Nu na de volgende blog aardig gewend aan het “Colvid-19 leven”. En dat moet wel. In ieder geval vanwege de opgelegde maatregelen. Daarnaast heb je ook je common sense. De veiligheid voor anderen, maar zeker niet in het minste geval voor jezelf. 

Het trieste aan deze situatie zijn de overledenen. Veelal ouderen en enkele jongeren. Het maakt niet uit. Ik denk dat iedereen wel iemand kent die hij of zij verloren heeft. Of dat diegene zelf “afscheid” heeft moeten nemen van een dierbare. Bij mij,  vrienden van mijn ouders, directe familie van ouders. Het lijkt bijna alsof er een hele generatie uitgeroeid wordt. Zo komt het op mij een beetje over. Hoewel wat overdreven, maar het is het gevoel wat mij bekruipt. De meeste van de overledenen  om mij heen, kende ik van jongs af aan. Maar ja, het is wat het is.

Qua politieke voorkeur ben ik geen fan van Rutte CS en daar gaat het nu gelukkig nu ook niet over, maar als mens heb ik ook wel te doen met deze club. Ze moeten, weliswaar geadviseerd door experts, een zo verantwoordelijk mogelijke beslissing nemen. Een beslissing die voor de hele Nederlandse bevolking goed valt. En nu komt het. Je hebt nooit iedereen tevreden. Dat lukt gewoon niet. Vervolgens heeft deze club (noem het maar even zo) ook nog een privé leven. Dat is zo een dubbel leven wat deze club op dit moment leidt. Petje af voor Rutte Cs. Rutte Cs verdient wat mij betreft een schouderklop en een brasa (Surinaams voor omhelzing) voor het werk wat zij bijna 24-uur verzetten.

Hoe wrang het ook mag klinken, maar dit hele corona gebeuren heeft wat mij betreft ook wat positieve kanten. Eerder had ik het al over de vele initiatieven die de afgelopen tijd de kop op staken. Zo zag ik diverse muzikanten die een showtje gaven bij de diverse seniorencomplexen, van R&B tot Jordanese muziek. Geweldig! Ook een aantal individuele initiatieven sproten uit de grond. Helaas zijn er altijd wat groepen in de bevolking die wellicht “vergeten” worden. Gelukkig zie je ook daarin wat initiatieven komen. Persoonlijk heb ik ook wat positieve intenties. De afgelopen tijd zijn er via social media diverse challenges mij gepasseerd. Bij 1 ben ik blijven hangen. Dat was de 21 Days of abundance (Deepak Chopra), meditatie dus. Puur en alleen omdat ik toch al van plan was met meditatie te beginnen. Wat mij betreft  een prima start naar een daily  routine. Iets anders is dat ik eindelijk de tijd/ruimte, wellicht het inzicht heb in anders eten. Anders eten bedoel ik mee, o.a. meer variatie. Een dag vega, een week geen rijst heb ik ook al gehad. Eigenlijk komt het er ook op neer anders en bewuster boodschappen doen. Niet dat ik eerder maar wat kocht en klaar maakte. Nee, nu bewuster bezig. Meer bewegen. In mijn geval, meer wandelen 5 tot 6 km per keer (3 tot 4 x p/w) en dat voelt goed. Ook mijn senioren, of kinderen van mijn senioren spreek ik regelmatiger, om te vragen hoe het hen vergaat. En dat zijn geen gesprekken die uren duren. Het is fijn je mede mens op die manier extra aandacht te geven. Dit is een deel van mijn persoonlijke positieve beleving in de tijd waarin we nu leven. Trouwens heb jij die ook? Wanna share?

Zo en nu de maatregelen verlengd zijn, met hier en daar wat versoepelingen ben ik benieuwd waar we over een maandje staan. Zijn de versoepelingen goed verlopen? Kunnen we de boel nu verder open gooien, zijn er minder Covid-19 gevallen en mindere overledenen. Ik ben er zo benieuwd naar. Ik wenste wel dat ik een glazenbol had, die mij dat vertellen kon. We wachten het af! Voor nu take care en stay safe.

Marion Ubbergen