Onbesproken geheim van pijn

Pijn is een onderwerp dat binnen onze sociale en relationele relaties ondergewaardeerd wordt, vaag besproken en waarbij vooral de emoties en gevoelens die met pijn gepaard gaan onbesproken blijven. De invloed die pijn heeft en kan hebben binnen de sociale, relationele maar vooral ook binnen de financiële sfeer verdient mijns inziens meer en betere aandacht. Het is een feit, dat wij die pijn hebben niemand tot last willen zijn, vooral wanneer deze pijnklachten chronisch van aard zijn en de pijn niet te duiden is wordt het moeilijker om daarover te spreken zelfs met artsen. Het taboe en de schaamte rond pijn is binnen de diverse culturen in onze samenleving verschillend, vaak vanwege andere normen, waarden en structuren, dan de gangbare West-Europese, waardoor velen in stilte leiden.

Van hoofdpijn zou je denken dat iedereen begrijpt wat daar de pijn van is want bijna iedereen heeft weleens een keer hoofdpijn gehad. Hoofdpijn heeft, net als alle andere dingen in het leven, diverse gradaties en de ene hoofdpijn is niet gelijk aan de andere. Zo verschillend als wij zijn als mensen, net zo verschillend zijn onze pijnen, pijnervaringen, pijn gedachten en pijnbeleving. De ene heeft een hogere pijngrens dan de ander, een van de redenen dat wij vrouwen weten dat het de mannen zijn die, “het zwakke geslacht” genoemd zouden moeten worden. 

Je kunt aan pijn daarentegen geen enkele waardeoordeel geven, zeker en vooral omdat pijn zo verschillend kan zijn en de vraag gesteld zou moeten worden over welke pijn je het hebt.

Pijn heeft diverse vormen, je kunt aan pijn eigenlijk geen gradatie geven, omdat pijn en pijnervaring persoonsgebonden is. De pijngradatie is, denk ik, bijna niet te meten maar is eerder een indicatie, wat voor de ene een pijn gradatie van twee is, heeft voor de ander een gradatie van vijf. Vooral voor artsen is de gradatie/indicatie een manier om zich een beeld te kunnen vormen voordat er een behandeling gestart kan worden. Behandeling is veelal gericht op het verminderen, het verlagen van de pijnfactoren en niet het behandelen van de “pijnstoornis” en is niet gericht op genezing. Pijnstilling door pijnmedicatie is onderhoud en het behapbaar maken en gericht op vermindering van de pijnklachten.

De zoektocht naar genezing is een ingewikkeld proces omdat pijn op alle vlakken van ons leven invloed heeft en pijn vaak een oorzaak kan hebben vanuit diverse disciplines.

Waardoor is de pijn ontstaan? Wat is de oorzaak? De uiting van pijn is altijd in ons lichaam te vinden, maar pijn kan mentaal, spiritueel (geestelijk), fysiek (vaak door een blessure van buitenaf), sociaal (binnen de werksfeer of zelfs binnen de samenleving), relationeel, financieel of zelfs seksueel zijn. 

Naar mijn mening leiden alle pijnklachten tot een psychosomatisch uiting, “lichamelijke klachten, die niet of onvoldoende verklaard kunnen worden door een lichamelijke aandoening, maar verergeren door of het gevolg zijn van een psychologisch probleem en naar verloop van tijd chronisch worden.

Diverse omstandigheden en disciplines kunnen ervoor zorgen dat de pijn dieper ligt dan alleen de lichamelijke component, daardoor complexer is dan men bij de eerste aanduiding van pijn zou denken, omdat de pijnuiting altijd is gericht op het lichaam, wordt in eerste instantie alleen naar een lichaamsgerichte benaderingen of verklaring gezocht. 

 

Vrouwen, althans de meeste vrouwen, hebben een hogere fysieke pijngrens dan de meeste mannen. Wanneer dit niet het geval zou zijn, had de mensheid al eeuwen geleden zijn beëindigd. Weeën, angst pijnen en de bevallingspijnen worden door vrouwen ook niet met elkaar besproken en gaan veel vrouwen onvoorbereid de bevalling in, waarbij het hijgen en puffen van ondergeschikt belang wordt en veel natuurlijke manieren om deze pijn te verzachten of te verlichten is binnen onze samenleving niet openlijk bespreekbaar, zelfs onder vrouwen is dit een soort van taboe en wordt er vaak direct gegrepen naar farmaceutica voor pijnstilling.

Er wordt over pijn in zijn algemeenheid, zeer afgezwakt gesproken in het openbaar en bijna niet of nooit eerlijk gesproken over wat voor invloed pijn heeft op ons algehele welzijn en onze gezondheid, dat pijn kan leiden tot vereenzaming, afsluiting en verregaande depressies blijft vaak onderbelicht.

Pijn is een ruim en heel algemeen begrip, over welke of wat voor soort pijn spreek je wanneer je het over pijn hebt? 

