Wanneer je je best doet, kom je vooruit. Gaat het beter in je leven. Maar je best doen, hoe ziet dat er eigenlijk uit? Betekent het dat je altijd moet pompen en knallen? Dat je elke wakkere minuut aan je doelen moet besteden? Of is er toch ruimte voor rust en ontspanning?

In mijn vorige blog zei ik het min of meer al – op sommige dagen ben je enorm productief en op andere dagen is een dag doorkomen al een hele prestatie. Het probleem met ‘je best doen’, met ‘grinden’, is dat wanneer je een keertje minder doet, je je rot gaat voelen over jezelf. “O jee, ik heb zit Netflix te kijken terwijl ik nog aan mijn businessplan zou werken”. Of dat je aan het einde van de dag terugkijkt en je afvraagt wat je op een dag nou eigenlijk gedaan hebt…

Voor mij zag grinden eruit als continu bezig zijn. Je bent ambitieus, hebt een doel voor ogen en je gaat ervoor. Je leeft, eet, ademt en droomt dit doel. Elke dag, elke minuut, elke seconde moet je aan dit doel besteden. Zo doen die succesvolle ondernemers het immers toch ook? Bill Gates? Richard Branson? Oprah Winfrey? Elon Musk? In mijn ogen was ik alleen productief als ik continu aan mijn persoonlijke doelen werkte. Als ik dat niet deed, voelde ik me schuldig.

Meditatieve staat

Er was een periode in mijn leven dat ik druk was met meerdere bijbanen en allerlei nevenactiviteiten die in lijn lagen met mijn ambities. Op een dag was ik druk bezig en laste ik een pauze in om met mijn honden buiten te lopen. Toen ik thuiskwam, installeerde ik me op de bank en luisterde ik naar rustgevende muziek. Hierdoor raakte ik in een meditatieve staat – ik was relaxed en dacht nergens aan. Toen ik weer ‘wakker’ werd, merkte ik dat een halfuur zo zitten mij gelegenheid had gegeven om bij te tanken. Ik was tot rust gekomen en kon er weer tegenaan. Toen ik dit aan mijn loopbaancoach vertelde, voegde zij de gouden woorden toe “zonder schuldgevoel”. Daar zat het hem in – ik had uitgerust zonder mezelf na afloop kwalijk te nemen dat ik ‘niks’ heb zitten doen.

Schadelijke veeleisendheid

Eén van mijn grootste openbaringen in het afgelopen jaar, is dat ik heb ingezien hoe ik vaak de lat hoog leg voor mezelf. Ook heb ik ingezien dat ik erg streng ben voor mezelf als ik niet aan mijn eigen verwachtingen kan voldoen. Iets wat ik in de afgelopen jaren vaker heb gehoord, maar ik ben helaas nogal hardleers en ging op dezelfde voet verder. Ik bleef maar moeten van mezelf. Als ik niet in zo een diep emotioneel gat gevallen was, had ik nooit ingezien hoe schadelijk mijn veeleisendheid is. Anders gezegd, heeft het jaren geduurd voordat ik inzag hoe ik mezelf kapot maakte door zoveel van mezelf te eisen. Ik heb ingezien hoe deze mentaliteit enorm heeft bijgedragen aan mijn depressieve episodes. Blijkbaar moest ik vaker tegen een muur oplopen alvorens ik dit eindelijk snapte.

De lat laag houden

Mijn psycholoog leerde me om de lat ontzettend laag te houden en kleine doelen te stellen. Doelen zoals de afwas doen of een vriendin een berichtje sturen. Als ik die dingen dan gedaan had op een dag, mocht ik al trots zijn op mezelf. Deze manier van denken heeft een grote verandering bij mezelf teweeg gebracht. Sinds ik mijn leven simpel houd, voel ik me namelijk gelukkiger. Maar ik ben nog steeds ambitieus en wil nog steeds te veel. Tegenwoordig zie ik in dat mijn ambitie een averechts effect op mij kan hebben. Wanneer ik overweldigd raak door wat ik allemaal wil, zeg ik tegen mezelf: “Oh oh, doe ik het weer”. Dan doe ik een stap terug – even niet nadenken over al die ‘grootse’ dingen die ik op een dag wil bereiken maar terug grijpen naar die kleine doelen.

In beweging komen

Wat ik heb geleerd, is dat kleine stapjes uiteindelijk uitgroeien tot meer. Door me hieraan te houden, ben ik in een flow geraakt en komen er steeds meer en mooiere gelegenheden en connecties op mijn pad. Het voelt alsof er mooie dingen in het verschiet liggen. Hier ben ik ontzettend dankbaar voor en ik probeer me hier ook van bewust te blijven als het weer minder gaat. Ik word in ieder geval steeds beter in dingen accepteren voor wat ze zijn. Dat ik dagen en momenten heb dat ik enorm productief ben. Op andere dagen ga ik daar niet aan kunnen tippen. Het is wat het is.

Als ik niet in zo een diep dal was geraakt, had ik dit niet geleerd [over mezelf]. Ik ben blij dat ik dit zelf ‘ontdekt’ heb maar vind het toch jammer dat ik dit nergens van al die coaches en motivational speakers heb gehoord. Zij waren de reden waarom ik in eerste instantie dacht dat je best doen er maar op één manier uit kon zien. Knallen. Grinden. Door het vuur gaan. Dat je elke seconde in je doel moest pompen en als je dat niet deed, dan was je niet ambitieus genoeg. Maar ach, dat zal wel een tekortkoming zijn in mijn interpretatie van hun wijsheden. Hoe dan ook, je best doen ziet er niet elke dag hetzelfde uit. De ene dag geef je veel en de andere dag geef je wat minder. Dat is geen ramp. Relax. You’re human.

Rowan