zien hoe cruciaal het is om te investeren in rechtssystemen die kwetsbare mensen daadwerkelijk beschermen. Het is belangrijk om weeskinderen te helpen, maar weeshuizen kunnen ook als dekmantel worden gebruikt voor gruwelijk onrecht. Investeren in onderwijs en voedselvoorziening is eveneens hard nodig, maar wat als criminelen hier straffeloos misbruik van kunnen maken? Daarom zijn goed functionerende rechtssystemen zo belangrijk in ontwikkelingssamenwerking, zodat misdadigers niet langer wegkomen met geweld tegen mensen in armoede.”

Geschreven door International Justice Mission
Voor meer informatie klik hier.

Waarom neemt iedereen bijles?

Jamie Schuller heeft Bijles Aan Huis opgericht, onderwijspartner van vrouwopeigenbenen.nl. In deze blog beschrijft hij het belang van bijles.

 

Veel ouders besteden relatief weinig tijd aan het begeleiden van het kind, ofwel door zelf te begeleiden dan wel door middel van bijles, totdat het kind tekenen van achterstand op school vertoont. Toch suggereert onderzoek dat het vanaf het moment dat kinderen baby’s zijn, belangrijk is om met hen te praten en te lezen. Op die manier helpen we hen de basis te leggen voor effectieve spreek-, lees- en schrijfvaardigheden. Het is nooit te vroeg om te beginnen met het ondersteunen van het leren van jonge kinderen. Het vinden van bijles voor je kind is een effectieve manier om hen te ondersteunen. Daarnaast kun je gebruikmaken van leuke platforms zoals AVI lezen om op een leuke manier je kind te leren lezen.

 

Wat is het belang van bijles voor je kind? 

Niet ieder kind vindt het even makkelijk om goed mee te draaien op school. Sommige kinderen vinden het saai om bepaalde vakken te leren. Wanneer de vakken op een leuke manier worden onderwezen, is leren vaak niet meer saai. Het is een kans voor het kind om meer over zichzelf te leren en om het zelfvertrouwen te laten groeien. Hier kan bijles bij helpen; een professionele bijlesdocent kan immers kijken naar jouw kind om te zien wat voor structuur gevolgd moet worden tijdens het leren. Ieder kind heeft zijn of haar eigen leerstijl. De theorie van meerdere leerstijlen/intelligenties helpt je om meer inzicht te krijgen in hoe jouw kinderen hun aandacht weten te houden bij een bepaald onderwerp. Soms zal een kind niet de voorkeur geven aan één bepaalde leerstijl, maar aan verschillende leerstijlen. Het inschakelen van een bijlesdocent is de manier waarop je erachter kan komen wat jouw kind het fijnste vindt. 

 

Zorg voor de juiste feedback

Volgt jouw kind bijles? Dan is het van belang om altijd feedback te geven aan je kind. Geef je kind regelmatig specifieke feedback en beloon hem of haar voor goed werk en consistentie. Wacht niet tot het einde van een bijles sessie om iets generieks te zeggen zoals: “Je hebt vandaag echt hard gewerkt”. Belangrijk is om interesse te tonen en om je feedback echt aan te laten sluiten bij wat het kind heeft geleerd. Door deze feedback krijgt je zoon of dochter aanzienlijk meer zelfvertrouwen. Dit is natuurlijk erg belangrijk bij het leren!

 

Tip: ga persoonlijk op gesprek met de bijlesdocent

Dit komt vaak naar voren als ik persoonlijk met ouders van leerlingen van Bijles Aan Huis spreekt. Voordat je een studieplan voor een bepaalde periode of een bepaald jaar maakt is het verstandig om de bijlesdocent van je kind persoonlijk te ontmoeten. Zoek, indien mogelijk, uit wat je kind moet leren en probeer vragen te stellen aan de docent over de verschillende vakken. Door vragen te stellen zal je als moeder wat meer inzicht krijgen in wat je kind te wachten zal staan en kan je meedenken in de manier van bijles geven. Als de bijlesdocent je geen plan heeft, zou ik overwegen om een andere bijlesdocent te zoeken. 

De specialisten van Bijles aan Huis staan voor je klaar als het aankomt op het geven van alle mogelijke soorten bijlessen. Als je beperkt de tijd hebt om je kinderen bij te scholen dan begeleiden wij graag persoonlijk.

