Als een dierbare overlijdt

Het leven bestaat uit geboorten en overlijdens. Helaas worden wij als volwassenen, en daarmee ook automatisch onze kinderen ooit geconfronteerd met de dood, soms ook in persoonlijke kring. Als ouders hebben wij een oerinstinct die ‘bescherming’ heet en willen wij onze kinderen verdriet en leed besparen maar hier kom je helaas niet onderuit. Ouders hebben namelijk een belangrijke taak om hun kinderen te begeleiden als een dierbare of een naaste overlijdt. In deze blog enkele tips hoe hiermee om te gaan.

  • Veel ouders strugglen met de vraag of ze hun kind wel moeten belasten met verdrietig nieuws. Aan belasten doen we uiteraard niet maar mensen overlijden. De meeste kinderen zullen daardoor ooit geconfronteerd worden met het overlijden van een grootouder, ouder, klasgenootje of een buurman/buurvrouw. Het is dus enorm moeilijk om je kind ervan te weren. De dood hoort bij het leven dus is het belangrijk dat kinderen dit ook meekrijgen.
  • Ouders willen hun kinderen geen extra verdriet bezorgen en verbergen hun emoties voor hun kinderen. Emoties horen echter bij het leven en kinderen leren van hun ouders. Het is niet erg om je emoties te laten zien aan je kind en om ook te benoemen dat je verdrietig bent.
  • Als een dierbare overlijdt of binnenkort komt te overlijden is het goed om het nieuws kort maar bondig over te brengen. Het heeft namelijk geen zin om er een lang verhaal van de maken. Vaak weten kinderen namelijk al niet meer waar het over ging als je er een lang verhaal van maakt en als je kind behoefte heeft aan meer uitleg, zal je kind hier om vragen. Je kan vertellen dat iemand die dood is niets meer voelt en dus geen pijn heeft. Houd er rekening mee dat kinderen dingen soms erg letterlijk nemen. Vertel dus niet aan een kind dat ‘dood zijn slapen is maar dan voor altijd’, ‘doodgaan betekent dat iemand op een verre reis is en nooit meer terugkomt’ of ‘iemand dood is gegaan omdat hij zo ziek was’. Jongere kinderen maken geen onderscheid tussen ernstige en minder ernstige ziekten en kunnen bang worden bij een onschuldige griep.
  • Probeer slecht nieuws te brengen op een plek waar je kind zich veilig voelt. Dit kan thuis op de bank in de woonkamer zijn maar ook bijvoorbeeld bij jouw op schoot. Zorg voor zo weinig mogelijk prikkels (tv, tablet of telefoon dus uit).
  • Kinderen zijn heel nieuwsgierig en kunnen je soms vragen stellen waar je het antwoord niet op weet. Als ouder hoef je niet op alle vragen een antwoord te hebben. Je kan als ouder gerust zeggen “ik weet het niet maar ik denk…”. Dit antwoord is niet alleen eerlijk maar het geeft ook ruimte voor een gesprek. 
  • Besef en accepteer dat ieder kind op zijn eigen manier omgaat met verdrietig nieuws. Er is geen goed of fout. Het kan dus voorkomen dat een kind tijdens of na het horen van verdrietig nieuws gewoon weer verder gaat met spelen, sporten, het maken van huiswerk. Ieder kind gaat anders om met verdrietig nieuws.

Ten slotte geef ik graag mee dat het ook voor ouders verdrietig is als een naaste overlijdt. Deze emoties hebben ook bestaansrecht. Dat jij als ouder ook emoties hebt is een normale reactie. Probeer daarom je eigen emoties niet te verbergen voor je kinderen.

Wil je meer opvoedtips of opvoedadvies? Dit kan door een mail te sturen naar
info@parenthing.nl. Op de Parenthing Facebook pagina  worden ook  regelmatig opvoedartikelen geplaatst.

Ik ben Vanessa. Moeder, zus(je), dochter, tante, vriendin, vrouw, orthopedagoog en werknemer van.. Daarnaast ben ik net mijn eigen bedrijf begonnen. Ik heb 1 studerende en 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen, maar vooral het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om- vooral op een luchtige manier- verhalen te schrijven. Minimaal 3 keer per maand plaats ik een nieuwe blog op mijn site http://ikbenouder.nl  of op de Facebookpagina opvoedblogsikbenouder.  

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie