Que sera, sera…

Whatever will be, will be…het is een deuntje dat de cadans aangeeft van de laatste tijd. 

Ik werk nu een aantal maanden bij mijn, inmiddels niet meer zo nieuwe,  werkgever. En na de maanden van laten zien wat je in huis hebt, mag ik nu eindexamen doen: ik mag de financiële case gaan schrijven voor het meest ingrijpende project binnen de organisatie.

Dit komt neer op informatie ophalen bij de business, calculatiemodellen en formats bouwen en vooral…de schouders eronder. Ik heb gekozen voor een scenario-analyse, waarbij er verschillende alternatieve kosten kunnen zijn. Op die manier richt ik me op waarschijnlijkheid en reduceer ik inschattingsfouten. (Ik klink nu als een regelrechte nerd, right?)

Want fouten maak ik.  Ik vertelde de vorige keer al dat ik door privé-omstandigheden echt met de neus op de feiten ben gedrukt. Ik maakte de fout me niet goed genoeg te realiseren, hoe belangrijk het is om af en toe ook stil te staan bij de mensen die dicht bij je staan, omdat de tijd hier op aarde kort is. 

Toch merk ik dat mijn werk ook is wat mijn leven verrijkt. Ik kan me storten in zo’n nieuw project, ik kan me storten in school. Waarvoor ook geldt, ondanks de storm, heb ik mijn tentamen wel gehaald. 

Ik wil het gewoon alleen laten gaan, zoals het gaat. Maar wel stilstaan bij wat belangrijk is. De tijd van nieuwe voornemens is weliswaar voorbij, maar dit kan nog wel eens een nieuwe levensinstelling zijn….wat gebeurt, dat gebeurt. Vaak kun je het helemaal niet stoppen, je kunt er maar beter op beducht is dat wat kan komen, kan komen…que sera, sera…whatever will be, will be.

Meer van mijn avonturen lees je op Jubes. 

XXX

Jubes