Meer Filipijnse kinderen misbruikt voor webcams door lockdown

Vanwege de lockdown in de Filipijnen worden meer kinderen slachtoffer van misbruik voor webcams. Dat constateren medewerkers van International Justice Mission (IJM), een organisatie die in de Filipijnen sinds 2016 strijdt tegen kindermisbruik voor internet.

Vaak zijn het de eigen ouders, familieleden of ‘huisvrienden’ die kinderen misbruiken voor livestreaming. Uit cijfers van IJM blijkt dat dit het geval is bij 62 procent van de misbruikte kinderen. Zij worden dus misbruikt door mensen met wie zij nu 24 uur per dag in huis zitten. De vraag naar online seksshows met kinderen komt vaak uit Westerse landen, waaronder Nederland. Consumenten gebruiken alledaagse technologie, zoals social media en live-streaming apps, om opdrachten te geven en het kindermisbruik te regisseren.

Tragisch genoeg zijn de omstandigheden nu perfect om deze duistere economie te laten groeien: de Filipijnse scholen zijn gesloten, kinderen zitten de hele dag thuis en vanwege de lockdown hebben veel families geldproblemen – zij zoeken naar nieuwe manieren van inkomsten.

Onlangs waarschuwde Europol dat ze ‘zeer bezorgd zijn over de toename van het online seksueel misbruik van kinderen’, waarbij ze opmerkten dat ‘activiteit rond de verspreiding van online materiaal voor seksuele uitbuiting van kinderen toeneemt’. Ook de Zweedse politie meldt dat ‘seksuele misdrijven op het internet tegen kinderen toenemen als gevolg van de coronacrisis’. Pornhub, een pornowebsite die bekend staat om materiaal met kinderuitbuiting, rapporteerde een toename van 11,6% van het aantal bezoekers.

In De Filipijnen strijdt IJM sinds 2016 tegen exploitatie van kinderen voor internet, door kinderen te bevrijden en traumazorg te geven en zij die het misbruik faciliteren voor het gerecht te dagen. Dat doet IJM in samenwerking met de Filipijnse autoriteiten en justitiële organisaties uit andere landen, zoals de FBI. Op die manier zijn ruim 300 kinderen bevrijd en tientallen cybersekscriminelen veroordeeld. Het jongste slachtoffer dat werd bevrijd is een baby van twee maanden. Sam Inocencio, directeur van IJM De Filipijnen, stelt: “Het is duidelijk dat de huidige crisissituatie kansen biedt voor criminelen, zowel aan de vraag- als de aanbodkant. Ook in de huidige crisis zullen we echter niet stoppen met dit werk, in samenwerking met de autoriteiten. We zijn vastbesloten om gerechtigheid te brengen.”

Meer lezen over dit werk of zelf in beweging komen? Zie https://www.ijmnl.org/lockdown.

Positieve communicatie met je puber stimuleren en omgaan met onbeschoft gedrag

 

De puberteit! Er verandert veel bij jongeren die in de puberteit komen. Tieners willen hun eigen identiteit ontwikkelen en willen zelf beslissen wie ze zijn. Hierdoor kunnen ze in conflict raken met hun ouders. Zo kunnen pubers onbeleefd en onbeschoft reageren, koppig zijn, humeurig en snel boos worden. Voor ouders betekent dit dat zij snel moeten schakelen, herkennen zij hun kinderen niet altijd terug en weten zij niet zo goed hoe ze hiermee om moeten gaan. In deze blog enkele tips om positieve communicatie met je puber te stimuleren en hoe om te gaan met onbeschoft en onbeleefd gedrag.

