Wat is dat toch dat wij vrouwen het moeilijk vinden om om hulp te vragen wanneer we het zwaar hebben?

Voor mij is het inmiddels jaren geleden dat ik na 2 miskramen de keuze maakte om mijn wens voor een tweede verder onvervuld te laten. Dat klinkt simpel, maar dat was het niet. Ik had het er bij tijd en wijle knap moeilijk mee en zat helemaal niet lekker in mijn vel. Toch probeerde ik gewoon door te gaan.

Achteraf gezien had ik hulp toen goed kunnen gebruiken, maar op dat moment vond ik dat ik het zelf moest doen dus vroeg ik niet om hulp.
Door de jaren heen ben ik hierin (tijdens mijn opleiding tot psychosociaal therapeut, terwijl ik dat zelf totaal niet zag aankomen) stap voor stap geheeld. En nu zie ik veel vrouwen in hun eentje worstelen met hun pijn en verdriet rond miskramen en een (nog) onvervulde kinderwens. Maar ook buiten mijn expertise valt het me op dat veel vrouwen niet om hulp vragen als ze het moeilijk hebben.

Je vraagt niet om hulp omdat je sterk moet zijn

Je schuift het voor je uit en probeert het weg te stoppen. Omdat je vindt dat je sterk moet zijn. Omdat je er nu geen tijd voor hebt.
Maar vooral omdat je bang bent dat het verdriet je overspoelt als je er bij stil gaat staan. Dat je ‘instort’. Omdat je niet wilt huilen en jezelf ‘zwak’ vindt als je om hulp vraagt.
Dus hou je je emoties eronder.

Maar weet je, op deze manier maak je van je emoties een hogedrukpan. En door het weg te stoppen stop je ook een stuk van jezelf weg. Want ook je fijne emoties komen niet meer onder het deksel uit en zo ontneem je het jezelf om voluit te leven.
Je bent als het ware aan het autorijden met de handrem erop. Dan kom je wel vooruit, maar je moet het gas wel dieper intrappen. En dat kost je veel energie. Zoveel dat je er zelfs een burn-out van kunt krijgen.

Even terug naar die hogedrukpan. Als je er niet af en toe wat stoom uitlaat, knalt de deksel er ineens af en dan overspoelt het je inderdaad. Maar zo hoeft het niet te gaan.
Het helpt om er op momenten die je zelf kiest er wat stoom uit te laten, dat vermindert de druk. En als je niet weet hoe mag je daar hulp bij vragen. Alleen hebben we dát vaak niet geleerd.
Maar waarom zou je jezelf geen hulp gunnen? Het kan echt makkelijker en je hoeft er niet in je eentje mee te worstelen.

Om hulp vragen is geen zwakte

Het is normaal dat je niet alles zelf kunt. Je gaat toch ook naar de slager of de supermarkt voor je vlees en je boodschappen? Koopt schoenen in de winkel. Laat je haren knippen door de kapper. Omdat je dat zelf niet kunt. Hoe komt het dan dat je denkt dat je het zelf moet kunnen als het om je psychische gezondheid gaat?
Je hoeft niet alles zelf te doen en het hoeft ook niet in 1x perfect te zijn, je mag oefenen. Lopen hebben we ook allemaal geleerd met vallen en opstaan… en af en toe een helpende hand om aan te lopen.
Je bent niet ‘zwak’ als je om hulp vraagt. Het zien van waar je hulp bij kunt gebruiken is juist een hele sterke eigenschap.

Gun jezelf hulp

Heb jij een miskraam gehad of is je kinderwens [nog] onvervuld en heb je het daar soms moeilijk mee? Ik help je er graag bij, want je hoeft het niet alleen te doen.
Hier lees je alles over de manieren waarop ik je kan helpen om je pijn en verdriet te helen. Gun jezelf hulp, ook als je het moeilijk hebt op andere gebieden.
Je bent het waard.

Irene Otto

Ik ben Irene Otto en ik help vrouwen die een miskraam (of meerdere) hebben gehad of die hebben moeten kiezen om een zwangerschap af te breken, om die ervaring te helen.
Zodat je ervaart dat je er niet alleen voor staat, dat je weet hoe je kunt omgaan met alle emoties, met je omgeving en hoe je weer sterker door het leven kunt, zónder weg te hoeven stoppen wat je is overkomen en hoe het je raakt.

Website: www.praktijkjanna.nl
FB pagina: https://www.facebook.com/PraktijkJanna/
Twitter: https://twitter.com/Janna_PSB
Instagram: https://www.instagram.com/irene.otto/
Lees ook het artikel Een kind is geen kind? van Irene