Eenzaam

Ben jij wel eens eenzaam? Ik wel. En ik denk iedereen wel eens op zijn of haar manier. Er zijn verschillende “vormen” van eenzaamheid. Maar wat is eenzaamheid, wat betekent eenzaamheid?

Volgens google.

Eenzaamheid is je niet verbonden voelen. Je ervaart een gemis aan een hechte, emotionele band met anderen. Of je hebt minder contact met anderen dan je zou willen. Negatieve gevoelens gemis, leegte, zinloos en helaas ook lichamelijke en psychische klachten.

De eenzaamheid die ik wel eens voel, ja ook ik voel me soms eenzaam, is, wanneer je bijvoorbeeld iets kwijt wil, iets vertrouwelijks, wat je niet zo één, twee, drie aan iemand vertelt. Er zijn zaken die je vanwege het vertrouwelijk karakter niet aan iedereen vertelt. Stel je eens voor, dat je vertrouwen geschaad wordt. Dit zijn momenten waarop ik wel eens zou willen dat ik alles er gewoon uit zou kon gooien. Lekker geen blad voor de mond nemen. Het gewoon zeggen/doen. Maar nee dat gaat hem niet worden. Ik moet zeggen gelukkig ervaar ik dit niet vaak. Er is een selecte groep die soms mijn shit aanhoort. Alleen zijn ze niet altijd beschikbaar. Een andere vorm van eenzaamheid is die wanneer je in een menigte staat, onderdeel daarvan bent, maar toch met niemand contact hebt. Sommige mensen hebben dat. Deels omdat men verlegen is en niet makkelijk contact maakt, anderzijds omdat men alleen daar is en dus ook niet makkelijk in gesprek is. Ben je in gezelschap, dan maakt de menigte niets uit. Nu valt dit allemaal nog mee, want daar kan aan gewerkt worden en helemaal geïsoleerd hoef je niet te raken.

Maar de eenzaamheid, wat ik in ieder geval echte eenzaamheid noem, is die waarbij men echt alleen is. Geen contact heeft met niemand. Ik kan me er niets bij voorstellen, maar goed het bestaat helaas. Men woont alleen, gaat hooguit misschien een keer naar de huisarts of andere zorgbehoefte. Soms zelfs dat niet. Hoe vaak (het is alweer even geleden), horen we niet dat iemand al een tijd dood in huis ligt.

Werd diegene dan niet gemist? Soms is het ook zo dat de eenzame mensen (om het beestje maar een naam te geven) ook geen contact willen.

Van de week op het nieuws werd in Amerika iemand teruggevonden na, 30+ jaar. In blakende gezondheid gelukkig. En wat bleek hij, hij dacht, dat zei hij, dat hij niet gemist zou worden, hij deed er niet toe voor zijn omgeving zei hij. Wauw, dacht ik toen. Wat zal die man zich toen rot hebben gevoeld.

We hebben ook nog de oudjes, de senioren. De oudjes die hun huis niet meer uitkomen, omdat ze niet mobiel zijn bijvoorbeeld. Omdat ze geen contact hebben met familie, vrienden kennissen noem het maar op. Ik zie ze wel eens voor hun ramen zitten, kijken naar de voorbijgaande mensen onder andere kinderen die naar school gaan. Regelmatig zwaai ik naar een vrouwtje, Hennie heet zij. Lijkt me niet fijn zo je senioren dagen te slijten.

Mensen, er zijn ook nog de eenzame mensen die allerlei klachten ontwikkelen ten gevolge van die eenzaamheid. Laten we naar ze omkijken. Laat ze niet alleen.

Een praatje/babbeltje, gaat soms nergens over, maar je laat diegene op dat moment wel met een fijn gevoel achter. Eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken dat ik zo eenzaam en alleen mijn oude dag moet slijten.

Hennie vertelde mij onlangs dat zij nu echt helemaal alleen is, haar laatste broertje was overleden. Zoals zij zei: helemaal alleen op de wereld”.

Eenzaamheid, ben jij wel eens eenzaam?