  • Bespreek actuele zaken en gebeurtenissen met je tiener. Dit kan bv. tijdens het kijken van het journaal. Vraag naar hun mening over wat er is gebeurd, of wat er zou moeten gebeuren. Stimuleer je puber om een probleem van verschillende kanten te bekijken. Het is niet de bedoeling dat je je kind ervan overtuigt het met je standpunten eens te zijn maar dat je je kind stimuleert om een situatie vanuit verschillende standpunten te bekijken.
  • Wees bereid om nieuwe ideeën te bespreken en te verkennen. Probeer de opvattingen en ideeën van je kind niet te zien als een rechtstreekse aanval op je gezag. Als je accepteert dat je puber nieuwe ideeën en inzichten met je moet verkennen zal je een nieuwe meer volwassen relatie met je kind ontwikkelen.
  • Toon interesse in de dingen waarover je puber praat. Je hoofddoel is dat je geïnteresseerd bent in de stelling en niet om deze in twijfel te trekken. Respecteer de pogingen van je puber om zijn mening te geven.
  • Geef het goede voorbeeld. Pubers hebben vaak respect voor ouders die bereid zijn om hun opvattingen openlijk met hen te bespreken en te onderzoeken. Ze zetten zich vaak af tegen de waarden en opvattingen van hun ouders. Maar uiteindelijk hebben ze veelal dezelfde waarden en opvattingen als hun ouders als ze ouder zijn. Ze geloven vaak dat ze de wereld moeten en kunnen veranderen.

Hoe kan je omgaan met onbeschoft en onbeleefd gedrag?

  • Geef aandacht aan gedrag dat je bevalt en geef je puber hier complimenten voor.
  • Blijf kalm en geduldig. Dit is niet altijd eenvoudig. Voor sommige ouders helpt het om zich een situatie te herinneren toen ze zelf tiener waren en tegen de standpunten van hun ouders ingingen.
  • Stel huisregels op en bepaal de grenzen. Pubers moeten leren om hun gedrag aan te passen aan verschillende situaties. Als je puber thuis/op school onbeschoft en onbeleefd is beslis dan welk gedrag acceptabel is en maak tijd vrij om dit samen met hem te bespreken. Zeg duidelijk en kalm wat het probleem is.
  • Ondersteun regels met consequenties. Als het onbeschofte gedrag aanhoudt, herhaal de vraag dan niet, maar verbindt er een logische consequentie aan. Een voorbeeld van een logische consequentie voor onbeschoft taalgebruik is het staken van het gesprek.
  • Als het probleem aanhoudt overweeg dan een gedragscontract op te stellen. Je kan bijvoorbeeld de regel instellen dat je kind op een beschaafde manier zijn mening geeft zonder vloeken of ander onbeschoft taalgebruik. Er moeten passende beloningen zijn voor het naleven van het gedragscontract en logische consequenties voor het niet naleven ervan. Zo kan beter gedrag worden beloond met meer gebruik van de telefoon of het kijken van een film.

Je kind voorbereiden op een ziekenhuisbezoek

Als jullie deze blog lezen, ben ik net geopereerd aan mijn rug. Omdat ik een tijdje uit de running zal zijn, heb ik deze blog van te voren geschreven. Omdat ik in mijn hoofd zo bezig was met de voorbereiding van de operatie, in combinatie met mijn werk, kon ik niet zo snel komen tot een onderwerp. Tot ik het opeens wist: hoe bereid je je kind voor als je als (groot)ouder binnenkort naar het ziekenhuis moet? Een nieuw onderwerp voor mijn blog was geboren!

Maar hoe bereid je je kind eigenlijk voor als je naar het ziekenhuis moet? Of je partner? Moet je je kind wel voorbereiden als je bijvoorbeeld een operatie moet ondergaan? Het antwoord is ja maar. Want het hangt van de leeftijd van je kind af. Als we het hebben over baby’s, dan is het uiteraard lastig om je kind verbaal voor te bereiden. Maar is je kind wat ouder, dan is het wel verstandig je kind voor te bereiden op een ziekenhuisbezoek. In deze blog vind je enkele tips:

  • Vanaf ongeveer een jaar oud, kun je je kind voorbereiden op een ziekenhuis bezoek van jezelf of een andere naaste. Is je kind nog een peuter of kleuter, dan kan je samen met je kind een boek lezen met het thema ‘ziekenhuis’. Probeer dicht bij de belevingswereld van je kind te blijven: maak het niet té ingewikkeld en houd het kort.
  • Als je enkele dagen weg bent, is het voor kinderen vaak moeilijk om met het concept tijd om te gaan. Maak samen met je kind een ‘ik-kom-terug-uit-het-ziekenhuis-kalender’. Op deze manier maak je het visueel voor kinderen.
  • Als je kind er moeite mee heeft dat je er even niet bent, leg je lievelingsshirt in zijn/haar bedje of maak er een kussensloop van. Een fotootje in hun slaapkamer kan ook helpen.
  • Als je kind vraagt wat er precies gaat gebeuren, kan je een grote tekening van een poppetje maken en aan de hand van een tekening uitleggen waar de artsen een en ander gaan doen.
  • Bereid je kind ook voor op je thuiskomst en wat ze wel of niet kunnen doen. Wellicht kan je ze een tijdje niet optillen of kan je even niet bukken. Misschien lig je wel een tijdje op een bed in de woonkamer. Blijf dit ook herhalen zodat ze het niet vergeten.

