Tag Archief van: ondersteuning

Waarom een sterke vrouw (niet) om hulp vraagt

Wat is dat toch dat wij vrouwen het moeilijk vinden om om hulp te vragen wanneer we het zwaar hebben?

Voor mij is het inmiddels jaren geleden dat ik na 2 miskramen de keuze maakte om mijn wens voor een tweede verder onvervuld te laten. Dat klinkt simpel, maar dat was het niet. Ik had het er bij tijd en wijle knap moeilijk mee en zat helemaal niet lekker in mijn vel. Toch probeerde ik gewoon door te gaan.

Achteraf gezien had ik hulp toen goed kunnen gebruiken, maar op dat moment vond ik dat ik het zelf moest doen dus vroeg ik niet om hulp.
Door de jaren heen ben ik hierin (tijdens mijn opleiding tot psychosociaal therapeut, terwijl ik dat zelf totaal niet zag aankomen) stap voor stap geheeld. En nu zie ik veel vrouwen in hun eentje worstelen met hun pijn en verdriet rond miskramen en een (nog) onvervulde kinderwens. Maar ook buiten mijn expertise valt het me op dat veel vrouwen niet om hulp vragen als ze het moeilijk hebben.

Je vraagt niet om hulp omdat je sterk moet zijn

Je schuift het voor je uit en probeert het weg te stoppen. Omdat je vindt dat je sterk moet zijn. Omdat je er nu geen tijd voor hebt.
Maar vooral omdat je bang bent dat het verdriet je overspoelt als je er bij stil gaat staan. Dat je ‘instort’. Omdat je niet wilt huilen en jezelf ‘zwak’ vindt als je om hulp vraagt.
Dus hou je je emoties eronder.

Maar weet je, op deze manier maak je van je emoties een hogedrukpan. En door het weg te stoppen stop je ook een stuk van jezelf weg. Want ook je fijne emoties komen niet meer onder het deksel uit en zo ontneem je het jezelf om voluit te leven.
Je bent als het ware aan het autorijden met de handrem erop. Dan kom je wel vooruit, maar je moet het gas wel dieper intrappen. En dat kost je veel energie. Zoveel dat je er zelfs een burn-out van kunt krijgen.

Even terug naar die hogedrukpan. Als je er niet af en toe wat stoom uitlaat, knalt de deksel er ineens af en dan overspoelt het je inderdaad. Maar zo hoeft het niet te gaan.
Het helpt om er op momenten die je zelf kiest er wat stoom uit te laten, dat vermindert de druk. En als je niet weet hoe mag je daar hulp bij vragen. Alleen hebben we dát vaak niet geleerd.
Maar waarom zou je jezelf geen hulp gunnen? Het kan echt makkelijker en je hoeft er niet in je eentje mee te worstelen.

Om hulp vragen is geen zwakte

Het is normaal dat je niet alles zelf kunt. Je gaat toch ook naar de slager of de supermarkt voor je vlees en je boodschappen? Koopt schoenen in de winkel. Laat je haren knippen door de kapper. Omdat je dat zelf niet kunt. Hoe komt het dan dat je denkt dat je het zelf moet kunnen als het om je psychische gezondheid gaat?
Je hoeft niet alles zelf te doen en het hoeft ook niet in 1x perfect te zijn, je mag oefenen. Lopen hebben we ook allemaal geleerd met vallen en opstaan… en af en toe een helpende hand om aan te lopen.
Je bent niet ‘zwak’ als je om hulp vraagt. Het zien van waar je hulp bij kunt gebruiken is juist een hele sterke eigenschap.

Gun jezelf hulp

Heb jij een miskraam gehad of is je kinderwens [nog] onvervuld en heb je het daar soms moeilijk mee? Ik help je er graag bij, want je hoeft het niet alleen te doen.
Hier lees je alles over de manieren waarop ik je kan helpen om je pijn en verdriet te helen. Gun jezelf hulp, ook als je het moeilijk hebt op andere gebieden.
Je bent het waard.

Irene Otto

Ik ben Irene Otto en ik help vrouwen die een miskraam (of meerdere) hebben gehad of die hebben moeten kiezen om een zwangerschap af te breken, om die ervaring te helen.
Zodat je ervaart dat je er niet alleen voor staat, dat je weet hoe je kunt omgaan met alle emoties, met je omgeving en hoe je weer sterker door het leven kunt, zónder weg te hoeven stoppen wat je is overkomen en hoe het je raakt.

