Moeders, herkennen jullie het volgende? Voor je de supermarkt instapt met je kind, geef je een aantal keer aan dat je alleen voor het brood gaat en er niet om snoepjes gevraagd hoeft te worden. Je vraagt of je kind het begrepen heeft en vraagt het voor de zekerheid nóg een keer. Beide keren ontvang je een knikje of een zachte ‘ja’. Dus loop je vol goede moed de winkel binnen. Je hebt je brood gevonden en het gaat (nog) goed, tot je bij de kassa aankomt. Supermarkten pakken het slim aan want ook bij de kassa, staan er tegenwoordig lolly’s, zakjes chips of die heerlijke koekjes, deze keer voor maar €0,50. Er staat uiteraard een rij voor de kassa en het onmogelijke gebeurt: je kind vraagt om die ene mooie lolly of die kindersurprise. Lastig!

Natuurlijk geef je aan dat dat niet de afspraak was. Maar kinderen zijn kinderen en zouden geen kinderen zijn als ze het niet zouden proberen. Lastig voor ouders maar horend bij het kind zijn. Afhankelijk van hoe een ouder zich voelt, hoe de dag van deze moeder verlopen is, of wellicht wel hoe ernstig een kind zeurt, zal deze moeder wel of niet toegeven op het ‘dwingend verzoek’ van haar kind.

Belachelijk, zullen een aantal ouders wellicht denken. Toch is het menselijk. Het komt wel eens voor dat wij toegeven terwijl wij eerder iets hadden ‘ontzegd of verboden’. Gelukkig zijn kinderen zeer flexibel van aard en kunnen zij hiermee omgaan. Toch wil ik het in deze blog hebben over consequent zijn. Voor ouders soms lastig, voor kinderen erg belangrijk. Want door consequent te zijn leer je kinderen kaders. En kaders geeft ze veiligheid; zij weten waar zij aan toe zijn en dat is erg belangrijk voor kinderen. En die kaders creëer je door regels en grenzen aan te geven.

Terug naar het consequent zijn. Een lastige kwestie. Hoe kan je dit efficiënt en effectief toepassen bij je kind(eren)? Hierbij enkele tips voor het consequent zijn bij risicovolle situaties:

• Ga je naar de supermarkt is het handig om van te voren afspraken te maken met je kind. Bij kinderen is herhalen het toverwoord. Het is vermoeiend, ik weet het, maar het is enorm belangrijk. De gezegde dat je kind Oost-Indisch doof is, klopt in mijn optiek niet. Kinderen, vooral jonge kinderen zijn met van alles en nog wat bezig. In hun hoofdje is er een ware kermis gaande, en dat de hele dag tot ze in slaap vallen, ook dan kunnen zij soms onrustig zijn. Luisteren staat dan niet op hun prioriteitenlijstje. Maar het kwartje valt ooit wel. Daarom is het zo belangrijk om te blijven herhalen en herhalen. Het maken van afspraken is dus heel belangrijk. Voor je het huis uitgaat, in de auto, als je aankomt op het parkeerterrein én voor je de supermarkt inloopt. Klinkt overdreven, maar het is wel belangrijk.

• Afleiding werkt bij kinderen. Geef ze dus wat te doen als zij boodschappen gaan doen met jou. Knutsel samen met je kind een boodschappenlijstje in elkaar en steeds vaker hebben supermarkten kinderkarretjes. Het kost wat extra tijd maar het houdt je kind wel bezig, waardoor je kind ook weer minder kans krijgt om te zeuren voor dat snoepje, waardoor jij als ouder consequent kan zijn en blijven.

• Complimenteer je kind. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar het geven van complimenten werkt echt. Geef je kind dus complimenten als hij het goed doet in de supermarkt of na een waarschuwing geen driftbui krijgt.

• Blijf consequent! Inconsequente ouderschap leidt tot grenzeloze kinderen; zij weten immers niet waar ze aan toe zijn want de ene keer mag iets wel, en de andere keer niet.

