Vallen en opstaan

Elk persoon, man of vrouw, maakt in zijn leven dingen mee die zwaar zijn, de één wat meer dan een ander. Verdriet, ziekte, verlies, iedereen krijgt er zijn portie van. De manier waarop je hiermee omgaat maakt je zwakker of sterker. Ik ben altijd positief ingesteld, een glas is altijd halfvol en na regen komt zonneschijn. Dingen gebeuren om een reden, ook al weet je vaak nog niet precies welke en alles komt uiteindelijk altijd wel goed. Ik vertrouw hierbij altijd op Allah/God. Het is heel fijn om zo in het leven te staan. Maar ook ik heb periodes gekend die niet zo rooskleurig waren en waarin het moeilijk was om positief te zijn.

2004 kreeg ik, na jaren kwakkelen met mijn gezondheid en twijfelen aan mijzelf, eindelijk de diagnose “ ziekte van Crohn”. Het was fijn dat onze vermoedens nu eindelijk bevestigt waren en het niet “ tussen mijn oren zat”. Ik ging de mallemolen van de medische wereld in. Uittesten welke medicatie het beste voor mij was en aansloeg was lastig, maar het leven ging door. Ik werkte fulltime, mijn echtgenoot werkte in de avonden in de horeca en samen zorgden we voor zijn dochter van 9 jaar die bij ons woonde. Niets aan de hand zou je zeggen…

Trots als ik was ging ik gewoon door met alle dagelijkse dingen die ik altijd deed, altijd een bezig bijtje, waarom zou dat veranderen nu ik ziek bleek te zijn? Toen ik weer het zoveelste medicijn ging uitproberen omdat de andere medicijnen niet aansloegen zei mijn lichaam ‘ en nu is het genoeg’. Ik was op mijn werk en ik liep rond met een smile terwijl ik van binnen niets te smilen had. Ik was op, voelde mij super slecht door alle bijwerkingen van de medicatie. Een collega die mij goed kende zag mijn worsteling en toen zij mij aansprak knapte ik. Ik ben naar huis gegaan, heb mij ziek gemeld en toen begon de strijd pas echt. Ik kon niet accepteren dat ik thuis zat. Voelde mij een enorme mislukking en dat heeft een hele tijd geduurd. Mensen waren ook niet van mij gewend dat ik er niet was of ‘ Nee’ zei, want dat deed ik nooit. Toen mijn manager vroeg ‘ hoe lang gaat het duren’ wist ik niet wat ik moest zeggen. Ik had er ook gewoon geen antwoord op en dat deed pijn en was enorm moeilijk voor mij. Het voelde als falen.

In de jaren die volgde heb ik steeds veel moeite gedaan om weer volledig terug te komen op het werk. Gelukkig zag men dat en werd dat gewaardeerd. Ik weet niet hoe het met mij en mijn gemoedstoestand zou zijn geweest als ik geen medewerking had gekregen op mijn werk. Ik hoor vaker om mij heen van anderen dat zij dat met hun werkgever heel anders ervaren. In 2007 ging het zo slecht dat ik 1 van de laatste redmiddelen als medicatie kreeg. Elke 8 weken een infuus met medicatie om mijn immuunsysteem te onderdrukken zodat de Crohn in remissie zou komen. Ik mocht met dit medicijn niet zwanger raken en onze kinderwens werd weer opzij gezet. Gelukkig sloeg het medicijn aan en op dit moment krijg ik dit infuus nog steeds 8-wekelijks.

Achteraf zie ik nu in dat ik de grootste strijd met mijzelf heb gevoerd en dat dit met hoge bergen en diepe dalen is gegaan en met alles er tussenin. Acceptatie van mijn ziekte en vooral het niet altijd kunnen doen wat ik wil was erg moeilijk maar hebben mij ook sterk gemaakt. Die jaren hebben mij gevormd tot wie ik ben. Naast diepe dalen zijn er ook mooie dromen uitgekomen met als onze grootste beloning onze twee kinderen. Mijn zoektocht naar de juiste balans tussen mijn ziekte, ons gezin, mijn werk, onze familie en onze toekomst heeft heel veel jaren geduurd. Ik denk dat iedereen in zijn leven deze zoektocht heeft en dit niet zo zeer ligt aan mijn ziekte, maar mijn ziekte heeft deze zoektocht wel erg belemmerd.

Na een heel diep dal qua gezondheid gaat het nu, sinds 2 jaar, echt goed met mijn gezondheid. Ik heb de juiste balans van medicatie, voeding en voedingsupplementen gevonden die mijn energie weer heeft teruggebracht! Hier ben ik zo dankbaar voor dat ik mijn business heb opgestart om anderen te helpen deze balans ook te vinden. Had ik de diepe dalen niet gekend, dan had ik anderen nooit kunnen helpen. Ik zie dit als een nieuwe kans en deze grijp ik met beide armen aan. Ik ben ook erg dankbaar voor mijn echtgenoot, ouders en zusje en zwager die altijd 1000% achter mij stonden en staan, wat ik ook doe. Uiteindelijk gaat het er niet om de beste te zijn, maar een steeds betere versie van jezelf op jouw manier.

“ Je hoeft niet beter te zijn dan een ander, wees beter dan hoe je zelf hebt bedacht ooit te kunnen zijn”

 

Wil je meer informatie over mijn business of zelf een business opbouwen en kun je hier hulp bij gebruiken? Neem dan contact op via 0614828995 of sante-de-aloe@outlook.com

www.facebook.com/santedealoe

www.sante-de-aloe.flp.com

© Santé de Aloë, Samarindastraat 27, 1335 HC Almere.

 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie