We often wonder why some people enter our lives.

We often wonder why some people enter our lives.
Usually we think that, that is for no reason.

Een mooie openingszin van mijn blog vind ik.
Dit is waar ik het over wil hebben met jou. Soms ontmoeten we mensen, maken kennis of soms kom je denk ik ook dieren tegen of hé wat dacht je van het feit dat we in sommige situaties geraken.Je vraagt je dan af waar komt dit of dat vandaan? Wat doet hij of zij in mijn leven?

Een netwerk(vriendin) van mij deelde onlangs het volgende verhaal.
Ik geef even een verkort stukje. Het liet mij even stil!

Een vader (drukke werkzaamheden) ging op een altijd voor zijn zoon (autistisch) vrijgehouden zaterdag met zijn zoon op pad. De jonge man wilde een speciaal speelgoed hebben.
Na dit gevonden te hebben kwamen ze al wandelend bij een huishoudwinkel. De jonge man wilde daar graag naar binnen.
Vreemd vond de vader, maar intussen regende het behoorlijk, dus ook vader wilde en ging achter zijn zoon aan naar binnen.
Binnen was het druk. Verbaasd liep vader achter zijn zoon aan.
In de drukke winkel liep de zoon aan alles voorbij.
Ook het speelgoed interesseerde zoonlief niet. Vader liet het maar begaan.

Zoon liep doelgericht af op een jonge dame, met een hoofddoek, Midden-Oosten uiterlijk.
Zij stond met haar telefoon in haar hand. De zoon pakte de hand van de jonge dame.
Zijn zoon raakte graag mensen aan, wilde altijd hun handen vasthouden.
Dit leek pa geen goed idee. De vader schrok hier even van, maar dacht ach ik zie wel wat er gebeurt.
Zoon gaat voor de jongedame staan zwaait naar haar en pakt haar hand.
De jonge dame schrok, keek vader vragend aan, maar herhaalde enigszins aarzelend het gebaar van zoon.
Zacht de handen wiegend, aaide hij de jonge dame over de wang, terwijl zij vragend vader aankeek. De zoon herhaalde zijn gebaar nog een keer. De vertaling van vader “hij vind je héél erg lief!”
Tranen die hun weg over haar wangen naar beneden zochten. Niemand begreep wat hier gebeurde, ook de vader niet. Ja, dat zijn zoon officieel 22, maar het verstand heeft van een kind van 3 had en deze jonge dame heel erg lief vond.
Tegen de vader zei de jonge dame: “weet u meneer ik heb net een sms’je ontvangen dat mijn broertje in het ziekenhuis is overleden en uw zoon lijkt op hem”.
Met tranen in de ogen, tranen die hun weg zochten over haar wangen, vervolgde zij haar verhaal: “Ik voelde mij net zo alleen, alleen met mijn verdriet”. En dan komt uw zoon. God stuurt soms mensen. Ik ben niet meer alleen. Dankje, dankjewel…… Ze nam afscheid van vader en zoon. Terwijl ze haar tranen droogde en glimlachte zei ze: “dag broertje goeie reis“

Dit verhaal heb ik aan 2 mensen verteld, een uitgebreidere variant. De één kon zijn tranen met enige moeite bedwingen en de ander hielt het niet droog. Trouwens ook voor mij was het een tranendal.
Ontmoetingen, ook hernieuwde ontmoetingen zijn er niet zomaar.
There are reasons why people enter our lives. Ik ben van mening dat iedereen iets betekent in jouw leven. In ieder geval in mijn leven.
Ook bijvoorbeeld mijn docent geschiedenis van 35 jaar gelden van wie ik altijd een onvoldoende kreeg.
Ook de sympathieke jongeman die ik onlangs in de bus ontmoette. No love story ☺.
Een voetbalmoeder die ik 2 jaar terug ontmoette en mij nu als haar oudere zus beschouwt.
En misschien cliché, maar ook mijn kinderen en kleinkinderen zijn in mijn leven gekomen met een reden.
Die reden, in een andere blog!
People enter our life for a reason!