Opvoeden is geen gemakkelijke klus. Gelukkig gaat het vaak wél goed maar ik ben van mening dat consequent opvoeden leidt tot kinderen die weten waar ze aan toe zijn. Hierdoor voelen zij zich veiliger, zijn zij gelukkiger, en dit maakt ons als ouder ook weer gelukkig. En is de cirkel rond!

Wil je sparren over hoe je je kind consequenter kunt opvoeden? Schroom niet om contact met mij op te nemen via vloanjoe@hotmail.com. Vragen staat vrij en maakt je sterker als opvoeder!

Ik ben Vanessa. Moeder, zus(je), dochter, vriendin, tante, vrouw en werknemer van.. Ik heb 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen, maar ook het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om- vooral op een luchtige manier- verhalen te schrijven. Iedere week plaats ik een nieuwe blog op mijn website: http://ikbenouder.nl

Vorige maand gaf ik in mijn blog aan dat complimenten erg belangrijk én gewenst zijn voor kinderen. Kinderen groeien van complimenten en laten dan vaker het gedrag zien wat jij als ouder graag bij je kinderen wilt zien. Maar alleen van complimenten geven, loopt het opvoeden niet op rolletjes. Stel je voor dat het zo gemakkelijk zou gaan. Dan zouden wij als opvoeder praktisch de hele dag achterover kunnen leunen, of lekker wanneer wij wilden met een tijdschrift op de bank kunnen relaxen. Nee, het opvoeden gaat niet vanzelf. Maar, er zijn wel tips and tricks om het opvoeden aangenamer te maken. Hoe? Ik kan natuurlijk niet de hele wetenschap van opvoeden in één blog posten maar ik kan wel beginnen met een paar handige tips die werken.

Ik begin bij zeurend gedrag bij kinderen. Herkennen jullie dit? Dat kinderen zeuren en blijven zeuren voor dat ene snoepje. Of dat ze lekker aan het spelen zijn maar op het moment dat je telefoon gaat en je even dat belangrijke telefoontje pleegt ze jouw aandacht hard nodig hebben? Gedrag wat kinderen uitlokken om aandacht te vragen kan goed genegeerd worden. En met aandacht-trekkerij gedrag bedoel ik zeuren om iets waarvan je duidelijk hebt aangegeven dat ze dat (nog) niet krijgen, of aandacht vragen op het moment dat je even 5 minuten aan de telefoon bent, of heel vaak hun tong uitsteken, hopend op je aandacht. Veel ouders vinden negeren van dit soort gedrag heel lastig. Omdat negeren namelijk betekent dat je je kind écht even geen aandacht geeft. Niet via woorden, niet via oogcontact, niets! Als je het als ouder lastig vindt om het vol te houden, geef ik de tip om dan even weg te lopen, bijvoorbeeld, om even naar de wc te gaan, of naar buiten. Want dan weet je zeker dat je je kind geen aandacht geeft.

Het principe achter het negeren is als volgt. Kinderen reageren op reacties. Als zij zien dat volwassenen of kinderen reageren op iets wat zij doen, bijvoorbeeld, iets wat zij vaak zeggen- dit kunnen ook die lelijke woordjes zijn- of gekke bekken trekken, denken kinderen: “wat ik nu doe, wekt aandacht. En daarom zal ik het blijven doen”. Zoals jullie in mijn vorige blog hebben kunnen lezen hebben kinderen aandacht nodig. Ze vragen erom. Ook als het om negatieve aandacht gaat want aandacht blijft aandacht. Als kinderen geen aandacht meer krijgen voor de acties die zij uitvoeren zullen kinderen vanzelf denken: “wat ik ook net aan het doen was, het helpt niet meer”, en zal het gedrag uitdoven als een kaars. Is het zo simpel? Ja, het is zo simpel maar het is dan wel belangrijk dat je als ouder het ongewenst gedrag ook écht negeert. En aangezien kinderen alles zien of horen, betekent dit dat je als opvoeder extra alert moet zijn en ervoor moet zorgen dat je helemaal niet reageert op het (ongewenste) gedrag van je kind. En als je het vol blijft houden zal je ook zien dat het ongewenste vervelend gedrag verdwijnt.

