Weer op eigen benen na een verlies

Ondertussen heb ik al heel veel over mijzelf, onze zoon en mijn man. Wat er allemaal in mijn leven gebeurd is en waarom niet werk. Ik heb geprobeerd uit te leggen waar je als weduwe recht op hebt.
Ik heb op facebook een keer een reactie geplaatst op een blog wat ging over de zelfredzaamheid van de vrouw, dat als weduwe recht hebt op een inkomen. Man (ahum pardon vrouw) wat een bak kritiek kun je over je heen krijgen als ze er achter komen dat je een “uitkeringstrekker” bent.

Vandaar ook dat ik jullie iets meer uitleg wilde geven dan in 1 blog. Maar ik beloof dat jullie nu bijna aan het einde van deze reeks blogs zijn. Ik was gebleven bij de rouw van onze zoon…..
Papa hoort bij ons.
Onze zoon heb ik tijdens de crematie op zijn vertrouwde plek bij het kinderdagcentrum gelaten. Ik bracht hem er op de gewone tijd naartoe en haalde hem ook zelf op de gewone tijd weer op. Papa onderdeel van ons leven. De mooie fotoposter met papa blijft in de woonkamer hangen en er hangen 2 foto’s boven een plankje voor papa Hier staan ook spulletjes op samen met een bloeiende plant of bloem. Ik probeer papa te benoemen, te vertellen over papa en dat hij op papa lijkt. Soms leg ik uit wat de dood betekend op zijn niveau. Ook heb ik onlangs verteld dat papa’s longen stuk waren, dat hij daarom dood ging. Dit zijn moeilijke momenten voor ons beide.
Sta stil bij je verdriet.
Zelf zorg ik er voor dat ik bij mijzelf stil sta, bij mijn verdriet, pijn en ook boosheid. Er zijn soms dagen dat ik graag met dingen wil smijten of flink willen schelden maar wat schiet ik er mee op? Niks, ja ik zou spullen breken, kan ik weer iets nieuws kopen maar dat vind ik weer sund van het geld. Ik ga door, doe dingen die gedaan moeten worden en laat geregeld dingen liggen. Het is hier in huis dan ook geregeld een (on)georganiseerde puinhoop. Ik ben dan ook best wel blij met de vaatwasser. Ook maak ik voorzichtig plannen voor de toekomst. Ik wil weer vrijwilligerswerk gaan doen en in de toekomst wil ik werk proberen te vinden. Dat zal niet eenvoudig zijn met mijn bijna lege cv. Ik ga verder met de plannen mijn man en ik gemaakt hadden. Ik zeg wel eens het gaat niet zo geweldig. Volgende week zijn we weer wat verder en over een maand zie ik ook wel weer verder.
Veranderingen in mijn opvoeding.
Ben ik veranderd in mijn opvoeding? Ja. Ik ben strenger en consequenter geworden maar ook liever. Gekke combinatie maar het is wel zo. Strenger omdat ik niet wil dat onze zoon een loopje met mij neemt en liever omdat mijn man de lieve factor was van de opvoeding. Ik was ook wel lief maar hij was veel zachter dan ik, vind ik. Ik probeer om onze zoon zo goed mogelijk op te voeden met de herinneringen aan papa op de achtergrond. Onze zoon mag papa ook ten alle tijden benoemen.
Kun je mij helpen?
Ondertussen ben ik ook aan het leren om hulp te vragen. Ik wil het liefste nog zo veel mogelijk zelf doen maar dat gaat niet altijd. Zeker als je geen rijbewijs hebt. Dus dan vraag ik hulp. Ook bij klussen die ik niet zelf aankan schakel ik hulp in. Dat gaat mij steeds beter af. Ondertussen heb ik geleerd dat ik best wel sterk ben. Ik sta nog steeds overeind en af en toe wankel ik een beetje maar dat mag. Het is niet niks om iemand te verliezen met wie je 12 jaar lief en leed hebt gedeeld. In het begin was elke dag er 1. nu is elke week er 1 en ik kijk en plan nu verder vooruit dan eerst. Ook houd ik rekening met mijn zwakke punten en benoem deze ook. Het is aan anderen om hier al dan niets mee te doen. Ik maak mij ook minder zorgen om wat andere mensen van mij vinden.
Dit is mijn verhaal en hoe ik mijzelf staande houd op dit moment. Dank jullie wel voor het lezen en jullie geduld. Het was een lang verhaal. Ik kom er wel. Niet nu, niet volgende week maar volgend jaar wil ik vrijwilligerswerk hebben waar ik gewoon mag zijn wie ik ben. En waar ik gewoon weg kan als ik onverwachts weg moet voor mijn zoontje.