Droom deel 2

New York City Manhattan East Harlem. “The city that’s never sleep”.
Ik snap het helemaal man man wat een energie  en nu al een cultuurshock.
Aankomst JFK Airport alles behalve hartelijk bij de douane.
Van schrik schiet ik bijna in de lach en luister niet naar wat de douane beambte vroeg. In plaats van mijn linker duim op het plaatje, doe ik mijn rechterduim. Daarna word mij verzocht om recht in de camera te kijken voor een irisscan .
Er worden enkele krabbels in mijn paspoort gezet terwijl de douane beambte mij strak blijft aankijken.
Best knap twee dingen tegelijkertijd doen, dacht ik en je bent nog wel een man.
Er is geen ruimte voor grapjes Ari ooh ja effe serieus. Gelukkig doen de yellow cabs, de strak blauwe lucht en de zon in weliswaar mij meteen opfleuren!!

Yess! Ik ben in Verenigde de Staten! Girltrip vanuit mijn roze bril is begonnen. Tijdens de rit kijk en blijf ik maar, staren naar buiten voel mij relax. De taxichauffeur is vriendelijk en verteld hoe hij in de VS is terecht gekomen.
Hij is afkomstig uit een Afrikaans land waar ik de naam van kwijt ben. Een echte gentlemen! Bij de airbnb zet hij netjes mijn bagage voor de deur en wenst mij een fijn verblijf in NYC.
De gastvrouw Roxanne verwelkomt mij met thee en wat lekkers.
Korte rondleiding door de woning en wat instructies over het alarmslot en gaat zij ervan tussen. Ik check mijn kamer waar ik negen nachten zal slapen. Ik ga meteen op pad om alles te verkennen. Koop een weekkaart voor het OV bij dichtstbijzijnde metrostation Central Park North. De airbnb staat echt op een top locatie en alles is in de buurt. En met alles bedoel ik ook alles wat deze stad lief heeft. Inmiddels heb ik van al dat geslenterd honger gekregen. Meteen bingo in Red Roaster restaurant annex danscafe live muziek en dj vanavond. Een vriendelijke serveerster stelt zich voor en geeft mij de menukaart. Een plekje aan de bar lijkt mij wel gezellig. Heb ik meteen contact. Dat heb ik uit het boekje. Als ik vertel dat ik op soloreis ben en uit Nederland kom. Reageert de jonge man enthousiast en vertelt honderd uit over zijn ervaring met alle clichés over  Amsterdam. Ik durf bijna niet te zeggen dat ik uit Breda kom. Hij is nog net zo enthousiast, net alsof hij daar jaarlijks komt.
Inmiddels heb ik de menukaart bestudeert en een cornbread smach burger met friet word het. Ik had honger,maar mijn ogen waren groter ,dan mijn maag. Mijn komst is niet onopgemerkt en dat voelt een beetje gek. Er zijn meerdere gasten aangeschoven en ik volg het allemaal maar half. De vibe is goed.  Het verbaasd mij hoe makkelijk  Amerikanen contacten leggen. Ik besluit te voet huiswaarts te gaan, ondanks dat ik nu toch wel moe ben en mijn klok  22.15 uur aangeeft. Ik probeer een paar steekwoorden op schrijven in mijn boekje over deze dag voor het slapen gaan. Was vergeten dat ik niet alleen in de airbnb verblijf ,dus probeer  geruisloos richting toilet te gaan. Stiekem ben ik nieuwsgierig naar de persoon in de kamer schuins tegenover mij.

Ik heb slecht geslapen.Teveel rumoer van sirenes. Op vijf hoog moet dat  eigenlijk meevallen. Had gisteravond alles voor het ontbijt gekocht in supermarkt naast de airbnb. Met ontbijt op schoot kijk ik wat ik vandaag wil doen. Rond 11.00 uur sta ik op het metrostation richting Lincoln Center. Daar zijn de kleine events rondom de New York fashion week. Wat mij meteen opvalt is dat het perron donker, vies, koud, nat en smal is. Mooier kan ik het niet maken. Tussen de reizigers zie ik mensen die hun dagen lijken te slijten op het perron en ongedierte is een normaal fenomeen. Een rat meer of minder lijkt niemand van op te kijken. Ik had het gevoel dat ik zonder te vragen in iemands huiskamer was gestapt. Je wilt niet weten hoe opgelucht ik was, dat ik mocht uitstappen. Pfffff ik vond de metro in 1 woord eng!! Een cameraploeg is uitgerust voor het gebouw van ABC news waar (de presentator die ik herken van tv) flitsend verslag doet van het nieuws samen met zijn side kick. Ik blijf  effe staan en maak een kiekje van de gevel. Ik ben teleurgesteld! Weinig New York fashion week gebeuren hier. Geen fashionbloggers. Reden genoeg om Dunkin Donuts in te duiken onder het genot  van Google kijken wat hier nog meer te doen valt.

Het lukt mij niet om mijn NYC trip in 1 blog te schrijven zoveel indruk heeft deze trip op mij gemaakt word vervolgd !!

 

Liefs Arian

Voor informatie klik hier.

Powervrouw

Bij een van mijn vorige werkgevers had ik een pen. Had hem een keer van iemand ontvangen naar aanleiding van een beurs. Met hele dikke roze letters stond er PowerLady. Het werd bijna meditatief, maar elke keer staarde ik naar die pen om mezelf eraan te herinneren, dat ik ergens naar onderweg was. Het ergens voor deed.

De laatste tijd denk ik veel terug aan die pen. Hij is inmiddels kapot (het was van plastic), maar de meditatie is vervangen met een stemmetje in mijn hoofd die dezelde uitwerking heeft: “Je bent een powerlady”.

Ik schreef in mijn vorige blog al dat het een tijdje niet zo ging zoals het moest gaan op mijn werk. Die teleurstelling heb ik inmiddels weg weten te boksen door mezelf eraan te blijven herinneren dat die PowerLady heus niet zomaar verdwenen is.

Vorige week moest ik mijn project presenteren aan mijn manager en de financieel directeur. Ze sloegen steil achterover en hadden niet verwacht dat we zo ver waren gekomen. Hij vertelde dat hij het in de eerste instantie niet aandurfde om geld vrij te maken voor dit project, maar dat hij nu toch echt overstag was.

Die kon ik in mijn pocket steken. En toch zegt dezelfde stem die zegt “Je bent een PowerLady” ook “Blijf vechten”. Mijn droom verwezenlijken gaat niet zonder slag of stoot. Ik zal voor stormen staan, ik zal tranen in mijn ogen hebben, ik zal me soms k*t voelen.

Maar hey, ik ben onderweg, ik ben stappen aan het zetten. En dat is wat ik je ook wil meegeven. Weet je, je bent er misschien nog niet….maar jij…ja jij….je bent een PowerLady.

Met een dikke vette penstreep eronder.

Xxx
Jubes

Meer van mijn avonturen lees je terug op www.djoebs.nl