 

Een medische ingreep is voor jou als ouder al niet fijn maar kinderen maken vooral een onzekere tijd mee. Ze kunnen moeilijk begrijpen wat er precies gaat gebeuren. Daarom is begeleiding gewenst en belangrijk.

Heb je behoefte aan opvoedtips of opvoedadvies? Dit kan door een mail te sturen naar info@parenthing.nl. Op de Parenthing Facebook pagina worden ook regelmatig opvoedartikelen geplaatst.

Ik ben Vanessa. Mijzelf, moeder, zus(je), dochter, tante, vriendin, vrouw, orthopedagoog en werknemer van.. Daarnaast heb ik een eigen bedrijf. Ik heb 1 studerende en 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen, maar vooral het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om- vooral op een luchtige manier- verhalen te schrijven. Minimaal 3 keer per maand plaats ik een nieuwe blog op de site http://ikbenouder.nl  of op de Facebookpagina opvoedblogsikbenouder.

 

Als je kind (mogelijk) anders is

Mijn beste vriendin werkt op een kinderdagverblijf. Regelmatig hebben wij het over verwachtingen die ouders hebben en kinderen waarbij mogelijk ‘iets’ mee is. ‘Iets’ tussen haakjes want ieder kind is uniek en ieder kind ontwikkelt zich in zijn eigen tempo. Als trainer van opvoedcursussen hoor ik ouders regelmatig hun kinderen vergelijken met hun andere kinderen, neefjes of nichtjes, de kinderen van hun vrienden. Meestal omdat zij zich zorgen maken: “mijn kind is 1½ en praat nog stééds niet, terwijl mijn oudste al met 12 maanden zijn eerste woordjes zei”. Of “mijn dochter is zó druk, ze kan nooit rustig een puzzeltje maken maar haar nichtje kan gerust 20 minuten achter elkaar een tekening inkleuren. Heeft mijn kind misschien ADHD?”.

Als orthopedagoog kom ik meestal in de lucht als er zorgen zijn rondom de ontwikkeling van kinderen. Termen als ADHD, autisme, hoogbegaafdheid, ADD, hoog gevoeligheid, LVB, dyslexie, dyscalculie en OCD zijn voor mij normale termen. Het zijn echter ook etiketten die vrij snel op kinderen geplakt worden. Ik ben en blijf een voorstander van het volgende: het is niet altijd nodig om kinderen te testen en ze een etiket te geven.

Want ieder kind ontwikkelt zich op zijn of haar eigen manier. Niet ieder kind is (gelukkig) hetzelfde. En ja, er zijn kinderen die wellicht anders zijn. Die zich anders ontwikkelen. Misschien sneller gaan dan de rest van de klas. Of juist langzamer. Drukker zijn dan de rest. Of juist stil en teruggetrokken zijn.

Dit kan ouders ongerust maken. En onzeker. Ik adviseer ouders meestal het volgende:

  • Andere ouders geven meestal (ongevraagd) goed bedoelde adviezen. Besef je dat geen enkel kind hetzelfde is. Probeer daarom je kind zo min mogelijk te vergelijken met een ander.
  • Maak je je zorgen om de ontwikkeling van je kind, bespreek je zorgen dan met je eigen jeugdverpleegkundige of jeugdarts van het consultatiebureau. In de meeste gemeenten loopt de zorg van de jeugdgezondheidszorg door tot je kind 18 is.
  • Sinds enkele jaren zijn de gemeenten verantwoordelijk voor alle vormen van jeugdhulp. Het kan zijn dat je bij je gemeente moet aankloppen wil je een doorverwijzing naar bijvoorbeeld een psycholoog of een orthopedagoog.
  • In veel gemeenten bestaat Integrale Vroeghulp (IVH). IVH zijn expertiseteams voor het jonge kind (0-7 jaar). Op de site van IVH vind je meer informatie, ervaringen van ouders en filmpjes met meer informatie.