De volgende tip die ik wil meegeven is het geven van aandacht aan je kinderen als zij erom vragen. Niet altijd komt het uit om even te stoppen met waar je mee bezig bent. Bijvoorbeeld als je aan het stofzuigen bent. Het is dan heel verleidelijk om het volgende tegen je kind te zeggen: “even wachten, ik ben over 10 minuten klaar”, of “ga maar naar je vader/moeder toe, ik ben nog even bezig”, of “nu niet, zie je niet dat ik aan het stofzuigen ben?”. Ervaring leert echter, vooral bij jonge kinderen dat het helpt als je heel even stopt met waar je mee bezig bent en je kind de gelegenheid geeft om zijn/haar vraag te stellen. Meestal ben je binnen een paar minuten weer bezig met je stofzuiger. En omdat je je kind op dat moment de aandacht hebt gegeven die hij/zij nodig had, zal je kind je weer rustig je gang laten gaan. Betekent dit dat kinderen niet geleerd mogen worden dat zij een ouder niet mogen storen? Nee, dat betekent het zeker niet want kinderen moeten ook leren dat zij soms moeten wachten. Kookwekkertjes zijn hier een prima hulpmiddel voor.

Een laatste tip wat ik jullie graag meegeef zijn de valkuilen waar wij als opvoeder vaak in stappen. En dan bedoel ik communicatieve valkuilen. Willen wij dat onze kinderen goed naar ons luisteren is het belangrijk dat wij onze boodschappen effectief overbrengen. Alleen dan is de kans dat onze kinderen ons begrijpen het grootst. Als opvoeder geven wij onze instructies vaak te lang. Wij geven onze kinderen dan een hele lange opdrachten, soms zijn er meerdere opdrachten in 1 zin te vinden. Kinderen blijven kinderen en hun concentratie is niet al te lang. Tegen de tijd dat je klaar bent met je instructie, zijn ze de helft al weer vergeten. Houd de instructie daarom kort en bondig.

Een valkuil is echter ook dat wij onze kinderen te korte instructies kunnen geven. Als onze opdrachten te kort zijn, weten kinderen vaak niet wat van ze wordt verwacht.

Daarnaast geven wij vaak vage instructies, bijvoorbeeld “Dina, wij gaan zo naar oma toe, wil jij je logeertasje inpakken?”. Als je na een kwartier terug komt in het kamertje van je dochter, is haar hele kamer overhoop en heeft zij van alles in haar tasje gepropt. Als opvoeder reageren wij soms gepikeerd maar wij hebben ons kind dan niet de juiste instructie gegeven.

Houd de instructies daarom niet te lang of te kort of te vaag. Het is even oefenen en wennen maar willen wij dat onze kinderen goed naar ons luisteren is het belangrijk om open te staan voor alternatieve tips and tricks.

And last but not least: opvoeden kan lastig zijn maar ook erg mooi!

Wil je tips of meer informatie over hoe je je kind kunt complimenteren of hoe een beloningssysteem werkt? Schroom niet om contact met mij op te nemen via vloanjoe@hotmail.com, vragen staat vrij en maakt je sterker als opvoeder!

