Hoe bewust ben jij van jouw vrouw zijn

Ben ik de vrouw met waarde? 

Ben ik de vrouw met macht 

Ben ik de vrouw met kracht

Ben ik de vrouw die creëert 

Ben ik de vrouw de vertrouwt

Ben ik de vrouw die verslindt 

Ben ik de vrouw van liefde 

Ben ik de vrouw die kiest 

Ben ik de vrouw die vergeeft

Ben ik de vrouw op de barricade

Ben ik de vrouw die hoort 

Ben ik de vrouw die spreekt

Ben ik de vrouw met grenzen

Ben ik de vrouw voor omarming

Ben ik de vrouw in naam moeder

Ben ik de vrouw …

 

Strofe 2, gedicht Ode aan de vrouw

 

Ik VROUW draag in mij een wereld van onschuld, maar ook een wereld van schuld, een wereld van rijkdom en een wereld van armoede, een van verdriet en een van verlangens, een wereld van pijn, een wereld van genot, van angsten en van gemis, een wereld van welzijn en geluk, maar ook een wereld dat voort kan brengen dood en verderf…

 

Ben ik de vrouw met waarde?

 

Heb ik dan geen kracht of macht? Door al mijn zwakheden en onzekerheden blijf en ben ik vrouw, met al mijn angsten en verborgen verlangens, ben ik vrouw, ook al heb ik soms geen vertrouwen. In mijn schreeuwen en door mijn tranen heen, heb ik vaak ingehouden woede, wetende dat daarin, ik de vrouw ben die verslindt, gedreven door emoties en verslonden door gevoelens van jaloezie, door de onderdrukking heen, wil ik toch liefhebben en liefde ontvangen. Ben ik het waard dat er om mij gegeven wordt? Blijf ik de vrouw die keer op keer vergeeft en de andere wang toekeert? Voor de buitenkant en om de lieve vrede te bewaren, bedekt en beladen door lagen van schuld, ontvang ik vaak onbegrip. Daarbinnen ben ik de vrouw, die toch op de barricade gaat staan voor andere vrouwen en voor mijzelf. Ook ben ik soms de vrouw die ondermijnt, niet ondersteunt, die de andere vrouw wegwuift en wegschuift en niet hoort de roep uit haar binnenste, die ook in mijn binnenste huilt. 

 

Ben ik de vrouw die durft spreken zonder huivering en grenzen aangeeft om mijzelf te beschermen en daarin soms bewust een deel van mijzelf verlies, omdat ik keer op keer mijn grenzen laat overschrijden, ben ik een deel van de ander die eist of ben ik de vrouw die begrijpt dat door mijn omarming van mijzelf ik mijzelf waarde geef en dat het mij krachtig maakt.  

 

Ben ik alleen de vrouw verscholen achter de naam van moeder zonder respect voor mijn vrouw-zijn? Welke vrouw ben ik, welke vrouw wil ik zijn in mijn groei en bewustwording, wil ik loslaten dat meisje dat is geleerd zwijgend, instemmend te knikken, geen vragen te stellen, gehoorzaam te zijn en te luisteren naar de kracht en macht van de ander voor mijn bescherming, dat veelal verhard en ontaard in mijn ondermijning. 

Ben ik de vrouw die durft opstaan om de kracht die door mijn boezem en lenden zich ophoopt te ontsluiten?

Ben ik de vrouw die door alle twijfels, oordelen en vooroordelen volhoudt en mij geen predicaat van zwakheid laat opspelden die mij angstig maken.

 

Ben ik niet de vrouw die mannen en vrouwen voortbrengt? Ben ik niet de vrouw die voedt en omarmt zonder eisen? Ben ik niet de vrouw die graaft en geeft en geeft tot er niets meer is om te geven, doorgaat en doorstraalt door moeiten heen, blijft geven? Ben ik de vrouw die zich ondanks tegenslag, zich niet verslagen voelt in de haar opgelegde verslagenheid en die zich aantoonbaar maakt door de tranen heen. 

Ben ik niet de vrouw die doorbijt, vallend, om weer op te staan en door de strijd met zichzelf heen te gaan zonder vragen? Ben ik niet de vrouw die haar passies en verlangens van de buitenwereld niet mag tonen en deze toch laat zien? 

Ben ik de vrouw die zich niet laat kisten door uitspraken die haar in verwarring brengen over haar vrouw-zijn? 

Ben ik de vrouw die haar keuzes niet maakt en het toestaat en toelaat, dat keuzes voor haar gemaakt worden of ben ik de vrouw, die in al haar schijnbare zwakte, haar verantwoordelijkheid neemt?

 

Ben ik de vrouw die voor haar daden geroemd wil worden en niet of haar kapsel of jurkje door het juiste modehuis is geëtaleerd? En of haar make-up wel betamelijk is.

 

Wanneer de waarde en kracht van vrouwen wordt ontnomen, ontaard een volk in onheil en onwaardigheid.

 

Geschreven door Henna Charry