Website: www.praktijkjanna.nl
FB pagina: https://www.facebook.com/PraktijkJanna/
Twitter: https://twitter.com/Janna_PSB
Instagram: https://www.instagram.com/irene.otto/
Lees ook het artikel Een kind is geen kind? van Irene

Waarom je je met een (nog) onvervulde kinderwens minder vrouw voelt

Zwanger worden, het lijkt zo romantisch en door de media wordt ons vaak het beeld voorgeschoteld dat het ‘vanzelf’ gaat. Hoe vaak hoor je iemand niet zeggen ‘en dan nemen we een kind’… Maar zo gemakkelijk gaat het niet bij iedereen. Wist je dat 1 op de 6 stellen niet binnen een jaar zwanger is?

Als er bij jou een hele weg aan vooraf gaat om zwanger te worden, als je een miskraam hebt gehad, of zelfs meerdere, dan doet dat een boel met je. Als vrouw is je lichaam ingericht op het doorgeven van leven. Wanneer dat niet zomaar lukt raakt dat je diep.

In de steek gelaten door je lichaam

Na een miskraam voelen veel vrouwen zich in de steek gelaten door hun lichaam.
Je voelde je zwanger… je hebt niets gemerkt en ineens gaat het mis. Als jij daar last van hebt, weet dan dat je niet de enige bent.

Ook als je niet zomaar [weer] zwanger wordt, of een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of mola-zwangerschap hebt gehad voel je dat vaak alsof je lichaam je in de steek laat. Je gaat je afvragen waarom jouw lichaam niet kan wat andere vrouwen schijnbaar moeiteloos kunnen…

Behandelingen hebben ook impact op het vertrouwen in je lichaam

Als je in de Medische Molen terecht komt om zwanger te worden krijg je al snel te maken met allerlei behandelingen. En de meeste van die behandelingen gebeuren in jouw lichaam. Dat heeft niet alleen direct invloed op bijvoorbeeld je hormoonhuishouding, het raakt je ook op een diepere laag.

Jij moet je openstellen en allerlei artsen enzovoorts toegang geven tot je lichaam, en dan ook nog eens het meest intieme deel daarvan. Daar doen we vaak wel ‘makkelijk’ over, en je hebt ook weinig keus, maar toch grijpt het vaak diep in in de relatie tot je lichaam.
Daarbij ben je het plezier in seks vaak al een tijdje kwijt. Door al dat ‘gedoe’ voel je je minder vrouwelijk en heeft het vertrouwen in je lichaam een deuk opgelopen.

Je weet niet meer wat je nu eigenlijk voelt

In een wereld waarin anderen ‘zomaar’ zwanger lijken te worden zijn er doorlopend confrontaties met jouw gemis en verdriet en dat kan je soms behoorlijk emotioneel maken. Je eerste reactie is vaak om die emoties weg te drukken en je te richten op [opnieuw] zwanger worden, je kinderwens is er immers nog steeds.
Door blijven gaan en je emoties bij tijd en wijle wegdrukken, het verdriet om je onvervulde kinderwens en/of je miskraam, de impact van behandelingen… Je houdt je groot en toch merk je dat je stukje bij beetje het contact kwijt bent geraakt met wat je nu eigenlijk voelt.

Hoe krijg je het vertrouwen in je lichaam weer terug?

Hoe doorbreek je dan dat patroon?
Ga oefenen met luisteren naar de signalen die je lichaam je geeft. En stop met worstelen in je eentje, zoek contact met andere vrouwen die weten wat je doormaakt.
Wanneer je de signalen van je lichaam niet langer negeert komt er weer rust in je leven. Je krijgt meer energie je vrouwelijkheid kan weer stromen. Kortom, je zit weer lekkerder in je vel!

Lijkt het jou fijn om samen te kunnen oefenen met luisteren naar de signalen van je lichaam? En om eens met andere vrouwen te kunnen praten? Vrouwen die weten wat je doormaakt en aan een half woord genoeg hebben?
Dan is de workshop Leer je lichaam weer vertrouwen er voor jou.
Een dagje lief zijn voor jezelf in een klein groepje en een ontspannen sfeer. Met ruimte voor contact met anderen en handvatten voor thuis.

Een paar keer per jaar kun je meedoen aan deze workshop, hier lees je er alles over.

Irene Otto

Ik ben Irene Otto en ik help vrouwen die een miskraam (of meerdere) hebben gehad of die hebben moeten kiezen om een zwangerschap af te breken, om die ervaring te helen.
Zodat je ervaart dat je er niet alleen voor staat, dat je weet hoe je kunt omgaan met alle emoties, met je omgeving en hoe je weer sterker door het leven kunt, zónder weg te hoeven stoppen wat je is overkomen en hoe het je raakt.

Website: www.praktijkjanna.nl
FB pagina: https://www.facebook.com/PraktijkJanna/
Twitter: https://twitter.com/Janna_PSB
Instagram: https://www.instagram.com/irene.otto/?hl=nl
Lees ook het artikel Een miskraam, vruchtbaarheidsproblemen. Waarom raakt dat je zo diep? van Irene

Een kind is geen kind?

