Newbie

Yup…ik ben ‘de nieuwe’. Ik ben inmiddels twee weken aan het werk bij mijn nieuwe werkgever. Deze weken staan in het teken van nieuwe gezichten en namen onthouden en kennismakinggesprekken met directe collega’s, directie en de Raad van Bestuur.

Opvallend hoe snel mensen mijn naam hebben onthouden (hoewel vaak verkeerd uitgesproken). Er wordt gevraagd naar mijn ervaringen tot nu toe en of ik het nog steeds naar mijn zin heb. Ik ben dan ook een opvallende verschijning op kantoor. En daar hoef ik eerlijk gezegd niet heel veel voor te doen.

Het is opvallend hoe snel ik mijn draai heb gevonden. Ik ben begonnen met de eerste analyses, zodat ik straks mijn hoofdtaak kan uitvoeren: het uitbrengen van advies aan directie. Ik zie een omgeving waarin men is gewend een handje te helpen, tijd te nemen om met elkaar te praten, niet alleen over het werk.

Het grappige is….ik moet er aan wennen. Ik weet, het klinkt als de normaalste zaak in de wereld. Maar nu pas realiseer ik me dat ik toch wel in een hele harde kant van de business heb gewerkt tot nu toe. Targets, targets…en veel overuren. Een kloof tussen werkvloer en top.

En hier? Hier ben ik aan het kletsen met de Raad van Bestuur over werk en dingen die er privé die er ook toe doen. De menselijke factor. Ik was even vergeten hoe fijn dat ook al weer was.

Neemt niet weg, dit is eveneens een professioneel bedrijf. Er zijn ook doelstellingen die te behalen zijn. Het werk is eveneens serieus. Maar ik word hier geraakt door waar het echt om gaat: zorg.

Bij de ingang maak ik even een praatje met een bewoner die dol is op mijn haar en in geur en kleur vertelt dat ze boodschappen gaat doen met haar man. Dat ze na al die jaren nog stapelgek op hem is en dat het voelt als een lot uit de loterij. Dat ik echt even een kopje koffie bij d’r moet komen drinken. Dat ik haar gewoon bij haar voornaam mag noemen, en echt geen ‘mevrouw’ hoef te zeggen.

Veertien jaar geleden was mijn huidige werkgever ook al een werkgever. Ik had alleen nooit verwacht dat ik terug zou komen en op welke manier. Ik voel dankbaarheid…en stiekem ben ik best wel trots.

En voor nu…voor nu ben ik nog even ‘de nieuwe’.

Xxx Jubes

Meer van mijn avonturen lees je op www.djoebs.nl