Opvoeden zoals jij dat wenst

Vorige maand gaf ik in mijn blog aan dat complimenten erg belangrijk én gewenst zijn voor kinderen. Kinderen groeien van complimenten en laten dan vaker het gedrag zien wat jij als ouder graag bij je kinderen wilt zien. Maar alleen van complimenten geven, loopt het opvoeden niet op rolletjes. Stel je voor dat het zo gemakkelijk zou gaan. Dan zouden wij als opvoeder praktisch de hele dag achterover kunnen leunen, of lekker wanneer wij wilden met een tijdschrift op de bank kunnen relaxen. Nee, het opvoeden gaat niet vanzelf. Maar, er zijn wel tips and tricks om het opvoeden aangenamer te maken. Hoe? Ik kan natuurlijk niet de hele wetenschap van opvoeden in één blog posten maar ik kan wel beginnen met een paar handige tips die werken.

Ik begin bij zeurend gedrag bij kinderen. Herkennen jullie dit? Dat kinderen zeuren en blijven zeuren voor dat ene snoepje. Of dat ze lekker aan het spelen zijn maar op het moment dat je telefoon gaat en je even dat belangrijke telefoontje pleegt ze jouw aandacht hard nodig hebben? Gedrag wat kinderen uitlokken om aandacht te vragen kan goed genegeerd worden. En met aandacht-trekkerij gedrag bedoel ik zeuren om iets waarvan je duidelijk hebt aangegeven dat ze dat (nog) niet krijgen, of aandacht vragen op het moment dat je even 5 minuten aan de telefoon bent, of heel vaak hun tong uitsteken, hopend op je aandacht. Veel ouders vinden negeren van dit soort gedrag heel lastig. Omdat negeren namelijk betekent dat je je kind écht even geen aandacht geeft. Niet via woorden, niet via oogcontact, niets! Als je het als ouder lastig vindt om het vol te houden, geef ik de tip om dan even weg te lopen, bijvoorbeeld, om even naar de wc te gaan, of naar buiten. Want dan weet je zeker dat je je kind geen aandacht geeft.

Het principe achter het negeren is als volgt. Kinderen reageren op reacties. Als zij zien dat volwassenen of kinderen reageren op iets wat zij doen, bijvoorbeeld, iets wat zij vaak zeggen- dit kunnen ook die lelijke woordjes zijn- of gekke bekken trekken, denken kinderen: “wat ik nu doe, wekt aandacht. En daarom zal ik het blijven doen”. Zoals jullie in mijn vorige blog hebben kunnen lezen hebben kinderen aandacht nodig. Ze vragen erom. Ook als het om negatieve aandacht gaat want aandacht blijft aandacht. Als kinderen geen aandacht meer krijgen voor de acties die zij uitvoeren zullen kinderen vanzelf denken: “wat ik ook net aan het doen was, het helpt niet meer”, en zal het gedrag uitdoven als een kaars. Is het zo simpel? Ja, het is zo simpel maar het is dan wel belangrijk dat je als ouder het ongewenst gedrag ook écht negeert. En aangezien kinderen alles zien of horen, betekent dit dat je als opvoeder extra alert moet zijn en ervoor moet zorgen dat je helemaal niet reageert op het (ongewenste) gedrag van je kind. En als je het vol blijft houden zal je ook zien dat het ongewenste vervelend gedrag verdwijnt.

De volgende tip die ik wil meegeven is het geven van aandacht aan je kinderen als zij erom vragen. Niet altijd komt het uit om even te stoppen met waar je mee bezig bent. Bijvoorbeeld als je aan het stofzuigen bent. Het is dan heel verleidelijk om het volgende tegen je kind te zeggen: “even wachten, ik ben over 10 minuten klaar”, of “ga maar naar je vader/moeder toe, ik ben nog even bezig”, of “nu niet, zie je niet dat ik aan het stofzuigen ben?”. Ervaring leert echter, vooral bij jonge kinderen dat het helpt als je heel even stopt met waar je mee bezig bent en je kind de gelegenheid geeft om zijn/haar vraag te stellen. Meestal ben je binnen een paar minuten weer bezig met je stofzuiger. En omdat je je kind op dat moment de aandacht hebt gegeven die hij/zij nodig had, zal je kind je weer rustig je gang laten gaan. Betekent dit dat kinderen niet geleerd mogen worden dat zij een ouder niet mogen storen? Nee, dat betekent het zeker niet want kinderen moeten ook leren dat zij soms moeten wachten. Kookwekkertjes zijn hier een prima hulpmiddel voor.

Een laatste tip wat ik jullie graag meegeef zijn de valkuilen waar wij als opvoeder vaak in stappen. En dan bedoel ik communicatieve valkuilen. Willen wij dat onze kinderen goed naar ons luisteren is het belangrijk dat wij onze boodschappen effectief overbrengen. Alleen dan is de kans dat onze kinderen ons begrijpen het grootst. Als opvoeder geven wij onze instructies vaak te lang. Wij geven onze kinderen dan een hele lange opdrachten, soms zijn er meerdere opdrachten in 1 zin te vinden. Kinderen blijven kinderen en hun concentratie is niet al te lang. Tegen de tijd dat je klaar bent met je instructie, zijn ze de helft al weer vergeten. Houd de instructie daarom kort en bondig.

Een valkuil is echter ook dat wij onze kinderen te korte instructies kunnen geven. Als onze opdrachten te kort zijn, weten kinderen vaak niet wat van ze wordt verwacht.

Daarnaast geven wij vaak vage instructies, bijvoorbeeld “Dina, wij gaan zo naar oma toe, wil jij je logeertasje inpakken?”. Als je na een kwartier terug komt in het kamertje van je dochter, is haar hele kamer overhoop en heeft zij van alles in haar tasje gepropt. Als opvoeder reageren wij soms gepikeerd maar wij hebben ons kind dan niet de juiste instructie gegeven.

Houd de instructies daarom niet te lang of te kort of te vaag. Het is even oefenen en wennen maar willen wij dat onze kinderen goed naar ons luisteren is het belangrijk om open te staan voor alternatieve tips and tricks.

And last but not least: opvoeden kan lastig zijn maar ook erg mooi!

Wil je tips of meer informatie over hoe je je kind kunt complimenteren of hoe een beloningssysteem werkt? Schroom niet om contact met mij op te nemen via vloanjoe@hotmail.com, vragen staat vrij en maakt je sterker als opvoeder!

Ik ben Vanessa. Moeder, zus(je), dochter, vriendin, vrouw en werknemer van.. Ik heb 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen maar vooral het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om- vooral op een luchtige manier- verhalen te schrijven. Ieder weekend plaats ik een nieuwe blog op mijn website: http://ikbenouder.nl