Als je een kind hebt en dat is een jaar of twee oud, krijg je vaak de vraag ‘Wanneer komt de tweede?’ Alsof het normaal is dát er een tweede komt als die eerste er eenmaal is.
Liefst ook een beetje dicht op elkaar ‘want dat is zo leuk, dan kunnen ze samen spelen’. De meeste mensen hebben het idee van ‘Één is maar alleen’ en ‘Is dat niet zielig, enigst kind?’ We staan al snel klaar met onze oordelen…

Het ideale plaatje

Een gezin met 2 kinderen is voor de meeste mensen het ideale plaatje. En dat ideale plaatje wordt al gauw de norm. Veel of misschien wel alles is erop ingesteld. Gezinsabonnementen voor dierentuinen, pretparken enz. Reclames op tv en in tijdschriften… je ziet bijna altijd 2 kinderen in zo’n gezin.
Behalve die ongevraagde opmerkingen kan ook dát behoorlijk confronterend zijn als jij graag een tweede wilt maar het lukt niet.

Het lijkt wel of je pas meetelt met 2 kinderen

Twee kinderen is niet voor iedereen vanzelfsprekend, soms lukt het niet of is je gezondheid de reden dat je ervoor kiest om niet nóg een kind te willen.
Omdat het grootbrengen van één kind al een uitdaging is als je chronisch ziek bent, omdat je jezelf tijdens de zwangerschap 9 maanden binnenstebuiten hebt gekotst, omdat je een postpartum depressie hebt gehad en niet meer durft of misschien om een andere reden.

En dan is er ook nog een groep bij wie het niet lukt om een tweede te krijgen. Soms is er voor het krijgen van de eerste al een heel traject met behandelingen nodig geweest. En dat daar een kind uit geboren is wil echt niet altijd zeggen dat dat een tweede keer ook zal lukken…
En zelfs als de eerste is geboren uit een spontane zwangerschap komt het voor dat zwanger worden daarna niet meer lukt of dat je meerdere miskramen achter elkaar krijgt.

‘Wees blij dat je al een kind hebt’

Als die tweede niet lukt of je één of meer miskramen krijgt, krijg je van je omgeving vaak juist weer te horen dat je blij moet zijn dat je er al één hebt… En ook die vraag wanneer bij jullie de tweede komt blijf je af en toe horen. Alsof je het nooit goed kunt doen…

En natuurlijk ben je blij met je kind. Maar er is óók verdriet om het gemis van die tweede, om het feit dat je je kind geen broertje of zusje kunt geven. Zelfs als je er –zoals ik en mijn lief- uiteindelijk voor kiest om je wens voor een tweede onvervuld te laten.
En hoe lang het ook geleden is, dat gemis kan af en toe weer de kop opsteken. Want in een wereld waarin een gezin met 2 kinderen de norm is, zijn er doorlopend confrontaties met het feit dat jij er géén 2 hebt. En die confrontaties kunnen ook na járen soms nog pijn doen, je had het immers graag anders gezien.

Onzichtbaar gemis

Het zou goed zijn als we ons meer realiseren dat 1 kind niet altijd een keuze is. En dat dat een pijnpunt kan zijn voor de ander.
En… dat geldt net zo goed voor een gezin met 2 kinderen. Als je altijd de wens hebt gehad voor een groot gezin en het blijft bij twee kinderen is dat óók een onzichtbaar gemis. Misschien nog wel onzichtbaarder in een wereld waarin twee kinderen de norm is.

Als je gezin nog incompleet voelt

Wanneer je gezin niet de vorm heeft gekregen die jij graag had gewild kun je het daar nog lang moeilijk mee hebben. Je rouwt om een onzichtbaar gemis en daar kun je je heel eenzaam in voelen. Maar je hoeft het niet alleen te doen, weet dat je bij mij ook terecht kunt voor begeleiding en ondersteuning om je pijn en verdriet te helen.

Irene Otto

Ik ben Irene Otto en ik help vrouwen die een miskraam (of meerdere) hebben gehad of die hebben moeten kiezen om een zwangerschap af te breken, om die ervaring te helen.
Zodat je ervaart dat je er niet alleen voor staat, dat je weet hoe je kunt omgaan met alle emoties, met je omgeving en hoe je weer sterker door het leven kunt, zónder weg te hoeven stoppen wat je is overkomen en hoe het je raakt.

Website: www.praktijkjanna.nl
FB pagina: https://www.facebook.com/PraktijkJanna/
Twitter: https://twitter.com/Janna_PSB
Instagram: https://www.instagram.com/irene.otto/?hl=nl

Lees ook het artikel Een miskraam, vruchtbaarheidsproblemen. Waarom raakt dat je zo diep? van Irene