Tag Archief van: #rouw

De nacht die mijn leven voorgoed veranderde.

Ik weet nog goed toen ik het telefoontje kreeg en mijn nachtmerrie begon. De nachtmerrie die eindigde in het verlies van de dierbaarste persoon. Mijn maatje, diegene waar ik oud mee wilde worden.

Zijn broertje belde mij tijdens de voetbaltraining. Hij zei dat ik met spoed naar het ziekenhuis moest komen, omdat het niet goed ging met zijn broer.

Die woensdagavond was hij naar de eerste hulp gegaan omdat hij plotseling een sikkelcelcrisis had gekregen en donderdag was ik de hele dag bij hem.

Hij had een sikkelcelcrisis met longontsteking. Zijn laatste crisis was tien jaar daarvoor geweest. Wij dachten dat hij zoals gewoonlijk maandag weer naar huis kon gaan, nadat hij weer wat extra bloed had gekregen.

Toen ik die donderdagavond met tegenzin wegging, spraken we af dat ik pas zaterdag weer langs zou komen met onze zoon.  En dat ik vrijdag even paar afspraken voor hem zou verzetten en naar voetbaltraining zou gaan.
Niet wetend dat die laatste kus onze afscheidskus zou zijn.

Nadat ik aankwam bij het ziekenhuis, hoorde ik dat hij het benauwd had gekregen en daarvoor werd behandeld.
Maar dit duurde wel heel lang. En ik ben niet het afwachtende type. Helemaal niet als het om mijn dierbaren gaat. Ik ging bij de deur van de behandelkamer staan en eiste een verklaring.
Ik hoorde dat hij tijdens de behandeling een klap gekregen had en werd in verband met de beademingsapparatuur in slaap gehouden.

Die nacht heeft hij voor zijn leven gevochten! Ik zag hem zweten en zag dit als een goed teken.
Maar op een bepaald moment was het klaar.
Plotseling voelde hij koud aan en ik kreeg een naar gevoel over mij heen.
Zijn organen vielen langzaam achter elkaar uit.
Op het moment dat de apparatuur uitviel schreeuwde ik dat hij moest vechten, maar toen was hij al weg.

Ik kon het gewoon niet geloven en ik had het moeilijkste telefoongesprek met mijn zoon.
Ik moest aan een kind die geloofde dat het ziekenhuis zieke mensen beter maakte, vertellen dat het ziekenhuis zijn vader niet beter had gemaakt.

De dagen daarna had ik het druk met alles te regelen voor de begrafenis.
Na de begrafenis was ik op, maar ik moest verder voor mijn zoon!
Het was een lange tijd van overleven en proberen om alles weer in balans te krijgen!
Uiteindelijk is dit merendeel gelukt.

We zullen nooit meer hetzelfde zijn als voor zijn overlijden.
Je raakt bewust om meer uit het leven te halen!
Om meer de boel, de boel te laten. Zodat je meer van de mooie momenten geniet.

En ja ik heb ook soms een dipje, maar dan geef ik mezelf weer een preek.
Alle problemen zijn peanuts vergeleken met wat ik al heb meegemaakt!

 

Mijn naam is Georgine Panhuijsen en ik ben eigenaar van Vrouw op eigen benen.