Tag Archief van: zelfontwikkeling

Een creatief hart temperen

/in /door

Ben ik de enige die van tijd tot tijd zo overweldigd raakt door het leven dat ik uit het oog verlies wat ik eigenlijk wil? Dat ik me zelfs afvraag of ik het überhaupt ooit heb geweten? Zo nu en dan wijzigen mijn wensen en verlangen met de dag. Vandaag wil ik A en morgen wil ik B. Het is…lastig leven zo, en dat is nog zacht uitgedrukt.

Mijn naam is Rowan en ik wil bij deze publiekelijk verkondigen dat ik niet weet waar ik mee bezig ben. Ik was ooit een ambitieuze vrouw maar ik heb regelmatig op de rem moeten trappen omdat mijn ambities mentale en emotionele problemen veroorzaakten. Ik heb twee jaar geleden een stap terug gedaan en begon vorig jaar, beetje bij beetje, mijn activiteiten weer uit te breiden. Ik leef mijn leven met de dag. Maar eerlijk gezegd…weet ik niet waar ik het voor doe. Waar werk ik voor? Wat wil ik? Waar ga ik naartoe? Ik merk zelfs dat ik niet eens echt meer durf te dromen omdat ik vaker teleurgesteld ben geraakt door het leven. Ik begin me steeds meer af te vragen of die grootse visie die ik ooit voor mezelf en mijn leven had, wel voor mij is weggelegd…

Innerlijke onrust

Laat me je meenemen in die innerlijke onrust. Ik werk, ik houd me aan mijn therapie-opdrachten en ik stel niet meer van die torenhoge eisen aan mezelf. Vaak bedenk ik me hoe mijn leven hierdoor simpeler en prettiger is geworden. Maar van tijd tot tijd bekruipt me toch het gevoel dat ik niet genoeg doe en meer zou moeten doen. Dat, als ik mijn dromen wil verwezenlijken, ik moet bikkelen en grinden. Maar dat doe ik niet, of niet voldoende. Ik worstel op dat vlak heel erg met mezelf. Want aan de ene kant snap ik dat ik het niet doe en ook waarom niet. Ik ben nog in therapie en persoonlijke demonen aan het afvechten. Ik leer mijn belemmerende overtuigingen om te buigen. Regelmatig onderschat ik zelf hoeveel tijd, werk en energie dit vergt. Het is heel lastig om hiernaast (te) veel andere activiteiten te hebben. Dus reaching for the stars moet maar even wachten.

The best time to plant a tree, is a hundred years ago. The second best time, is now. ~ Chinese proverb

Alleen, zeg dat maar tegen mijn koppig hart en mijn creatief brein die overvloeien van ideeën en verlangens om meer te doen dan wat ik nu doe. Creativiteit dat een uitweg zoekt en waar ik het liefst alle aandacht aan zou willen geven. Helaas gaat dat nu niet. Het moet allemaal even wachten. Of misschien niet. Er zijn vast mensen die herstel wél kunnen combineren met hun ambities, waarom zou het mij dan niet lukken? Maar wat kan ik bereiken als ik er geen basis is? Zolang ik als persoon en met mijn emoties niet stabiel genoeg ben, gaat werken aan iets opbouwen hem niet worden. Timemanagement maakt me nog steeds nerveus want wanneer doe ik wat? Ik ben zo onrustig. Er is niemand die mij daarmee lijkt te kunnen helpen. En zo blijf ik in cirkeltjes draaien.

Wat is ‘greatness’?

Ik heb meerdere keren in verschillende levensfasen meegemaakt dat zodra ik teveel wil, het misgaat. Dan raak ik gefrustreerd, wat vaak resulteert in depressie en andere negatieve mentale gevolgen. Laatst ben ik hierdoor stevig over ‘destiny’ gaan nadenken en begon ik me af te vragen of die greatness die ik aspireer, wellicht niet voor mij is voorbestemd. Dat ik het niet aan zou kunnen. Maar laatst vroeg ik me af; wat is ‘greatness’ eigenlijk? Een groot huis? Een dikke bak voor de deur? Roem? Financiële vrijheid en onafhankelijkheid?