Heb je het over geestelijke pijn of mentale pijn, die gepaard kan gaan met angsten of depressies, over  lichamelijke pijn, fysieke pijn in je lijf of leden, over hartenpijn oftewel hartzeer dat vaak voorkomt in relationele sfeer of de sociale pijn van zoiets als pesten, pijn ervaren door ongelijke behandeling of op het gebied van discriminatie, de pijn waar alle monden meteen gesnoerd zijn is de vaak duidelijke financiële pijn van armoede, die niet benoemd wordt en dat heftige gevolgen kan hebben voor een algeheel welzijn ook op mentaal en lichamelijk vlak. En dan zijn er nog de seksuele gerelateerde pijnen van diverse aard op verscheiden en uiteenlopende gebieden van impotentie, verkrachting tot droge vaginapijn.

Pijn is een onderwerp dat aandacht verdient op een manier dan nu gebruikelijk is, die kan leiden tot meer begrip, om te komen tot inhoudelijke en persoonlijke genezing dat werkzaam is, niet alleen voor de pijnlijder maar vooral ook binnen de sociale omgeving van de maatschappij en met name bij zorgaanbieders en zorgverleners, maar vooral ook voor de omgeving van de persoon met chronische pijn zou er meer begrip zijn wanneer men weet waar de echte pijn zit of vandaan komt.

Iedere pijn vraagt om een persoonsgebonden aanpak, wat pijnbestrijding wordt genoemd is eerder pijnonderdrukking, net als bij een bevalling moet je door de pijn heen gaan om aan de andere kant van de pijn naar iets moois uit te zien. 

Pijn ondervinden komt veelal als waarschuwingssignaal, hoe wij als personen op deze signalen reageren is een verhaal apart.

Pijn is niet uitzichtloos ook al lijkt het vaak zo, vooral wanneer je spreekt over chronische pijn of door chronische pijn heen gaat of pijn ervaart op bijvoorbeeld het financiële vlak, waarbij een gradatie van twee een grotere impact kan hebben op een persoon dan de pijn gradatie van vijf.

 

Hoe ik mijn pijnen heb ervaren in de afgelopen vijfentwintig jaar en daarmee ben omgegaan en daar nu mee omga is een wereld van verschil omdat pijn hebben geen keuze is, tenminste in sommige gevallen kan pijn zeker aangenaam zijn, het is wel de keuze om de pijn te begrijpen en te leren om te gaan met de keuze van hoe om te gaan met de pijn. Iedere pijn heeft een andere aanpak nodig zou je denken, maar dat is gelukkig niet zo, hoe wij denken over pijn, hoe wij omgaan met pijn, hoe wij pijn ervaren is vaak verbonden met onze eigen innerlijke strijd, onze denkpatronen, overtuigingen en culturele normen en waarden. Pijnbestrijding heeft pas effect wanneer we zouden beginnen en durven te benoemen waar de echte pijn is. 

Momenteel heb ik een frozen shoulder een heel ander soort pijn lichamelijk, dan de chronische pijn van de afgelopen jaren. Ik ben door de frozen shoulder niet alleen weer beperkt in mijn bewegingsvrijheid maar op ieder gebied in mijn leven is er nu een frozen situatie en dat toevoegt aan de lichamelijke pijn.

Dit geldt voor alle soorten pijn, de emoties van verdriet, het balen, het om hulp moeten vragen, de angst of het wel weer goed komt, de slapeloze pijn nachten, en alle andere emoties die bij pijn de revue passeren, zoals de boosheid, de rouw en het afscheid nemen van activiteiten die voor kortere of soms voor langere tijd niet meer mogelijk zijn, verdienen meer aandacht en geen zoethoudertjes. 

Gelukkig heb ik geleerd mij niet te laten belemmeren door mijn pijn maar vooruitzicht te houden op het mooie dat eraan komt, na de pijn. Net als bij de bevallingspijnen die soms dagen en zelfs weken kunnen duren, zie ik er naar uit weer pijnvrij te zijn maar ondertussen toch te genieten van wat wel kan, wat wel mag en dan krijgt het zoethoudertje “het komt wel goed schatje” een andere dimensie. 

 

Pijn is geen eindstation, eerder een begin van het opdoen van nieuwe ervaringen en ontdekkingen in mijn leven om te groeien naar andere hoogten op weg naar het vervullen van mijn dromen. “Kusje d’r op”, is durven erkennen, accepteren en loslaten, doorgaan ondanks de verkramping in denken, omdat het leven hoe dan ook altijd een voorwaartse beweging is.

Hoe om te gaan met chronische pijn, is te lezen in een aankomend boek, het wordt een zwaardere bevalling dan ik had gepland omdat dat helaas nu ook even frozen is.

Zelfs in de frozen toestand zit gelukkig beweging, in het vernieuwen van mijn denken, in het anders aanpakken van dingen, ik help mezelf om anderen te kunnen helpen is nu een motto dat weer leidt en voortkomt uit de #mindsettoselflove.

Een leven zonder “pijn”, zal er niet zijn, blijf niet vastzitten in pijn, beweeg mee en laat je leiden door liefde voor jezelf op weg naar welzijn op elk gebied in je leven. 

 

Henna Charry

Here2Serve

Creating Mindset Solutions