Winterdip!

Dames (want ik heb het tegen jullie! Ja, vrouw op eigen benen (geweldige naam eigenlijk))! Ik weet niet van jullie maar ik heb last van een serieuze winterdip. En de winter is volgens mij meteorologisch gezien nog niet eens begonnen. Ik zit in een fase waarin ik de hele dag in mijn onesie wil lopen (echt waar, en hij zit héérlijk), de gordijnen dicht wil trekken, niet eens naar buiten wil kijken en als we toch al bezig zijn, zonder bh door het leven wil gaan (ultiem geluksgevoel).

Ik mis de zon. Heel af en toe laat hij zich zien maar het is never-nooit genoeg. Daarnaast kan je duidelijk merken dat de ‘R’ in de maand zit want ik sukkel sinds het begin van de herfst al met mijn gezondheid. Ik ben echt constant ziek. Afgelopen week stond ik weer op met een vol hoofd, vol koppijn en ik word gék van die kriebel in mijn keel en al het slijm wat zich ophoopt op deze plek. Het is niet de eerste keer maar zeker de derde keer sinds de start van de herfst. Om gék van te worden. Nu heb ik altijd al een lage weerstand gehad. Ik kom uit Curaçao en heb daar het grootste deel van mijn leven gewoond. Maar ook daar krijgen mensen griep en ik was geen uitzondering. Ik was constant ziek in mijn tienertijd en omdat mijn vader arts was en tevens ook direct mijn thuisarts werd ik ondergedompeld in de medicijnen als ik ziek was: antibiotica, antigrippine, keelpijntabletten, thijmsiroop. Noem maar op. Het ging weg en zocht mij gewoonweg weer op na een paar maandjes.       Winterdip

Als je dan in Nederland komt wonen (in 1995) en direct één van de ergste winters ever mee maakt, dan schrik je wel even. En niet alleen mijn hoofd schrok ervan, wat dacht je van mijn weerstand! Het deed mij niet goed. Toch merk ik deze keer dat het meer is dan een griepje. Want, zoals ik het mijn BFF uitlegde afgelopen week, je zit in een vicieuze cirkel. Als je er nét weer even bovenop krabbelt, is er wel een collega of kind ziek en hoppa: heb jij het weer te pakken. Om letterlijk moe van te worden. Nu zei mijn vader altijd: “meisje, als je ziek bent is het een signaal van je lijf. Dat je het rustig aan moet doen”. En vroeger luisterde ik ook naar mijn vader. Tot ik op mijzelf ging wonen, en verhuisde van Curaçao naar Nederland. Toen kon mijn vader niet meer op mij letten en begon ik met het ‘doordraven’ syndroom.

Ik heb nog steeds last van dit syndroom. Misschien wel meer dan vroeger omdat mijn vader vier jaar geleden overleed. Toch denk ik vaker bij mijzelf: niet omdat mijn vader er niet meer is, mag ik zijn wijze woorden loslaten. Dus ga ik vanaf heden op het stemmetje in mijn hoofd letten. Het stemmetje van mijn vader en ga ik beter op mijzelf letten. En dat houdt in- jawel, dáár komt het!-

  1. Beter op mijzelf letten door te luisteren naar de signalen
  2. Beter voor mijzelf zorgen door wat (lees: flink) gas terug te nemen van het werk (baan 1 én 2). Ik begin met het nemen van 3 weken kerstvakantie en heb tot aan april in mijn agenda geblokt dat ik iedere dinsdag thuis werk. Geen gehaast meer om de kinderen op tijd van school te halen en ze hoeven ook niet meer naar de overblijf op dinsdag. Zij blij, ik blij. En als ik thuis werk kan ik ook in mijn onesie werken (hoe heerlijk is dat??). als ik dan een video vergadering heb, richt ik de camera vanaf mijn nek naar boven!
  3. Meer te gaan sporten. Want sporten lucht mijn hoofd. En door mijn hoofd ruimte te geven, voel ik mij ook direct beter.
  4. Beter op mijn voeding te letten. Doordat ik zo druk ben geweest de laatste maanden, heb ik mijzelf laten gaan. En daardoor ben ik minder gaan sporten. En ben ik weer meer aangekomen. En daardoor zie ik mijzelf momenteel niet zitten. Vicieuze cirkel hé?
  5. Weer dagelijks vitamine C bruistablet in te nemen (tip van mijn vader) én aan de Echinaforce van Dr. Vogel te gaan. Ik heb goede geluiden gehoord over dit laatste middel. En het is homeopathisch dus volgens mij kan het niet kwaad.
  6. Meer te lezen. Van lezen ontspan ik. En daardoor voel ik mij ook een beter mens! Win-win situatie lijkt mij.
  7. Meer te gaan schrijven. Want schrijven is mijn passie!  Winterdip
  8. Weer te gaan tekenen. Ik heb nooit van tekenen gehouden maar ik heb laatst 100 stiften én een kleurboek voor volwassenen aangeschaft. Ik ga het (weer) proberen and if it doesn’t work out? Dan heb ik nog een dochtertje die heel blij gaat zijn met de stiften.

Voor nu genoeg korte termijn doelen. Die ervoor moeten zorgen dat ik uit mijn winterdip getrokken wordt. Want een kerstretourtje Curaçao zit er nu niet in. Ik ben gestopt met het zoeken van tickets want alleen dát trok mij al in een serieuze winterdepressie (€10.000 voor 2 volwassenen en 2 kinderen voor 2 weken. I don’t think so KLM!).

Benieuwd hoe het over twee maanden met mij gaat? Ik laat het zeker weten!

 

Ik ben Vanessa. Moeder, zus(je), dochter, vriendin, vrouw van..
Ik heb 2 jonge kinderen en houd van schrijven. Mijn kinderen, maar vooral het leven maken dat ik mij geïnspireerd voel om verhalen te schrijven.

http://ikbenouder.nl/