Zoals ik nu ben, ben ik al groot. Ik doe dingen die niet per se heel makkelijk zijn. Ik graaf in mijn hoofd, mijn ziel en mijn gedachtes. Ik leg mijn pijn, mankementen en angsten bloot. Ik ga de confrontatie met mezelf en mijn gevoelens aan. Ik navigeer me door mijn dagen met een creatief, chaotisch brein en een onrustige geest. Ik geniet wanneer ik me goed voel en vecht wanneer het minder gaat. Dit is al gigantisch veel! Herstellen kost ontzettend veel tijd en moeite. Doen, oefenen en hard werken. Het is niet realistisch om daarnaast teveel te doen. Dus ik probeer niet al te veel van mezelf te verlangen. En als die roeping in mij weer op komt zetten, is het aan mij om deze te temperen. Wat een strijd is dat elke keer…

~Rowan

 

Effectief leren middels zelfanalyse

/in /door

In de afgelopen twee maanden ben ik druk geweest met mijn nieuwe baan. De beginperiode van een nieuwe baan is vaak best pittig: Je bent in een nieuw bedrijf, moet nog veel leren, een weg vinden in de organisatie, wennen aan het werkritme en je de nodige kennis eigen maken om je functie goed uit te kunnen oefenen. Voor deze baan heb ik behoorlijk moeten aanpoten om op gewenst niveau te komen. In dit blog vertel ik daar wat over.

Alvorens ik zelfstandig aan de slag kon, moest ik een e-learning-traject en training on the job doorlopen. Tijdens het doorlopen van de e-learning, werd ik algauw geconfronteerd met karaktereigenschappen van mezelf. Ik kreeg te horen dat ik nogal ‘zweverig’ over kwam en doorliep het traject langzamer dan mijn klasgenoten. Dit maakte me erg onzeker, wat het verdere verloop niet ten goede kwam. In eerste instantie baalde ik en werd ik erg verdrietig. Echter lukte het me om mezelf te herpakken en dat deed ik door mijn leerstijl en belemmerende overtuigingen onder de loep te nemen. Ik ging in mijn kracht zitten: schrijven. Alles wat ik aan mezelf merkte en waar ik tegenaan liep, schreef ik op. De eerste stap was gezet; erkennen. Hierdoor werd ik al wat rustiger. Aan het einde van de week, nam ik mijn notities door en bedacht ik manieren om mijn kenmerken effectiever in te zetten.

Toen ik eenmaal de rust in mezelf had gevonden, kon ik in mijn eigen tempo doorgaan en uiteindelijk de e-learning met succes afronden.

Training on the job

De volgende fase; training on the job. In deze periode kwam ik ook allerlei uitdagingen tegen en liep ik wederom tegen mezelf aan. Weer twijfelde ik aan mezelf; kan ik het wel? Is dit te hoog gegrepen? Ik werd gek van mezelf – ik heb zo hard gewerkt aan mijn zelfbeeld en erkend dat ik er best mag zijn en geen domme meid ben. Hoe was het dan toch mogelijk dat ik me zo onbekwaam voelde binnen het werk zelf? Alsof ik opeens weer dat onzeker meisje van vroeger was. Wat heb ik me toch slecht gevoeld. Maar op andere momenten ging het dan weer beter en dan werd ik blij. Totdat het weer slecht ging. Hoe kon dat? – het ene moment ging het hartstikke goed en het andere moment glipte het weer weg. Dit geschommel maakte me erg onzeker.

Ook hier heb ik me doorheen weten te worstelen. Uiteindelijk deed ik hetzelfde als wat ik tijdens de e-learning deed. Mijn zwaktes en valkuilen in kaart brengen en een oplossing bedenken voor wanneer ik bij mezelf merk dat ik dreig weg te glippen. Een plan de campagne, zoals ik vanuit de coaching op werk meekreeg.

Er zit kracht in van tevoren bedenken hoe je de problemen waar je tegenaan loopt, aan gaat pakken. Door er alvast over na te denken – en in mijn geval het ook opschrijven – lijkt het onderbewuste zich hier al een beetje op in te stellen. Wanneer je dan tegen het probleem aanloopt, lost het zich op natuurlijke wijze op. Alsof je er helemaal geen moeite voor hoeft te doen.

Acceptatie

Het belangrijkste in mijn proces, was denk ik accepteren dat ik ben wie ik ben en leer zoals ik leer. Ik moest accepteren dat ik wellicht een student ben die wat langzamer leert. Ik moest me ervan bewust blijven dat dit echter niks zegt over mijn intelligentie en capaciteiten. Dat ik het heus wel kan en het altijd wel oplos. Verder heb ik over mezelf geleerd en wederom ingezien dat ik wel degelijk doorzettingsvermogen heb en als de omstandigheden ernaar vragen, ik een tandje extra bijzet.

Boodschap

Dit traject heeft me eraan herinnerd dat je moet werken met wat je hebt, bent en kan en niet iets proberen te zijn of doen wat je niet bent en wat niet bij je past. Werk met wat je hebt en vind een manier om dat effectief in te zetten. Dat is de boodschap.