Door de storm

In plaats van dat ik op mijn eigen benen stond, liet ik mijn leven bepalen door anderen.

Ik zal even uitleg geven over hoe mijn verleden eruit zag. Ik was deels opgegroeid bij mijn biologische moeder en vluchtte bij haar weg op mijn 13e. Ik trok in bij mijn grootouders die reeds 12 kinderen hadden opgevoedt.

Ik voelde me net het 13e kind, terwijl ik oudste kleinkind ben. Ik groeide daar op tot mijn 21ste, en cijferde mezelf als het ware weg voor familie. Familie is een belangrijk onderdeel in de Molukse gemeenschap, en dan wordt er niet gekeken naar een eventuele negatieve lading. Nee, dat werd in mijn familie netjes onder stoelen en banken geschoven.

Niets aan de hand. Gewoon jezelf wegcijferen en aan de buitenwereld laten zien dat alles goed gaat. Maar het ging niet goed. Ik rolde in een relatie waarin ik hetzelfde deed. Het ging niet meer om Marjon. Ik streepte mijn naam weer door voor anderen. Waarom? Daar kan ik geen uitleg aan geven. Misschien is het een cultuurgebonden iets.

Ik stond dus niet op eigen benen, al snakte ik daar heel erg naar. Ik worstelde met mezelf en wist niet hoe ik mezelf los moest koppelen van mensen die een bepaalde verwachtingspatroon van mij hadden.

Naarmate de jaren voorbij vlogen, en ik al 8 jaar moeder was viel het kwartje. Dat was in 2009. Ja dat is voor mij best nog vers. In januari 2009 toen mijn Molukse oma op sterven lag, vlogen alle gebeurtenissen door mijn gedachten heen.

Ik dacht bij mezelf: “wacht eens even!”

Ook al was het een trieste periode, ik moest en zou het heft weer in handen nemen. Ik nam een radicaal besluit en koos eindelijk voor mijn eigen. Ik ging mezelf voor niemand meer wegcijferen. Ik gaf geen gehoor meer aan noodkreten van de zogenaamde dierbare mensen om mij heen.

Ik had niets opgebouwd, en moest beginnen vanaf 0. Ik had geen baan, had het financieel heel erg krap, waardoor ik via via voedselbankpakketten kreeg. Plus mijn cv zat vol met gaten.

Desondanks dat ik op 0 stond, kwam er een rust over mij heen. Vanuit die rust kon ik aan mijn persoonlijke ontwikkeling werken. Het was een lange weg die ik heb afgelegd, maar de moeite waard.

Bottomline van mijn blog is:

Het is heerlijk om als zelfstandige ‘Vrouw Op Eigen Benen ‘ door het leven te gaan. Ik zou niet anders willen…

Marjon Hartman Door de Storm