Zuid-Amerikaanse vrouwen hebben temperament. Tenminste, dat is de feedback die ik vaak krijg. Je bent een temperamentvolle business lady. Mijn sportleraar zei het altijd al. Temperament. Dat Zuid-Amerikaans temperament moet je absoluut niet verliezen. Ik sloeg er nooit zo’n acht op.

Kijk, als vrouw in een wereld met overwegend mannen met witte boorden en streepjes-stropdassen moet ik nou eenmaal sterk in mijn schoenen staan. Ik heb naast een designertas (sorry, tassentic) daarom ook maar standaard bewapend met een zwarte laptoptas van het merk ‘ik-ga-hier-dus-echt-geen-bulk-geld-voor-neerleggen-dat-besteed-ik-liever-aan-een designertas’.  Geeft niks.

Maandag was altijd mijn standaard thuiswerkdag. Op vrijdag nam ik mijn laptop mee, je weet wel die zwarte tas die ik net benoemde, en dan klapte ik hem standaard open op zondagmiddag. Even wat mailtjes wegwerken, wat calculaties doorvoeren, wat voorwerk doen. En daar zat ik dan op maandagochtend, met een sterke bak koffie en wolkje melk. De eerste telefoontjes kwamen dan binnen om een uur of half 8.

‘s Avonds tot elf uur inloggen voor die rapportage die naar het buitenland moest, de meeste mensen verklaren me voor gek. Of ik niet een workaholic ben? Ik durf de ware definitie eigenlijk niet zo goed te Googlen. Een beetje alsof je enge symptomen intikt en dan ineens op een populaire stoornis stuit. Niet aan mij besteed.

Een paar weken in Suriname merk ik hetzelfde op. Ik ben bij mijn tante. Ze vraagt me of ik haar haar wil invetten. Is iets Creools, regels van de sisterhood.  Terwijl ik bezig ben, toetst ze een nummer in haar telefoon. Er is een vrouw die onlangs bevallen is en de borstvoeding gaat moeizaam. Of er pronto iemand haar van babyvoeding kan voorzien van haar baby. Haar toon is resoluut. Vanavond nog. Het is half elf. Onlangs heeft ze een award gewonnen. Mijn andere tante heeft een bedrijf wat kleding maakt. Type serieuze zakenvrouw. Een bedrijf pal naast huis en aanwas op stipte tijden. Ze heeft ook al een award gewonnen.

En dan mijn nichtje, supermooi en hyperintelligent. Studeert Civiele Techniek alsof het niets is terwijl ze zich daarnaast bezig houd met projecten om de wereld beter te maken met een groep ditto sterke vrouwen. Zo even tussendoor. Ook al een award.

In stilte denk ik aan mijn studeerkamer, gevuld met boeken. (Nog) geen award, maar de award gaat wat mij betreft naar mijn familie die me tijdens mijn vakantie heeft voorzien van een bulk aan inspiratie, liefde en wijsheid. Of het temperament Zuid-Amerikaans is? Geen idee, maar ik ga het nog even lekker niet verliezen. Ik heb het nodig in deze mannenwereld. Workaholic? Ik zeg ,de definitie,voor mij: gepassioneerde zakenvrouw.  Ik ga dit jaar voor de “Workaholic van het Jaar” – award.

Xxx

Jubes

N.B. Meer van mijn avonturen lees je terug op www.djoebs.nl