 

Heb je behoefte aan opvoedtips of opvoedadvies? Dit kan door een mail te sturen naar info@parenthing.nl. Op de Parenthing Facebook pagina worden ook regelmatig opvoedartikelen geplaatst.

Ik ben Vanessa. Moeder, zus(je), dochter, tante, vriendin, vrouw, orthopedagoog en werknemer van.. Daarnaast heb ik een eigen bedrijf. Ik heb 1 studerende en 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen, maar vooral het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om- vooral op een luchtige manier- verhalen te schrijven. Minimaal 3 keer per maand plaats ik een nieuwe blog op de site http://ikbenouder.nl  of op de Facebookpagina opvoedblogsikbenouder.

 

 

De zomer komt er weer aan

Het is juni en dat betekent dat de vakantieperiode er weer aan begint te komen of inmiddels al is begonnen. Zelf woon ik in West-Friesland en beginnen wij ook dit jaar weer laat met de zomervakantie. Als (ortho)pedagoog maar vooral als moeder valt het mij rond deze tijd meestal op dat kinderen- maar vaker nog de ouders- toe zijn aan rust en minder verplichtingen met hun gezin. Niet meer verplicht vroeg opstaan, haasten om op tijd op school te zijn of rijden naar voetbalclubjes en/of zwemles. Toch hoor ik vaak ook dat vakanties niet altijd even leuk zijn voor de ouders omdat hun kinderen zich opeens anders gaan gedragen. In deze blog geef ik uitleg hoe dat kan komen en geef ik jullie enkele tips mee. 

  • Kinderen leven het best op de 3 ‘R’ regels: rust, regelmaat en reinheid. Dit houdt onder andere in dat kinderen het fijn vinden als ze weten wat hen te wachten staat, hoe hun dag eruit komt te zien en dus weten waar zij aan toe zijn. Het leuke van een vakantie is juist dat de dag zal lopen zoals het loopt; geen verplichtingen en geen vaste afspraken. Betekent dit dat je als ouder nooit op vakantie kan omdat er dan minder regelmaat is? Zeker niet! Gelukkig zijn kinderen erg flexibel en kunnen ze over het algemeen goed omgaan met veranderingen.
  •  Heb je een vlieg- of autovakantie geboekt? Zorg ervoor dat je kind wat te doen heeft. Als kinderen zich vervelen, kunnen ze lastig gedrag gaan vertonen. Goed voorbereiden kan daarom helpen. Enkele tips: kleine goedkope cadeautjes los inpakken die ieder uur opengemaakt kunnen worden, ‘ik zie-ik zie-wat jij niet ziet’ spelletjes met je kinderen spelen, memory spelen of een filmpje downloaden op je tablet of telefoon. 
  •  Soms vallen kinderen moeilijk in slaap op een logeeradres. Het kan helpen als ze iets vertrouwds van hun eigen bedje of slaapkamer bij zich hebben. Dit kan hun lievelingskussensloop, hun eigen nachtlampje of hun vertrouwde voorleesboek zijn.  
  • Het is natuurlijk leuk om zoveel mogelijk te zien en te doen als je op vakantie bent. Houd er echter rekening mee dat kinderen snel overprikkeld kunnen raken. Probeer daarom niet téveel in één dag te doen en probeer het aantal activiteiten te verspreiden.  
  •  Ook op vakantie zijn er regels waar kinderen zich aan moeten houden. Blijf consequent reageren als er wat gebeurt wat niet mag. Een vakantie mag geen reden zijn dat er geen regels en consequenties zijn. 
  • Blijf complimenten geven. Het opvoeden van onze kinderen houdt nooit op en ook op vakantie vinden kinderen het prettig om complimenten te ontvangen. 
  • En als laatste maar zeker niet de minst belangrijke tip: geniet van je vakantie en van elkaar. Blijf goed voor jezelf zorgen en ook op vakantie verdien je het om iets leuks voor jezelf te doen. 

