Als je een kind hebt en dat is een jaar of twee oud, krijg je vaak de vraag ‘Wanneer komt de tweede?’ Alsof het normaal is dát er een tweede komt als die eerste er eenmaal is.
Liefst ook een beetje dicht op elkaar ‘want dat is zo leuk, dan kunnen ze samen spelen’. De meeste mensen hebben het idee van ‘Één is maar alleen’ en ‘Is dat niet zielig, enigst kind?’ We staan al snel klaar met onze oordelen…

Het ideale plaatje

Een gezin met 2 kinderen is voor de meeste mensen het ideale plaatje. En dat ideale plaatje wordt al gauw de norm. Veel of misschien wel alles is erop ingesteld. Gezinsabonnementen voor dierentuinen, pretparken enz. Reclames op tv en in tijdschriften… je ziet bijna altijd 2 kinderen in zo’n gezin.
Behalve die ongevraagde opmerkingen kan ook dát behoorlijk confronterend zijn als jij graag een tweede wilt maar het lukt niet.

Het lijkt wel of je pas meetelt met 2 kinderen

Twee kinderen is niet voor iedereen vanzelfsprekend, soms lukt het niet of is je gezondheid de reden dat je ervoor kiest om niet nóg een kind te willen.
Omdat het grootbrengen van één kind al een uitdaging is als je chronisch ziek bent, omdat je jezelf tijdens de zwangerschap 9 maanden binnenstebuiten hebt gekotst, omdat je een postpartum depressie hebt gehad en niet meer durft of misschien om een andere reden.

En dan is er ook nog een groep bij wie het niet lukt om een tweede te krijgen. Soms is er voor het krijgen van de eerste al een heel traject met behandelingen nodig geweest. En dat daar een kind uit geboren is wil echt niet altijd zeggen dat dat een tweede keer ook zal lukken…
En zelfs als de eerste is geboren uit een spontane zwangerschap komt het voor dat zwanger worden daarna niet meer lukt of dat je meerdere miskramen achter elkaar krijgt.

‘Wees blij dat je al een kind hebt’

Als die tweede niet lukt of je één of meer miskramen krijgt, krijg je van je omgeving vaak juist weer te horen dat je blij moet zijn dat je er al één hebt… En ook die vraag wanneer bij jullie de tweede komt blijf je af en toe horen. Alsof je het nooit goed kunt doen…

En natuurlijk ben je blij met je kind. Maar er is óók verdriet om het gemis van die tweede, om het feit dat je je kind geen broertje of zusje kunt geven. Zelfs als je er –zoals ik en mijn lief- uiteindelijk voor kiest om je wens voor een tweede onvervuld te laten.
En hoe lang het ook geleden is, dat gemis kan af en toe weer de kop opsteken. Want in een wereld waarin een gezin met 2 kinderen de norm is, zijn er doorlopend confrontaties met het feit dat jij er géén 2 hebt. En die confrontaties kunnen ook na járen soms nog pijn doen, je had het immers graag anders gezien.

Onzichtbaar gemis

Het zou goed zijn als we ons meer realiseren dat 1 kind niet altijd een keuze is. En dat dat een pijnpunt kan zijn voor de ander.
En… dat geldt net zo goed voor een gezin met 2 kinderen. Als je altijd de wens hebt gehad voor een groot gezin en het blijft bij twee kinderen is dat óók een onzichtbaar gemis. Misschien nog wel onzichtbaarder in een wereld waarin twee kinderen de norm is.

Als je gezin nog incompleet voelt

Wanneer je gezin niet de vorm heeft gekregen die jij graag had gewild kun je het daar nog lang moeilijk mee hebben. Je rouwt om een onzichtbaar gemis en daar kun je je heel eenzaam in voelen. Maar je hoeft het niet alleen te doen, weet dat je bij mij ook terecht kunt voor begeleiding en ondersteuning om je pijn en verdriet te helen.

Irene Otto

Ik ben Irene Otto en ik help vrouwen die een miskraam (of meerdere) hebben gehad of die hebben moeten kiezen om een zwangerschap af te breken, om die ervaring te helen.
Zodat je ervaart dat je er niet alleen voor staat, dat je weet hoe je kunt omgaan met alle emoties, met je omgeving en hoe je weer sterker door het leven kunt, zónder weg te hoeven stoppen wat je is overkomen en hoe het je raakt.

Website: www.praktijkjanna.nl
FB pagina: https://www.facebook.com/PraktijkJanna/
Twitter: https://twitter.com/Janna_PSB
Instagram: https://www.instagram.com/irene.otto/?hl=nl

Lees ook het artikel Een miskraam, vruchtbaarheidsproblemen. Waarom raakt dat je zo diep? van Irene