Ik ben Vanessa. Moeder, zus(je), dochter, vriendin, vrouw en werknemer van.. Ik heb 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen maar vooral het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om- vooral op een luchtige manier- verhalen te schrijven. Ieder weekend plaats ik een nieuwe blog op mijn website: http://ikbenouder.nl

Opvoeden. Het is mijn ding. Niet alleen omdat ik er dagelijks mee te maken heb als moeder maar ook omdat ik er mijn levensmissie van heb gemaakt om opvoeders waar ik kan te helpen. Van huis uit ben ik orthopedagoog maar ik werk voornamelijk vanuit de preventieve sector. Ik wil opvoeders op een zo laagdrempelig mogelijke manier voorzien van opvoedinformatie en hulp daar waar wenselijk en nodig. En daarom vind ik het zo leuk dat ik als vaste blogger iedere maand over dit onderwerp mag vertellen.

Ik heb er dus jaren voor gestudeerd en leer nog steeds. Maar toch blijft opvoeden lastig. En het is niet altijd leuk. En dat mag gerust gezegd worden. Opvoeden is niet altijd gemakkelijk! Hoe blijf je dan positief? Terwijl het ene kind aan je been staat te springen, huilend om dat ene snoepje terwijl je al 1200 keer nee hebt gezegd, en je baby juist op dat moment honger begint te krijgen? Ik zal jullie in de komende blogs praktische tips meegeven over diverse onderwerpen voor opvoeders met kinderen van verschillende leeftijden. Maar het begint bij jezelf!

Deze keer zal ik mij daarom focussen op het goed voor jezelf zorgen. Dat wordt enorm vaak vergeten. Of wij weten het wel maar door de orde én de hectiek van de dag verdwijnt het op de achtergrond. Toch pleit ik ervoor om het weer op de voorgrond te krijgen. Want het is dé basis. Nu zal ik wellicht een vreemde vergelijking maken maar voor iemand als ik met enorme vliegangst is het een actueel voorbeeld. Als je een vliegreis gaat maken en naar de veiligheidsinstructies luistert, geven de stewardessen het volgende aan: “mocht de druk in de cabine wegvallen, zorg er als eerst voor dat je het zuurstofmasker eerst voor jezelf opdoet, dan voor een ander”.

Het opvoeden van kinderen werkt op dezelfde manier. Want is je batterij leeg, dan zit je niet lekker in je vel. Dan heb je een kortere lont en zeg of doe je wellicht dingen tegen je kinderen waar je direct spijt van hebt. Wij willen als moeder altijd het beste voor onze kinderen, en je bent een betere en uitgeruste ouder als je goed voor jezelf zorgt. Ja, ook als je schuldgevoelens hebt (en die mogen er zijn) als je op je vrije dag je kindje naar het kinderdagverblijf brengt. Of als je een opvoed-vrije dag neemt door lekker naar de sauna te gaan, lang in bad te liggen als de kinderen slapen (of wakker zijn) of gezellig bij of met een vriendin een kopje thee gaat drinken in de stad.

Het is nodig om op het podium te staan, om jezelf op de voorgrond te positioneren en je batterij op te laden. Je mag er namelijk zijn! Je bent niet alleen opvoeder/ouder maar ook vriendin van en wellicht wel partner van. Je bent ook jezelf en had ook een leven voor je kinderen kreeg. Maak gebruik van je netwerk en durf om hulp te vragen als je vragen hebt. Een vliegtuigrit kent turbulentie. Het opvoeden van kinderen ook. Het verloopt niet altijd vlekkeloos en het erover hebben, al is het tegen jezelf in de spiegel, kan al opluchten. Ik vind het juist krachtig- en geen teken van zwakte- als een ouder om hulp vraagt. Samen sta je namelijk sterk!

Mocht je vragen hebben over de opvoeding (dit kan klein of groot zijn), durf ze te stellen. Dat mag anoniem maar ook als reactie op deze blog.

Ik ben Vanessa. Moeder, zus(je), dochter, vriendin, vrouw en werknemer van.. Ik heb 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen maar vooral het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om- vooral op een luchtige manier- verhalen te schrijven. Ieder weekend plaats ik een nieuwe blog op mijn website: http://ikbenouder.nl