Wil je meer opvoedtips of opvoedadvies? Dit kan door een mail te sturen naar
info@parenthing.nl. Op de Parenthing Facebook pagina worden ook regelmatig opvoedartikelen geplaatst.

Ik ben Vanessa. Moeder, zus(je), dochter, tante, vriendin, vrouw, orthopedagoog en werknemer van.. Daarnaast heb ik mijn eigen bedrijf Parenthing. Ik heb 1 studerende en 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen, maar vooral het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om- vooral op een luchtige manier- verhalen te schrijven. Minimaal 3 keer per maand plaats ik een nieuwe blog op mijn site http://ikbenouder.nl  of op de Facebookpagina opvoedblogsikbenouder.  info@parenthing.nl. Op de Parenthing Facebook pagina  

Angsten bij kinderen

Angsten horen bij de normale ontwikkeling van kinderen. Het komt veel voor in de kindertijd en het hoort dus bij het opgroeien van kinderen. Maar hoe ga je als ouder hiermee om? In deze blog lezen jullie meer over veelvoorkomende angsten bij kinderen, waarom kinderen angstig kunnen zijn en ontvangen jullie enkele tips.

Ieder kind is anders.

Omdat ieder kind anders is, betekent dit ook dat ieder kind gebeurtenissen en gevoelens anders ervaart. Dat betekent dat het ene kind wat heftiger kan reageren op angsten, terwijl het andere kind niet zo snel bang zal zijn. Belangrijk is om als ouders kinderen te ondersteunen in het omgaan met hun angsten en om hun gevoelens serieus te nemen.

Welke angsten komen veel voor?

Je ben angstig als je je zorgen maakt over wat allemaal kan gebeuren of dat je je bedreigd voelt. Het is een heftig gevoel waar je lichaam op reageert. Kinderen die ergens bang voor zijn kunnen gaan huilen, gillen of naar hun ouders toe rennen. De meest voorkomende angsten bij jonge kinderen zijn het bang zijn voor:

  • harde geluiden, waaronder onweer, sirenes of een stofzuiger
  • het alleen zijn of zonder een ouder te zijn
  • het donker
  • vreemden
  • dieren
  • monsters
  • om hun haar te wassen
  • om te poepen op de wc.

Hoe kan je hier als ouder mee omgaan?

  • Neem de angst van je kind serieus. Zeg niet tegen je kind dat hij zich ‘aanstelt’ of het nergens voor nodig is om bang te zijn. In de beleving van het kind is er namelijk wél wat aan de hand.
  • Probeer zelf het goede voorbeeld te geven. Vaak geven wij een angst onbewust door aan onze kinderen, bijvoorbeeld een angst voor een vliegtuigvlucht, spinnen of een hond. Probeer zelf rustig te blijven.
  • Dwing je kind niet om een hond te aaien of toch met het licht uit te slapen maar moedig je kind juist aan om er anders mee om te gaan.
  • Zorg voor positieve benoemingen, bijvoorbeeld: “de wolken botsen”.
  • Realiseer je dat het gewenningsproces stap voor stap gaat. Werk zoveel mogelijk met het geven van complimenten en bijvoorbeeld een beloningssysteem.
  • Leer je kind manieren om met spannende en enge situaties om te gaan. Stimuleer je kind om zelf oplossingen te kiezen die hij leuk vindt die zullen helpen.

Het kan een tijdje duren voordat een kind over zijn angst heen is. Soms roept een angst zulke heftige gevoelens bij een kind op dat een kind er last van ondervindt. Dan is het verstandig om professionele hulp in te roepen.

Wil je meer opvoedtips  of opvoedadvies?  Dit kan door een mail te sturen naar info@parenthing.nl
Op de Parenthing Facebook pagina  worden ook  regelmatig opvoedartikelen geplaatst. 

Ik ben Vanessa. Moeder, zus(je), dochter, tante, vriendin, vrouw, orthopedagoog en werknemer van.. Daarnaast ben ik net mijn eigen bedrijf begonnen. Ik heb 1 studerende en 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen, maar vooral het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om- vooral op een luchtige manier- verhalen te schrijven. Minimaal 3 keer per maand plaats ik een nieuwe blog op mijn site http://ikbenouder.nl  of op de Facebookpagina opvoedblogsikbenouder.