Glitter is always an option

De afgelopen week was een zware week. Mijn biologische moeder is overleden en gisteren was ik verdrietig, de uren aan het aftellen totdat de begrafenis in Brazilië  zou plaatsvinden. Ik kon er niet bij zijn. Mijn zoon heeft vakantie en hij zou even zelf gaan fietsen. Hij had zeer duidelijk geen zin. YouTube filmpjes kijken is toch veel leuker? Naar buiten, why?

Ik was grumpy, hormonaal en in mijn zeur modus. ( zwangerrrr)

Geïrriteerd aan mijzelf hoorde ik mijn eigen preek aan en ik vond het het zelf al stom klinken, dus zoonlief zal het vast ook stom hebben gevonden. Hij zei wijselijk niet veel.

“Ik hou niet van fietsen, want dan doen mijn voeten pijn.”

“Je weet dat je van de fysio elke dag moet oefenen.”

Stilte

” Tijdens het eten, heb je vaak jeuk en tijdens zwemles doe je het liefst niet mee, want je vindt het water te koud. Je zult denk ik moeten accepteren dat er bij jou eigenlijk altijd iets is waar je je niet fijn bij voelt schatje. Door jezelf te blijven pushen, wordt je echt sterker liefje”.

Stilte

Mag ik dat laatste koekje nog?

“Ja, als je daarna gaat fietsen zonder te zeuren”, zei ik zeurend.

Vanochtend werd ik wakker met drie grote tranen en een brok in mijn keel. Hubby probeert me aan het lachen te maken door met z’n vinger langs mijn lippen op een neer te bewegen zodat ik een wazig geluid produceer als ik praat. Ok, weird, maar goed toch lach ik.

Ze gaan samen buiten fietsen en traplopen, de boys. Ik draai me nog eens om, alle energie is uit mijn lichaam gedruppeld gisteren. Vol medelijden met mijzelf bid ik. Het lijkt de laatste tijd wel alsof ik altijd iets heb.. zucht ik tegen de zijkant van mijn kussen.

Het ging net lekker, mijn plannen voor de komende tijd staan op papier, ik had mijn social media posts for once in my life gepland en ik had er zin in. Ik had het gevoel dat ik weer een beetje minder misselijk was en dat het tijd was om te gaan shinen. En vandaag voel ik me moe en het lijkt alsof ik met de snelheid van het licht uit mijn positieve heels ben geschoten.

Bah, al mijn instagram posts die ik had voorbereid zijn allemaal zo glibberig positief. Shinen, wauw, daar heb ik echt geen zin in.

En opeens besef ik me dat ik precies aan het doen ben wat ik een beetje storend vond gisteren aan m’n zoon. Ik was me aan het neerleggen bij het feit dat er iets heel ergs was gebeurd. Ik had pijn en jeuk, mijn water was koud en ik wilde niks gaan doen en in bed blijven liggen. Maar dat accepteer ik niet. Glitter is always an option.

Vandaag zal ‘glitter’ voor mij niet veel meer betekenen dan opstaan, eten, aankleden, veel knuffelen en kapot hard Netflix kijken met mijn kleine grote schat en dit zonder dat ik ga zeuren. Morgen weer een nieuwe dag.

Hoe cheezy het ook klinkt, its true, glitter is always an option. How to glitter? That is up to you.

Liefs Marina